Jak na ironię, jest to moje siódme spotkanie z "Ucztą Wyobraźni". (7/7/7)
Jedno można o tej książce powiedzieć, nie wchodząc w głębsze analizy: jest niecodzienna. Na pewno nie każdemu się spodoba ze względu na eksperymentalną narrację, miejscami przywodzącą mi na myśl "Ulissesa". Mnie zachwyciła, chociaż potrzeba było nieco więcej skupienia, by wczuć się w klimat.
Przeszłość to przyszłość i teraźniejszość, a niektóre duchy będą nas nawiedzać do końca życia. Uważaj, potencjalny czytelniku, strony siódemek kryją w sobie obłęd.
7/7/7/7
7/7
7
siedem
7
7/7
7/7/7/7
Na wszelki wypadek, zamiast siódemki, wystawiam ósemkę. Ot 7 + 1.
PS: Wbrew pozorom, to jest poważna opinia. Po prostu nie da się pisać o tej książce w sposób normalny (nawet narratorka nie jest normalna!) bez dzielenia się przemyśleniami nazbyt osobistymi tudzież próby rozszyfrowania symboli (a to by zepsuło całą zabawę, czyż nie?). Polecam każdemu, kto lubi eksperymenty literackie i jest na tyle zdeterminowany, by przebrnąć przez nietypową narrację, historię, zataczającą kręgi i narratorkę, która się waha.

Jak na ironię, jest to moje siódme spotkanie z "Ucztą Wyobraźni". (7/7/7)
Jedno można o tej książce powiedzieć, nie wchodząc w głębsze analizy: jest niecodzienna. Na pewno nie każdemu się spodoba ze względu na eksperymentalną narrację, miejscami przywodzącą mi na myśl "Ulissesa". Mnie zachwyciła, chociaż potrzeba było nieco więcej skupienia, by wczuć się w...