Opowiadania bardzo nierówne.
Wybrane- przyjemnie się czytało, na część szkoda czasu

Opowiadania bardzo nierówne.
Wybrane- przyjemnie się czytało, na część szkoda czasu

Ogólnie czyta się dobrze, ale opowiadania jak dla mnie nierówne. Niektóre 9/10 (Lej po bombie, mischief creek, bitewny pył),a inne jak np. Tanderei! czy muzykanci mniej niż 5/10.
Ale mimo to polecam, czuć moc i pióro Sapkowskiego :)

Ogólnie czyta się dobrze, ale opowiadania jak dla mnie nierówne. Niektóre 9/10 (Lej po bombie, mischief creek, bitewny pył),a inne jak np. Tanderei! czy muzykanci mniej niż 5/10.
Ale mimo to polecam, czuć moc i pióro Sapkowskiego :)

Ponowna lektura zbioru opowiadań, które się nieźle zestarzały, a jedno - wręcz znakomicie (W leju po bombie).
Zdecydowanie polecam fanom Sapkowskiego, fantasy i gatunków pokrewnych.

Ponowna lektura zbioru opowiadań, które się nieźle zestarzały, a jedno - wręcz znakomicie (W leju po bombie).
Zdecydowanie polecam fanom Sapkowskiego, fantasy i gatunków pokrewnych.

Świetne opowiadania. Według mnie najlepsze i najbardziej aktualne: "W leju po bombie"

Świetne opowiadania. Według mnie najlepsze i najbardziej aktualne: "W leju po bombie"

Maladie to zbiór opowiadań Andrzeja Sapkowskiego. I jak to zbiory opowiadań lubią być nierówne tak jest i w tym wypadku. Zacznę od tych lepszych. Zamieszczone tu opowiadania o wiedźminie są najlepsze z wszystkich, jest ich jednak mało. Wyróżniłbym też "w leju po bombie" jako niezłe. Co do pozostałych są zazwyczaj przeciętne a w przypadku niektórych słabe. W mojej opinii Sapkowski nie sprawdził się w horrorze. Często przedstawiana przez autora historia nie wciąga tak jak powinna. O bohaterach można powiedzieć że są i raczej się niczym nie wyróżniają. Raczej nie polecam tej książki. Jedyne na co warto rzucić okiem to "Coś się kończy, coś zaczyna" i "Drogę, z której się nie wraca".

Maladie to zbiór opowiadań Andrzeja Sapkowskiego. I jak to zbiory opowiadań lubią być nierówne tak jest i w tym wypadku. Zacznę od tych lepszych. Zamieszczone tu opowiadania o wiedźminie są najlepsze z wszystkich, jest ich jednak mało. Wyróżniłbym też "w leju po bombie" jako niezłe. Co do pozostałych są zazwyczaj przeciętne a w przypadku niektórych słabe. W mojej opinii...

Bardzo dobry zbiór opowiadań.
Warto przeczytać.
Polecam.

Bardzo dobry zbiór opowiadań.
Warto przeczytać.
Polecam.

Droga z której się nie wraca - 7/10
Wiedźmin bez wiedźmina, ale w naprawdę solidnym wykonaniu. Szkoda że takie krótkie.

Muzykanci - 2/10
Dziwne, bardzo chaotyczne i nie sprawiające mi żadnej frajdy. Niedługie, więc dałem sobie 2 razy szansę z tym opowiadaniem i nadal mam wrażenie że niewiele rozumiem. Kolejnego podejścia nie będzie.

Tandaradei! - 4/10
Trochę horror, trochę thriller, ale taki który o ciarki mnie nie przyprawił. Bardzo średni utwór.

W leju po bombie - 9/10
Nastawiłem się na fantastykę, a tu wojenne political fiction. Byłem zaskoczony, ale ostatecznie bardzo zadowolony. Pierwszorzędny manifest antywojenny.

