"Nic się nie da zmienić: statystycznie wypada jedna śmierć na jednego człowieka."
Jeśli chcemy przygotować sprawdzoną recepturę na klasyczny kryminał, musimy użyć tradycyjnych składników. Oto i one: Zbrodnia, kilkoro podejrzanych ( i nie mniej motywów, które mogły nimi kierować), opis dochodzenia i finalnie - literacki bohater drogą dedukcji, będąc za pan brat z logicznym rozumowaniem - na ostatnich ( obowiązkowo !) stronach książki może triumfującym głosem zawołać ( ku naszemu zaskoczeniu) Voila! Oto sprawca! Joe Alex ( Maciej Słomczyński) zastosował się do przepisu i w „Cichym ścigała go lotem” w 10 krótkich rozdziałach zmieścił wszystko to co trzeba. Treść powinna zachęcić czytelnika raczkującego w kryminalnych historiach do kolejnych takich pozycji i nie zniechęci dojrzałego adepta tego typu książek. Powszechnie znany naukowiec umiera w willi na przedmieściach Londynu, zostawiając list pożegnalny, jak się później okazuje niejedyny. W willi – zamkniętej od wewnątrz na noc pozostaje 5 osób, powiązanych więzami krwi, skrywanymi uczuciami, intrygami. Każdy ma coś do ukrycia, więc ukrywa to przed prowadzącym śledztwo. Niewyspany detektyw Joe Alex, chcąc nie chcąc, rozpoczyna śledztwo … Autor zgrabnie to wszystko poukładał i choć nie da się nie zauważyć podobieństw do pewnej Agaty, to myślę, że podczas zmywania naczyń mogłaby wymyślić podobną historię. PS jako ciekawostkę nadmienię że autor jest jedyną na świecie osobą, która przetłumaczyła wszystkie dzieła niejakiego Szekspira. Aha, tylko połowicznie odgadłem kto jest sprawcą. Myślałem że 2 osoby współdziałały, więc trafiłem w 50 %, jednego posadziłbym za niewinność.

"Nic się nie da zmienić: statystycznie wypada jedna śmierć na jednego człowieka."
Jeśli chcemy przygotować sprawdzoną recepturę na klasyczny kryminał, musimy użyć tradycyjnych składników. Oto i one: Zbrodnia, kilkoro podejrzanych ( i nie mniej motywów, które mogły nimi kierować), opis dochodzenia i finalnie - literacki bohater drogą dedukcji, będąc za pan brat z logicznym...