Kocia Szajka na ratunek Reksiowi, czyli o ósmym tomie przygód futrzastych bohaterów

Agata Romaniuk to twórczyni, której nazwisko może być znane ludziom z różnych pokoleń, miłośnikom różnych gatunków literackich. W końcu ma na swoim koncie i reportaże, jak „Z miłości? To współczuję. Opowieści z Omanu”, i powieść – „Proste równoległe”, i książki dla dzieci, jak te o Precelku czy właśnie o Kociej Szajce (tak, dobrze kojarzycie, w tym cyklu również znajdziecie Precelka). Cykl poświęcony zwierzakom, które ponoć zawsze skaczą na cztery łapy, ma już osiem części, a najnowszą jest właśnie „Kocia Szajka i zaginione bajki” (Wydawnictwo Agora).

No właśnie: bajki. Choć sama książka traktuje o bajce, którą znamy z telewizji, to cykl książkowy Agaty Romaniuk też przecież można nazwać bajkami. I to jakimi! Kryminalnymi. Skąd się wzięła w autorce potrzeba tworzenia opowieści dla dzieci? Jak mówiła w wywiadzie, który opublikowaliśmy na łamach Lubimyczytać przy okazji premiery drugiego tomu serii („Kocia Szajka i ucho różowego jelenia”), wynika to z „nałogowego wręcz uwielbienia do opowiadania bajek”. Małej Agacie opowiadał je dziadek, a wnuczka tę zdolność wymyślania historii po nim odziedziczyła i rozwinęła w trudnych czasach pandemii. Jak mówi pisarka:

W tych opowieściach tworzonych na zlecenie dzieci pojawiały się ich koty, a pomysły okazały się tak inspirujące, że musiała powstać z nich osobna historia. A potem kolejne. I tak dochodzimy do „Kociej Szajki i zaginionych bajek”.

„Do jasnej myszery! To Reksio jest narysowany?”

Akcja ósmego tomu przygód Poziomki, Komandosa, dwóch Pikseli, Bronki, Loli, Morfeusza i Precelka (jeśli nie czytaliście jeszcze żadnych książek o Kociej Szajce, nie przejmujcie się, możecie zacząć i od tej, a wszystkich bohaterów macie narysowanych na początku opowieści) rozpoczyna się od wątku niekryminalnego. Oto bohaterowie oglądają razem z malutkim Precelkiem „Wieczorynkę”. Ale puszczają mu nie jakąś najnowszą produkcję, a starego dobrego „Reksia”. W trakcie seansu kotki zauważają na ekranie innego kota, takiego, który z pyszczka bardzo przypomina Morfeusza. A sam Morfeusz zaczął się na jego widok niepokojąco zachowywać – nastroszył sierść, zdradzał oznaki zdenerwowania. Jak w końcu zdradził, mama mówiła mu, że jego tata rzeczywiście grał w „Reksiu”, choć sam Morfeusz nigdy nie miał okazji go poznać. Dlatego zobaczenie tego prawdopodobnego rodzica na ekranie wywołało w nim tyle emocji. Lola wpadła jednak na pomysł, jak pomóc przyjacielowi. I być może odnaleźć jego tatę?

Bielsko-Biała, czyli w krainie Reksia

Słowo się rzekło i kotki ruszyły na poszukiwania taty Morfeusza, ale przy okazji również na poszukiwania Reksia, najsłynniejszego chyba – obok Szarika – psa polskiej telewizji. I zapewne właśnie Reksio wywoła w starszych czytelnikach książki jeśli nie wzruszenie, to pewnie nutę nostalgii. Reksia, dokładnie takiego jak w telewizji, można bowiem w książce zobaczyć. Halina Filek-Marszałek, reżyserka i scenarzystka niektórych odcinków tego animowanego serialu, a także żona Lechosława Zygmunta Marszałka, twórcy słynnego animowanego czworonoga, wyraziła bowiem zgodę na gościnne występy Reksia w książce. I w tym miejscu warto dodać, że pełne kolorów i energii ilustracje w „Kociej Szajce i zaginionych bajkach”, podobnie jak we wcześniejszych częściach, stworzyła ilustratorka i projektantka graficzna Malwina Hajduk.

Ale wróćmy już do naszych kotów i do Bielska-Białej. Co się tam działo? Niemało! Wraz z czworonożnymi bohaterami czytelnicy i czytelniczki poznają samo miasto: odwiedzają nie tylko Studio Filmów Rysunkowych, ale i miejski rynek, kultowy bar mleczny Pierożek, lodziarnię Jednorożek, cukiernię Delicje, „która pamiętała jeszcze czasy, gdy Reksio był szczeniaczkiem”, oraz oczywiście pomnik Reksia, „z pyszczka zupełnie przyjemnego gościa. Jak na psa”.

Okazuje się jednak, że Kocia Szajka będzie nie tylko szukać taty Morfeusza – pomoże też w rozwiązaniu kolejnego śledztwa. W Bielsku-Białej, w Studiu Filmów Rysunkowych, okaże się bowiem, że ktoś kradnie taśmy z odcinkami „Reksia”! I to na dodatek akurat tymi, w których wystąpił prawdopodobny tata Morfeusza. Nie będzie zapewne zaskoczeniem stwierdzenie, że obie zagadki bohaterom uda się rozwiązać, w czym im pomogą (a czasem przeszkodzą) Ambroży Szyszka, dyrektor studia, Oskar Rent, znany w Bielsku muzyk, pan Szeklik, kierujący pracownią cyfryzacji, Dosia Kojzar, zajmująca się animacją, oraz znani już miłośnikom serii komisarz Ludwik Psota i policjantka Walerka Koczy.

I choć Kocia Szajka jak zwykle okaże się wyjątkowo skuteczna w rozwiązywaniu kryminalnych zagadek, to będzie pamiętać, że – jak powiedział Morfeuszowi pewien mądry bohater książki:

O autorce

Agata Romaniuk to socjolożka z doktoratem z IFiS PAN i reporterka. Publikuje m.in. w „Dużym Formacie”, „Piśmie” i „Przekroju”. Autorka książki o kobietach w Omanie i bestsellerowej serii kryminalnej dla dzieci o Kociej Szajce. „Proste równoległe” to jej powieściowy debiut.

Chcesz kupić tę książkę w cenie, którą sam/-a wybierzesz? Ustaw dla niej alert LC.

Książka jest już w sprzedaży online. 

Artykuł sponsorowany, który powstał przy współpracy z wydawnictwem