W VIII wieku Karol Wielki zatrzymuje inwazję Saracenów na Europę, walczy też przeciw buntujący się ( jeszcze wtedy pogańskim) Sasom, z którymi graniczą ziemie Słowian Połabskich: Obodrzyców i Wieletów.
Karol Wielki i jego następcy szukają sojuszników do walki z Sasami (Saksonami).
Jednak Obodrzyci i Wieleci są wobec siebie w stanie totalnej wojny.
W tym czasie swoje państwo umacnia i powiększa książę Polan Mieszko, który myśli o zdobyciu ziem nad Bałtykiem. Oprócz tego apetyt na nadbałtyckie ziemie Słowian mają jeszcze Wikingowie (Duńczycy, Szwedzi).
W skrócie: wrze i kotłuje się tutaj jak w tyglu, zderzają się i kipią sprzeczne dążenia dużych i małych władców. Trwa uparty pochód chrześcijaństwa i znaczny opór wielu pogańskich plemion słowiańskich, które nie chcą nowej wiary. Często nie ma żadnych reguł gry. Sojusze i pokoje są zrywane, książęta giną w zasadzkach, bitwach, po zatrutym winie lub zostają zasztyletowani. Szczególnie często i okrutnie łamią wszelkie zasady Sasi.

W takich okolicznościach jedna nietrafiona decyzja polityczna może przesądzić o zniknięciu państwa lub plemienia z mapy świata w tej części Europy.
Tak stało się właśnie z Obodrzycami i Wieletami. Potrafili się bić, byli odważni, wręcz zuchwali. W latach 983-998 wzniecili powstanie antychrześcijańskie skierowane przeciwko Cesarstwu Niemieckiemu i Sasom. W jego wyniku wybili się na niezależność i stanęli przed szansą stworzenia niezależnych bytów państwowych na miarę ówczesnych Czech.
Jednak sama odwaga to zbyt słaby argument, aby stworzyć państwo. Brakło im ludzi mających plan na przyszłość oraz idei, wokół której elity potrafiłyby skupić odwagę i determinację pobratymców. Ostatecznie Połabianie zostali wchłonięci przez Cesarstwo Niemieckie i Marchię Brandenburską.

Autor barwnym językiem opisuje wszelkie zawirowania historii. Ma wielką wiedzę i porusza się w temacie z dużą swobodą.
Jednak nadmiar swobody może zamienić się w chaos.
I tak stało się w tym przypadku. Autor mnoży opowieści o Słowianach, walkach między nimi, słowiańskich obyczajach, magicznych rytuałach, bogach i ich pazernych kapłanach, dodaje skandynawskie sagi, podejmuje polemiki z archeologami, niektórymi historykami, interpretuje zapisy kronikarzy, wymienia mnóstwo osób oraz miejsc.
I nagle czytelnikowi, od tego wszystkiego, zaczyna kręcić się w głowie.
Szukałam pomocy w ewentualnych dodatkach do tej książki: kalendarium wydarzeń, mapki, słownik krótko objaśniający kim lub czym są Godfryd, Mechlin, Sławomir, Czedrog i wiele innych nazw. Bez nich trudno uporządkować ten bałagan dziejowy. Niestety autor o tym nie pomyślał.
Erudycie i wytrawnemu znawcy tematu takie pomoce nie są potrzebne, ale przecież autor pisał tę książkę nie dla siebie. Pisał ją dla Czytelnika, który nie musi być znawcą tematu.
Szkoda Panie Autorze, że nie pomyślałeś o Czytelnikach. Ta podróż w przeszłość naszego kawałka Europy mogła być bardzo fascynująca, pouczająca i ubogacająca. A okazała się mocno frustrująca.

Przeczytane w ramach sierpniowego wyzwania LC: książka z elementami folkloru, magii i mitów.

W VIII wieku Karol Wielki zatrzymuje inwazję Saracenów na Europę, walczy też przeciw buntujący się ( jeszcze wtedy pogańskim) Sasom, z którymi graniczą ziemie Słowian Połabskich: Obodrzyców i Wieletów.
Karol Wielki i jego następcy szukają sojuszników do walki z Sasami (Saksonami).
Jednak Obodrzyci i Wieleci są wobec siebie w stanie totalnej wojny.
W tym czasie swoje państwo...

Szybko się czyta, autor ma lekkość pisania. Niesamowite historie. Czyta się jak książki przygodowe. Umiarkowany zalew nazwisk i dat.
Dla ciekawych tematyki Słowian i Wikingów, pozycja obowiązkowa.

Szybko się czyta, autor ma lekkość pisania. Niesamowite historie. Czyta się jak książki przygodowe. Umiarkowany zalew nazwisk i dat.
Dla ciekawych tematyki Słowian i Wikingów, pozycja obowiązkowa.