Bardzo dobrze się czyta, jak zawsze przy Jojo Moyes. I jak zawsze u nie emocji, również tych trudnych, też nie brakuje. Historia ciekawa, skoncentrowana na powikłanych relacjach rodzinnych. Pokazuje jak niewiele czasem wiemy o najbliższych.

Bardzo dobrze się czyta, jak zawsze przy Jojo Moyes. I jak zawsze u nie emocji, również tych trudnych, też nie brakuje. Historia ciekawa, skoncentrowana na powikłanych relacjach rodzinnych. Pokazuje jak niewiele czasem wiemy o najbliższych.

Uważam, że Jojo Moyes potrafi pisać o międzyludzkich relacjach jak mało kto. Dialogi w jej książkach nie są sztuczne, rozmowy układają się naturalnie, jej bohaterowie żyją i czują jak w prawdziwym życiu.
Jednak ta książka jest najsłabszą z czytanych przeze mnie pozycji tej pisarki (co nie oznacza, że słabą!). Nużące były dla mnie wszystkie opisy dotyczące koni i ich oporządzania. Czasem po prostu nie mogłam doczekać się ostatniej strony.

Uważam, że Jojo Moyes potrafi pisać o międzyludzkich relacjach jak mało kto. Dialogi w jej książkach nie są sztuczne, rozmowy układają się naturalnie, jej bohaterowie żyją i czują jak w prawdziwym życiu.
Jednak ta książka jest najsłabszą z czytanych przeze mnie pozycji tej pisarki (co nie oznacza, że słabą!). Nużące były dla mnie wszystkie opisy dotyczące koni i ich...

Najsłabsza powieść autorki. Męczyłam. Nie polubiłam żadnej postaci. Słabiutko.

Najsłabsza powieść autorki. Męczyłam. Nie polubiłam żadnej postaci. Słabiutko.

Ta ksiązka Moyes jest uważana za słabszą w jej dorobku, ale ja uważam, że jest naprawdę dobra. Jest w niej mnóstwo życiowych sytuacji, przemyśleń, nieporozumień miedzy pokoleniami, wynikających z "dopowiadania sobie" czyichś myśli i intencji. Bo mi się wydaję, że ona jest taka...A ona pewnie sądzi, że wszystko robię źle itd. Błędne koło.
Kibicowałam bohaterkom, aby wreszcie się odnalazły i zrozumiały. Czytałam z ciekawością i choć niektóre sytuacje były powoli wyjaśniane czytelnikowi, to może zbytni dynamizm odebrałby realizm tej historii?

Ta ksiązka Moyes jest uważana za słabszą w jej dorobku, ale ja uważam, że jest naprawdę dobra. Jest w niej mnóstwo życiowych sytuacji, przemyśleń, nieporozumień miedzy pokoleniami, wynikających z "dopowiadania sobie" czyichś myśli i intencji. Bo mi się wydaję, że ona jest taka...A ona pewnie sądzi, że wszystko robię źle itd. Błędne koło.
Kibicowałam bohaterkom, aby wreszcie...

Książki Moyes to historie z pozoru lekkie, zarówno w formie, jak i treści. Z każdej jednak można wyciągnąć coś dla siebie. Tak było i tym razem. Historia o wielopokoleniowej rodzinie, niby banalna, a dotykająca najczulszych strun. Niedomówienia, latami skrywane tajemnice, nieumiejętność okazywania uczuć mogą zniszczyć każdą rodzinę. Jeśli jednak przyjmiemy, że nikt nie jest idealny, to na wiele spraw możemy spojrzeć zupełnie inaczej. I tak też jest w tej książce. Choć zbyt idealistyczne podejście do tematu rzutuje na jej realizm, to jest to przyjemna lektura na deszczowe popołudnie..

Książki Moyes to historie z pozoru lekkie, zarówno w formie, jak i treści. Z każdej jednak można wyciągnąć coś dla siebie. Tak było i tym razem. Historia o wielopokoleniowej rodzinie, niby banalna, a dotykająca najczulszych strun. Niedomówienia, latami skrywane tajemnice, nieumiejętność okazywania uczuć mogą zniszczyć każdą rodzinę. Jeśli jednak przyjmiemy, że nikt nie jest...

Książka Pod osłoną deszczu jest dokładnie typem opowieści jakie lubię u Jojo Moyes. Zakochałam się w lekkości i wiarygodności jej postaci. Moim zdaniem sekret pisarki polega właśnie na tworzeniu wspaniałych bohaterów. Wielowymiarowych, nieoczywistych, prawdziwych. Ludzi, którzy jak wszyscy zmagają się z życiem.

Tym razem autorka zabiera nas do dżdżystej Irlandii. Matka, której nie układa się w życiu wysyła tam swoją szesnastoletnią córkę, żeby spędziła trochę czasu ze swoimi dziadkami, których ledwie zna. Nastolatka nie jest zadowolona z zamiany Londynu na wieś, w której nic się nie dzieje, wiadomo.

☔ Czas leczy rany

Z biegiem czasu nastolatka poznaje lepiej swoją rodzinę i okazuje się, że Irlandia jednak zaczyna się jej podobać, a przebywanie z bliskimi powoli naprawia zerwane wiele lat temu relacje. Niby nic wyjątkowego, same oczywistości, historia jak wiele innych, a jednak także coś więcej.

