Polski reżyser filmowo-telewizyjny, scenarzysta, dziennikarz dokumentalny.
Lata dzieciństwa i młodości spędził w Tychach. Absolwent dziennikarstwa na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach (1989),Studium Scenariuszowego Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi (1990) i reżyserii na Wydziale Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego (1993).
Jest autorem scenariuszy do produkcji: Inferno, Barbórka (z cyklu Święta polskie) czy Marzenia do spełnienia, reżyserował też odcinki seriali: Samo życie, Marzenia do spełnienia, Na dobre i na złe.
Wyreżyserował też kilka odcinków serialu Kryminalni: 41–43, 53–54, 68–70, 80–82, 92–94 oraz ich wersji filmowej Kryminalni. Misja śląska.
Jego pełnometrażowy fabularny debiut reżyserski, film Drzazgi został nagrodzony nagrodą za debiut reżyserski na 33. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych.
Na 44. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni otrzymał nagrodę Srebrne Lwy za film „Ikar. Legenda Mietka Kosza”.
Co za historia. Wywołała u mnie wiele emocji. Najpierw przeczytałam "Chce się żyć" tego autora. Teraz przyszła kolej na historię Mietka Kosza. Niewidomego pianisty jazzowego. Powiem jedno specjalnie jeszcze nie widziałam filmu. Jakie trudne życie miał bohater tej książki. Mnie ta historia poruszyła ... polecam !!! Pan Maciej Pieprzyca w każdej z tych książek wywołuje takie emocje w czytelniku, że jeśli będą inne książki to kupię wszystkie. Warto !!!
świetny film o nietuzinkowym człowieku. Maciej Pieprzyca starał się przeszukać wile archiwów by dotrzeć do ciekawych faktów z życia pianisty, dotarł do wielu znajomych Mieczysława Kosza. Jest to historia utalentowanego człowieka, zmagajacego się z demonami, przeszkodami, nie rozpieszczanego przez los. Od dzieciństwa cierpiał na stopniową utratę wzroku. Dostrzeżono go już jak miał dziewiętnaście lat, uznany autorytet jazzowy Marian Wolski załatwił mu występy. Narratorem mikropowieści jest sam Kosz, który wspomina dzieciństwo, surową siostrę Anielę, która zainspirowała go do nauki gdy na fortepianie. Motywowała go, by nei tylko stał się najlepszy technicznie, ale i okazywał swoje serce, emocje, dzielił się swoim wnętrzem. Wielkimsukcesem okazał się jazz Jamboree i festiwal w Montreaux, gdzie jego idolBilla Evans zajął I miejsce, ale poruszony występem Mietka oddał mu nagrodę. W ogólew zachodniej stał się fenomenem, zaznał sławy, popularności, miał u stóp cały świat. Jakże prorocza okazała się kompozycja "Ikar".
Podobała mi się pierwszoplanowa narracja, wyrazisty bohater, jego podejście do życia, ciepły humor, z jakim opisuje swoje wzloty i upadki. Autorowi udało się przekonująco przedstawić świat osoby niewidomej, która nadaje dżwiękom barwy, która żyje w mroku. Niejasne są okolicznośći śmierci, dlaczego mogąc tyle osiagnąć spalił się jakoś, może nie udźwignął ciężaru sławy i nowych wyzwań. przejmujący obraz ludzkiej samotności jednostki wybitnej.