Z całej antologii tylko te dwa opowiadania: "Lutnia i to wszystko" oraz "Okupanci" są, moim zdaniem, warte uwagi.

Z całej antologii tylko te dwa opowiadania: "Lutnia i to wszystko" oraz "Okupanci" są, moim zdaniem, warte uwagi.

Początkowo byłem nawet fotów dać solidne 5 gwiazdek dzięki towarzyszowi mistrzowi wiedźmińskiemu Stefanowi Žurawiowi
Niestety dla mnie i oceny ostatnie opowiadanie okazało się jednym wielkim bełkotem, który ograbił mnie z i tak lichej przyjemności jakiej dostarczyły wcześniejsze teksty.

Początkowo byłem nawet fotów dać solidne 5 gwiazdek dzięki towarzyszowi mistrzowi wiedźmińskiemu Stefanowi Žurawiowi
Niestety dla mnie i oceny ostatnie opowiadanie okazało się jednym wielkim bełkotem, który ograbił mnie z i tak lichej przyjemności jakiej dostarczyły wcześniejsze teksty.

Według mnie to bardzo dobre dopełnienie cyklu. Genialna historia o Jaskrze!

Według mnie to bardzo dobre dopełnienie cyklu. Genialna historia o Jaskrze!

Bardzo się cieszę, że świat wykreowany przez Pana Andrzeja Sapkowskiego oraz postacie przez niego stworzone stały się tak szeroko znane na świecie. W końcu bardzo niewiele polskojęzycznych książek jest rozpoznawalnych w literaturze światowej. Mało kto pamięta, że na początku Geralt i przyjaciele zdobyli serca czytelników zza wschodniej granicy. A pod względem fantastyki rynek to nie byle jaki. Do dziś pamiętam pierwsze wydania cyklu o Wiedźminie pisane cyrylicą i w charakterystycznych lakierowanych okładkach.
Chyba ze zbyt dużymi nadziejami podchodziłem do tej antologii. Choć to ciekawe doświadczenie poznać, jak piszą zagraniczni twórcy o znanych dla nas postaciach. Ale szczerze mówiąc nie zostałem rzucony na kolana. Jakoś za każdym razem mam wrażenie, że zbyt wiele w tym naśladownictwa, a zbyt mało odciśnięcia własnego, dobrego stylu. Zdaję sobie jednak sprawę, że dla zagorzałych zwolenników prozy Pana Andrzeja może być to ciekawa, a może wręcz emocjonująca lektura. Widząc coraz większą ilość młodych ludzi zaczytanych w autobusie czy tramwaju w kolejnych geraltowskich tomach, wierzę że tak właśnie będzie. Czytajmy więc :-)

Bardzo się cieszę, że świat wykreowany przez Pana Andrzeja Sapkowskiego oraz postacie przez niego stworzone stały się tak szeroko znane na świecie. W końcu bardzo niewiele polskojęzycznych książek jest rozpoznawalnych w literaturze światowej. Mało kto pamięta, że na początku Geralt i przyjaciele zdobyli serca czytelników zza wschodniej granicy. A pod względem fantastyki...

Hołd dla Andrzeja Sapkowskiego i jego świata wiedźmina, złożony przez najlepszych rosyjskich i ukraińskich pisarzy fantasy. Oceniłem każde z opowiadań osobno - i wyciągnąłem średnią. Uzyskany wynik każe mniemać, że czołówka "najlepszych rosyjskich i ukraińskich pisarzy fantasy" może panu Andrzejowi usługiwać w karczmach na rozdrożach i baczyć, by mu piwa ni wina nie chrzczono.

Hołd dla Andrzeja Sapkowskiego i jego świata wiedźmina, złożony przez najlepszych rosyjskich i ukraińskich pisarzy fantasy. Oceniłem każde z opowiadań osobno - i wyciągnąłem średnią. Uzyskany wynik każe mniemać, że czołówka "najlepszych rosyjskich i ukraińskich pisarzy fantasy" może panu Andrzejowi usługiwać w karczmach na rozdrożach i baczyć, by mu piwa ni wina nie...

O rany, jakie to było mierne. Nudne, bez polotu i absolutnie niezwiązane z prozą Sapkowskiego. Do tego stopnia, że to aż fizycznie bolało.

Warte uwagi jest "Lutnia, i to wszystko", bo bohaterowie dają się lubić i są prawdziwi. Są ludzcy. Ma też w sobie prawdziwe napięcie.
"Dobry, niewinny i bez serca" ma duży potencjał i też bierze na warsztat bajkę (jak niektóre opowiadania Sapka),ale gubi się w swoim chaosie. Mimo długości drugie wartościowe opowiadanie.

To o okupantach ma niezły klimat, ale na tym się kończy.
To o bajkerach zaczyna się dobrze, a potem powietrze uchodzi jak z przebitej opony (tak, musiałam ten suchar tu walnąć).
Pierwsze dwa są nudne, ostatnie niezrozumiałe, a ta króciutka parodia z Geraltem jako współczesnym Januszu/Sebiksie... doceniam pomysł, ale boli mnie mózg i serduszko na myśl o tym tworze.

