Tyle już słyszałam o tej książce. Stała sobie na półce i czekała jak smaczny deser. Przepiękna, choć trudna historia. Od jakiegoś czasu żadna mnie tak nie poruszyła. Właściwie ciężko coś napisać, bo emocje nie opadają.
Trochę romans, ale to by było spłaszczenie tej pozycji. Dotyka bardzo poważnych problemów - prawa decydowania o swoim życiu i momencie jego zakończenia.
Słodko-gorzka, momentami potrafi rozbawić do łez, by za chwilę pojawiły się łzy, ale z zupełnie innego powodu, wywołane innymi uczuciami.
Chcę obejrzeć film, choć nie wiem czy to nie popsuje mojego obrazu.
Jojo Moyes potrafi pisać o uczuciach w bardzo intensywny sposób. Stopień bliskości między głównymi bohaterami wydaje się namacalny, a równocześnie trudno osiągalny. Poziom odczuwania i porozumienia, oddania, empatii, prób opanowania lęku przed przyszłością - to wszystko przedstawia autorka
z dobrym poziomem wyważenia między wzruszeniem czytelnika bez popadania w przesadę z dodatkiem humorystycznych sytuacji.
Cokolwiek by napisać, to będzie za mało. To jedna z tych historii, które się zapamiętuje. Nie wiem, czy pani Moyes napisała jeszcze coś równie dobrego, ale chętnie jeszcze coś przeczytam.

Tyle już słyszałam o tej książce. Stała sobie na półce i czekała jak smaczny deser. Przepiękna, choć trudna historia. Od jakiegoś czasu żadna mnie tak nie poruszyła. Właściwie ciężko coś napisać, bo emocje nie opadają.
Trochę romans, ale to by było spłaszczenie tej pozycji. Dotyka bardzo poważnych problemów - prawa decydowania o swoim życiu i momencie jego zakończenia....