Szanuję Moyes, że w jej książkach każdy znajdzie coś dla siebie. Opisywane postacie mają jakieś charaktery i znamy ich motywacje. Są tu i przemyślenia nastolatki, ale także jej matki oraz babki, starszej już kobiety, która wychowywała się w innych czasach.

☔ Opowieść o rodzinie

Trzy pokolenia kobiet pokazują jak zmieniało się podejście do życia przez ostatnich sto lat. Babka wychowana jeszcze w sztywnych, konserwatywnych warunkach, gdzie kobiety nie robiły wielu rzeczy, bo co by ludzie powiedzieli. Matka jest z generacji, której wolno było nieco więcej. Ma nieślubne dziecko i jakoś sobie radzi, chociaż z dala od rodzinnej posiadłości. Za to córka, to już zupełnie współczesne pokolenie osób, którym młodość i względne bogactwo daje podstawy do poczucia omnipotencji i przeświadczenia, że może dowolnie kształtować świat wokół siebie.

Problemy trzech bohaterek splatają się i obrazują niełatwe relacje rodzinne i problemy związane z trudnym dorastaniem, które czasem nawet mimo pewnego wieku nie jest zakończone.

☔ Duża historia

Autorka próbowała nadać na początku tej książki monumentalności jak w powieściach gotyckich. Myślałam, że dalej wydarzy się jakiś plot twist, który zmieni zupełnie fabułę. Jednak żadnego morderstwa nie było. Jedynie czasach popełniane błędy, silne emocje i próby nieudolnego radzenia sobie z nieprzyjazną rzeczywistością i efektami wcześniejszych decyzji bohaterów.

Pod osłoną deszczu to debiut książkowy Moyes i z perspektywy innych jej książek, uważam że bardzo dobry. Nie odstaje od jej pozostałych historii i jest bardzo miłą perspektywą kilku popołudni spędzonych w towarzystwie świata wykreowanego przez Moyes.

Książka Pod osłoną deszczu jest dokładnie typem opowieści jakie lubię u Jojo Moyes. Zakochałam się w lekkości i wiarygodności jej postaci. Moim zdaniem sekret pisarki polega właśnie na tworzeniu wspaniałych bohaterów. Wielowymiarowych, nieoczywistych, prawdziwych. Ludzi, którzy jak wszyscy zmagają się z życiem.

Tym razem autorka zabiera nas do dżdżystej Irlandii. Matka,...

Lekka powieść w klimacie "comfort read" opisująca konflikt pomiędzy pokoleniami i próby odnalezienia siebie we współczesnym świecie. Wydaje mi się, że jest to dobra lektura dla nastoletnich czytelniczek....

Lekka powieść w klimacie "comfort read" opisująca konflikt pomiędzy pokoleniami i próby odnalezienia siebie we współczesnym świecie. Wydaje mi się, że jest to dobra lektura dla nastoletnich czytelniczek....

Dałabym takie 6,5, ale niestety nie można dawać połówek. Jest to pierwsza książka, którą pani Moyes wydała, może źle się stało, że czytałam ją praktycznie na końcu jej wszystkich dzieł. Można jednak dostrzec lekką różnicę w pisaniu, tutaj jakby nie wszystko było tak zgrane, styl, strasznie dużo opisów. sama historia też mnie jakoś nie urzekła, wlokła się jak flaki z olejem, kolokwialnie mówiąc. Żadnej godnej zapamiętania postaci. Sabine, rozkapryszona dziewczyna. Kate, która chyba sama nie wiedziała czego chciała. Joy, o nie, strasznie nie polubiłam postaci babci. Nawet wydarzenia z przeszłości nie wyjaśniają do końca dlaczego stała się tak zgorzkniała. Osobiście, nie wrócę do niej. Jasne, jeśli ktoś lubi twórczość Jojo, jak najbardziej, aczkolwiek spokojnie można żyć, bez czytania "Pod osłoną deszczu".

Dałabym takie 6,5, ale niestety nie można dawać połówek. Jest to pierwsza książka, którą pani Moyes wydała, może źle się stało, że czytałam ją praktycznie na końcu jej wszystkich dzieł. Można jednak dostrzec lekką różnicę w pisaniu, tutaj jakby nie wszystko było tak zgrane, styl, strasznie dużo opisów. sama historia też mnie jakoś nie urzekła, wlokła się jak flaki z olejem,...

Jak kocham książki Jojo Moyes, tak ta niestety nie przypadła mi do gustu. Brakuje mi iskry w tej historii, fabuła strasznie się tutaj wlecze.

Jak kocham książki Jojo Moyes, tak ta niestety nie przypadła mi do gustu. Brakuje mi iskry w tej historii, fabuła strasznie się tutaj wlecze.

W tej książce nie dzieje się prawie nic nie ma żadnych ciekawych historii ani emocji nuda.
Przekartkowałam w nadziei, że coś się zacznie dziać niestety do końca nic.

W tej książce nie dzieje się prawie nic nie ma żadnych ciekawych historii ani emocji nuda.
Przekartkowałam w nadziei, że coś się zacznie dziać niestety do końca nic.