Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Wojna Pyrrusa" to na pewno bardzo dobra pozycja i jedna z ciekawszych z serii Bitwy/Taktyka, choć rzeczona taktyka, jak to już czasami bywa, nie zajmuje i w tej książce najważniejszego miejsca. Praca Pana Chrzanowskiego, opisująca zmagania Pyrrusa Rzymem i Kartaginą, z powodzeniem "odświeża" nieco zmitologizowane podejście do tematu pierwszej większej konfrontacji państwa, co autor lubi podkreślać, rzymsko-kampańskiego ze światem greckim/hellenistycznym. Podtytuł - Mity, źródła i numizmatyka, nie jest przypadkowy i spora część rozdziałów jest właśnie ciekawą analizą źródeł/numizmatów a nie jedynie literackim opisywaniem faktów. Nie brak tu krytyki tak źródeł, jak i współczesnych opracowań. Obraz Pyrrusa nie jest tu już wizerunkiem pomylonego romantycznego marzyciela, lecz wyrachowanego, łasego na sławę wielkiego wojownika "ostatniego kondotiera" Tarentu, z niemałymi ambicjami i nie bez wad. Należy jednak pamiętać iż nie jest to biografia króla i jego doświadczenia spoza Italii i Sycylii są co najwyżej sygnalizowane. W historyczne realia Italii i okolic dobrze wprowadza rozdział wstępny, opisujący skrótowo jej dzieje jeszcze od czasów kolonizacji greckiej i etruskiej. Uroku także dodaje, przynajmniej jak dla mnie, specyficzny popularnonaukowy styl pisania autora, który nie omieszkuje kilkukrotnie w tekście porównać, w mniej lub bardziej zawoalowany sposób, wydarzeń z przeszłości z rzeczywistością czasów nam współczesnych, zresztą celnie. Książka, co też zaznacza sam autor, jest pełna pytań, i nie na wszystkie udaje się, z obiektywnych przyczyn, odnaleźć pewne odpowiedzi. W bibliografii znajdujemy 49 pozycji źródłowych i 96 opracowań. Niestety dobry tekst pracy został, moim zdaniem, technicznie "skrzywdzony" przez wydawnictwo. Przez połowę treści aż roi się od drobnych błędów drukarskich, literówek, złych odmian, zjadania krótkich wyrazów czy pojedynczych znaków. Co ciekawe w dalszych rozdziałach ilość owych mankamentów maleje, choć nie znikają one całkowicie. Moje małe "śledztwo" zwróciło uwagę na to kto odpowiada za korektę tekstu - w tym wypadku Zespół. W innych pozycjach z tej serii, jakie posiadam, odpowiedzialny był za to konkretny redaktor i nie było takich dziwnych historii, zatem może praca "zespołowa" nie zawsze jest najlepszym rozwiązaniem? Tak czy owak, jedna jest wróżba najlepsza, poczytać o dokonaniach Pyrrusa :)