Sądzę, że jest to jak na razie najlepsza cześć kronik Ferrinu, ze względu na historię i rozwijane wątki. Akcja jest wartka, szybka. Gdy czytamy, pochłaniamy rozdział za rozdziałem i chcemy więcej i więcej. Bez zatrzymania.

Wolę gdy główną bohaterką jest Anaela a nie jej córka. Jest bardziej zdecydowana i dojrzała. Nie skupia się na pierdołach. Chociaż zachowanie Wielkiej Władczyni w pewnych momentach było godne pożałowania. Nie liczyła się ze zdaniem nikogo, pomiatała nawet najbliższymi, a wszyscy znosili jej kaprysy i grymasy. Troszkę naciągane.

Jeden minus - zachowanie Anaeli względem Sellinarisa. Książę Ferrinu owinął sobie Małą Panią wokół palca i wykorzystywał jak chciał. A bohaterka była święcie w niego zapatrzona choć w pewnych momentach się zarzekała. Mimo to pozwalała mu się wykorzystywać i sobą pomiatać. Miłość miłością, ale trzeba znać umiar. Jeżeli ktoś jest tak poniżany to tak łatwo przebacza? Bardzo wątpliwe...

Nie zmienia to jednak faktu że ten tom jest najlepszy z całego cyklu (co prawda czeka przede mną jeszcze piąty). Najbardziej energiczny i zaskakujący. Polecam gorąco - choć ma wady, trzeba je zaakceptować i zatopić si w świat Ferrinu.

Sądzę, że jest to jak na razie najlepsza cześć kronik Ferrinu, ze względu na historię i rozwijane wątki. Akcja jest wartka, szybka. Gdy czytamy, pochłaniamy rozdział za rozdziałem i chcemy więcej i więcej. Bez zatrzymania.

Wolę gdy główną bohaterką jest Anaela a nie jej córka. Jest bardziej zdecydowana i dojrzała. Nie skupia się na pierdołach. Chociaż zachowanie Wielkiej...