Zapraszam do mojej recenzji:
http://portal.strategie.net.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=3008:harald-piknowosy-krol-wikingow-850-933&catid=19:recenzje-ksiazek&Itemid=112

Zapraszam do mojej recenzji:
http://portal.strategie.net.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=3008:harald-piknowosy-krol-wikingow-850-933&catid=19:recenzje-ksiazek&Itemid=112

Na tle innych biografii Avalonu, skupiających się głównie na władcach polskich, książka Chrzanowskiego bardzo zaciekawia swym głównym bohaterem. Trzeba docenić odwagę Autora porywającego się na biografię władcy, do którego czasów jedynym źródłem są niegrzeszące precyzją chronologiczną sagi. Odbija się to na książce długimi rozważaniami chronologicznymi, które niestety nie prowadzą do otrzymania konkretnych dat, jest to bowiem niemożliwe przy tak ograniczonej bazie źródłowej. Nie to jest jednak wadą pracy lecz pewien chaos w rozważaniach Autora. Na przykład dwukrotnie powtórzone są obszerne wywody na temat umiejscowienia w czasie panowania Gorma i Haralda Sinozębego, zaś do datacji bitwy w Harfrsfjordzie Autor wraca kilkukrotnie w różnych rozdziałach. Jest to dość męczące, choć po części wynagradza to Czytelnikowi barwny styl pisania Autora. Dużym plusem jest także klarowne przedstawienie biografii aż dwudziestu synów króla Norwegii i walk pomiędzy nimi. Podsumowując, książka Chrzanowskiego jest bardzo cennym nabytkiem w biblioteczce każdego fana normańskich klimatów, szczególnie przy ograniczonej liczbie takich publikacji w języku polskim.

Na tle innych biografii Avalonu, skupiających się głównie na władcach polskich, książka Chrzanowskiego bardzo zaciekawia swym głównym bohaterem. Trzeba docenić odwagę Autora porywającego się na biografię władcy, do którego czasów jedynym źródłem są niegrzeszące precyzją chronologiczną sagi. Odbija się to na książce długimi rozważaniami chronologicznymi, które niestety nie...

Książkę pochłonęłam w półtora dnia i nie był to czas stracony. Styl autora oceniam prześwietnie. Takie wyrażenia, jak "poselstwo 'wysokiego siedziska'" czy "[mieć] w swoim dorobku syna [o takim imieniu]" chyba na stałe wejdą do mojego języka.
Dywagacji na temat niepewnej chronologii mogłoby być mniej.

Książkę pochłonęłam w półtora dnia i nie był to czas stracony. Styl autora oceniam prześwietnie. Takie wyrażenia, jak "poselstwo 'wysokiego siedziska'" czy "[mieć] w swoim dorobku syna [o takim imieniu]" chyba na stałe wejdą do mojego języka.
Dywagacji na temat niepewnej chronologii mogłoby być mniej.

Zrobiłam na tej książce prawdziwy interes życia i z chęcią przystąpiłam do lektury, jako, że temat bardzo mnie interesuje. Autor jednak, mimo iż raz w obrębie całości pojawia się stwierdzenie iż jest to książka popularno-naukowa, podszedł do sprawy dość fachowo, do tego stopnia, że więcej tu rozważań nad wiarygodnością źródeł i prób wyliczeń chronologicznych niż faktycznej próby przedstawienia faktów. W sumie ciężko się dziwić, jest to bowiem okres i temat, o którym ciężko znaleźć jakiekolwiek pewne fakty, zwłaszcza jeśli chodzi o daty. Nadmiar matematyki nie jest w tego typu dziełach wskazany. Cudowny jest za to język autora, który jest tak cudownie sarkastyczny i autoironiczny, że co rusz nie pozwala kącikom ust usiedzieć na miejscu. Nie ukrywa obaw, że nadmiar niedomówień i wątpliwości może znudzić czytelnika. Zaiste są to moim zdaniem słuszne obawy i trzeba być naprawdę pasjonatem tematu, by dobrnąć do końca i nie pogubić się w mnogości spekulacji, postaci i przypuszczalnych dat. Sama nie raz byłam zagubiona, kto jest czyim ojcem a czyim bratem i jak to się ma do samego Haralda. Niemniej nie żałuję, że przeczytałam, jak już wspominałam strasznie podobał mi się styl autora no i mimo wszystko pewną wiedzę z tego wyniosłam. Osobiście zresztą wystarczy mi zarys wieków a nie konkretne daty.

Zrobiłam na tej książce prawdziwy interes życia i z chęcią przystąpiłam do lektury, jako, że temat bardzo mnie interesuje. Autor jednak, mimo iż raz w obrębie całości pojawia się stwierdzenie iż jest to książka popularno-naukowa, podszedł do sprawy dość fachowo, do tego stopnia, że więcej tu rozważań nad wiarygodnością źródeł i prób wyliczeń chronologicznych niż faktycznej...

Harald Pięknowłosy uważany jest przez historyków jako pierwszy król Norwegii. Był władcą, który zjednoczył kilka pomniejszych prowincji tworząc jeden byt - sprawnie działające państwo. Jeśli dodać, że działo się to w czasach kiedy, Skandynawia była targana falą konfliktów a zamieszkujący ją wikingowie krwawo walczyli o władzę, wyczyn Haralda należy uznać za imponujący.
Książka Witolda Chrzanowskiego czyta się bardziej jak rozprawę naukową. Ciężko jest przebrnąć przez początek, gdzie autor mozolnie próbuje dowieść prawdziwej chronologii wśród nielicznych i niepewnych źródeł. I choć temat książki jest jak najbardziej ciekawy, skupianie się autora wyłącznie na datach (odniosłem takie wrażenie),całkowicie psuje przyjemność z poznawania faktów. Książka przez to staje się ciężka do przełknięcia i stanowi pozycję jedynie dla wąskiego grona odbiorców.

Harald Pięknowłosy uważany jest przez historyków jako pierwszy król Norwegii. Był władcą, który zjednoczył kilka pomniejszych prowincji tworząc jeden byt - sprawnie działające państwo. Jeśli dodać, że działo się to w czasach kiedy, Skandynawia była targana falą konfliktów a zamieszkujący ją wikingowie krwawo walczyli o władzę, wyczyn Haralda należy uznać za...