O rany, jakie to było mierne. Nudne, bez polotu i absolutnie niezwiązane z prozą Sapkowskiego. Do tego stopnia, że to aż fizycznie bolało.

Warte uwagi jest "Lutnia, i to wszystko", bo bohaterowie dają się lubić i są prawdziwi. Są ludzcy. Ma też w sobie prawdziwe napięcie.
"Dobry, niewinny i bez serca" ma duży potencjał i też bierze na warsztat bajkę (jak niektóre...

Pomysł był ciekawy. Poprosić pisarzy fantasy z Rosji i Ukrainy o przygotowanie opowiadań osadzonych w uniwersum wiedźmina. Kogo, jak nie ich – braci Słowian, którzy lepiej niż inni rozumieli ów świat i czuli jego klimat. Niestety, efekt zawodzi. Opowieści ze świata wiedźmina niewiele ma wspólnego z Sapkowskim. I paradoksalnie im mniej mają z nim wspólnego, tym lepiej wypadają.

Co najmniej kilka opowiadań przynajmniej w założeniach nawiązywało do oryginału. Ich autorzy wykorzystali oryginalne postacie (Geralta, Jaskra) i snuli historie, których autor jakoby opisać nie zdążył. Problem w tym, że wykastrowali je z oryginalnego stylu i charakteru. Być może była to decyzja świadoma i żaden z pisarzy nie chciał podrabiać Sapkowskiego. Możliwe jednak, że to kwestia tłumaczenia – oni znali oryginał w tłumaczeniu, my znamy tłumaczenie ich tekstów. Gdzieś między słowami zniknęła charakterystyczna emfaza, stylizacja, klimat. Wyszło płasko, jak z dzienniczka początkującego pisarza.

Recenzja:
https://zdalaodpolityki.pl/2018/07/20/opowiesci-ze-swiata-wiedzmina/

Pomysł był ciekawy. Poprosić pisarzy fantasy z Rosji i Ukrainy o przygotowanie opowiadań osadzonych w uniwersum wiedźmina. Kogo, jak nie ich – braci Słowian, którzy lepiej niż inni rozumieli ów świat i czuli jego klimat. Niestety, efekt zawodzi. Opowieści ze świata wiedźmina niewiele ma wspólnego z Sapkowskim. I paradoksalnie im mniej mają z nim wspólnego, tym lepiej...

Podobnie, jak w przypadku "Szponów i Kłów" wystawiam ocenę jako średnią ocen poszczególnych opowiadań. Ponieważ wynik dał 4,5 zdecydowałem się na 4, żeby odróżnić od trochę jednak lepszego, rodzimego zbioru.

Jednego naprawdę dobrego:
Lutnia, i to wszystko 7/10

Kilku nie najgorszych:
Okupanci 6/10
Zawsze jesteśmy.. 5/10
Wesoły, niewinny... 5/10
Barwy braterstwa 5/10
Ballada o smoku 4/10
Jednooki Orfeusz 3/10

I słabizny całkowitej:
Gry na serio 1/10

Podobnie, jak w przypadku "Szponów i Kłów" wystawiam ocenę jako średnią ocen poszczególnych opowiadań. Ponieważ wynik dał 4,5 zdecydowałem się na 4, żeby odróżnić od trochę jednak lepszego, rodzimego zbioru.

Jednego naprawdę dobrego:
Lutnia, i to wszystko 7/10

Kilku nie najgorszych:
Okupanci 6/10
Zawsze jesteśmy.. 5/10
Wesoły, niewinny... 5/10
Barwy braterstwa...

No cóż... Jestem ogromną fanką Wiedźmina i jego przyjaciół.
W zbiorze tych opowiadań jak zwykle brakuje mi postaci żeńskich (Ciri, Triss, Yennefer, czarodziejki). Najbardziej przypadło mi do gustu opowieść o smoku oraz o lutni. Reszta to niestety nie moja bajka.
Bardziej Wam polecam - nasze, polskie "Szpony i kły".

No cóż... Jestem ogromną fanką Wiedźmina i jego przyjaciół.
W zbiorze tych opowiadań jak zwykle brakuje mi postaci żeńskich (Ciri, Triss, Yennefer, czarodziejki). Najbardziej przypadło mi do gustu opowieść o smoku oraz o lutni. Reszta to niestety nie moja bajka.
Bardziej Wam polecam - nasze, polskie "Szpony i kły".

Ciężko jest napisać opowiadanie osadzone w świecie wiedźmina by nie być porównywanym do Andrzeja Sapkowskiego - to bardzo wysoko postawiona poprzeczka.

Książka stanowi zbiór różnych opowiadań gdzie jedne są dobre inne zaś (w moim odczuciu) słabe i mające niewiele wspólnego ze światem Wiedźmina.

Ciężko jest napisać opowiadanie osadzone w świecie wiedźmina by nie być porównywanym do Andrzeja Sapkowskiego - to bardzo wysoko postawiona poprzeczka.

Książka stanowi zbiór różnych opowiadań gdzie jedne są dobre inne zaś (w moim odczuciu) słabe i mające niewiele wspólnego ze światem Wiedźmina.