Jestem troszeczkę rozczarowany. Nie zrozumcie mnie źle, to wciąż dobra książka, naprawdę ciekawa historia, ale brakuje mi pewnego elementu zaskoczenia. Pierwszy tom posiadał coś takiego, ponieważ był zaskoczeniem sam w sobie - takie łączenie historii Naszego kraju z fantastyką było swoistym podmuchem świeżości. Może to po prostu sprawa moich prywatnych oczekiwań, ale wydaje mi się że autorce zabrakło trochę ikry przy pisaniu.

Dodatkowo wydaje mi się że Pani Elżbieta nie uczy się na błędach. Znowu mamy kilka urwanych wątków, kilka naprawdę interesujących historii w tle(przemiana Michała Zaremby ma w sobie masę potencjału) i sporo niedopowiedzeń.

Z drugiej strony jednak autorka nie traci swoich zalet. Wciąż potrafi genialnie sprzedać nam swoich bohaterów, w powietrzu wisi nutka tajemnicy, spiski przeplatają się ze sobą bardzo zgrabnie. I to chyba właśnie one, jak i cała polityka której w tym tomie jest więcej są najmocniejszym punktem całej historii.

Jeszcze słówko o bohaterach. Pomimo tego że często są bardzo niejednoznaczni to naprawdę ciężko nie polubić Małego Księcia który jest nawet opisany w książce jako idealny prosty człowiek czy rozbrajającej Rikissy a wręcz znienawidzić obu odpychających Vaclavów. I chyba właśnie wywołanie tak mocnych emocji świadczy najlepiej o tym jak kapitalnie z kreacją postaci poradziła sobie autorka. Niejednowymiarowi, wyraziści, zapadający w pamięć.

Będę czekał na trzeci tom, bo sytuacja w Rozbitym Królestwie robi się co raz ciekawsza. I mam tylko nadzieję że autorka znajdzie coś co przywróci ten element zaskoczenia z pierwszego tomu.

Jestem troszeczkę rozczarowany. Nie zrozumcie mnie źle, to wciąż dobra książka, naprawdę ciekawa historia, ale brakuje mi pewnego elementu zaskoczenia. Pierwszy tom posiadał coś takiego, ponieważ był zaskoczeniem sam w sobie - takie łączenie historii Naszego kraju z fantastyką było swoistym podmuchem świeżości. Może to po prostu sprawa moich prywatnych oczekiwań, ale wydaje...