Coś się kończy, coś się zaczyna - 7/10
Wiedźmin po raz drugi, tym razem z Geraltem i całą resztą znanych postaci. Bardzo zabawne opowiadanie, ale docenią najbardziej wszyscy, którzy najpierw zapoznali się z całym cyklem, pomimo, że powstało zanim większość historii o Geralcie, Yen i Ciri ujrzało światło dzienne.

Bitewny pył 9/10
Ja chcę więcej!!!!!!
Króciutkie, bardzo treściwe i świetnie napisane opowiadanie S-F. Zakończone w taki sposób, że nic nie stało na przeszkodzie aby rozwinąć to w cały cykl, ale niestety Andrzej Sapkowski nigdy z tej możliwości nie skorzystał.

Złote popołudnie (7/10)
Fabularnie średnie, ale bardzo nadrabia humorem.

Zdarzenie w Mischief Creek (8/10)
Zaczęło się niewinnie, a wyszło bardzo konkretnie. Odrobinkę wiedźmowego horroru, szczyptę humoru i udana zabawa z konwencją. Wyszło dużo lepiej niż pierwotnie się zapowiadało.

Spanienkreuz (7/10)
Teoretycznie fantasy, ale właściwie nie ma to absolutnie znaczenia, w tym wypadku. Doskonała pozycja mówiąca o różnych postawach wobec żołnierskich rozkazów i ofiarach wojny.

Maladie (9/10)
Jest to wariacja na temat mitów arturiańskich, więc spodziewałem się fantasy, którego właściwie nie uświadczyłem. Absolutnie nie jest to wada. Fabularnie bardzo ciekawie, ale to bohaterowie są tutaj najmocniejszym ogniwem.

W sumie wychodzi 7/10, ale wystawiam 8/10 i osobiście zalecam omijać szerokim łukiem "Muzykantów", i trochę mniejszym "Tandaradei!". Pozostałe utwory są co najmniej dobre, albo bardzo dobre.

Droga z której się nie wraca - 7/10
Wiedźmin bez wiedźmina, ale w naprawdę solidnym wykonaniu. Szkoda że takie krótkie.

Muzykanci - 2/10
Dziwne, bardzo chaotyczne i nie sprawiające mi żadnej frajdy. Niedługie, więc dałem sobie 2 razy szansę z tym opowiadaniem i nadal mam wrażenie że niewiele rozumiem. Kolejnego podejścia nie będzie.

Tandaradei! - 4/10
Trochę horror,...

Mam wrażenie jakby opowiadania były wyciągnięte z szuflady autora i sklejone w jedną całość. Jak to bywa z takimi opowiadaniami, jedne były ciekawsze, drugie były nijakie, a trzecie niezwykle nudne. Książka najwyżej nadaje się do bezmyślnego czytania w trasie.

Mam wrażenie jakby opowiadania były wyciągnięte z szuflady autora i sklejone w jedną całość. Jak to bywa z takimi opowiadaniami, jedne były ciekawsze, drugie były nijakie, a trzecie niezwykle nudne. Książka najwyżej nadaje się do bezmyślnego czytania w trasie.

Czytając Wiedźmina myślałem OK. Świat piękny ale postacie beznadziejne i fabuła przesycona napaleńczymi tekstami i słabymi opisami seksu. Po przeczytaniu Maladi stwierdzam, że to nie charakter postaci a Sapkowskiego. W każdym opowiadaniu doświadczamy fajnego świata, ciekawych opisów, potworów czy zjawisk. Ale poza tym w ten świat zawsze wrzucony jest tekst dennych opisów czyiś uwodzicielskich uroków itd. Opisy postaci są powtarzające i znacząco do siebie podobne. Myślę, że ten autor zrobił by większą karierę w jakiś romansidłach klasy B albo i C niż w fantastyce. 5 gwiazdek jedynie za "światy", było by więcej gdyby w świat wrzucić bardziej różnorodne i ciekawe postacie.

Czytając Wiedźmina myślałem OK. Świat piękny ale postacie beznadziejne i fabuła przesycona napaleńczymi tekstami i słabymi opisami seksu. Po przeczytaniu Maladi stwierdzam, że to nie charakter postaci a Sapkowskiego. W każdym opowiadaniu doświadczamy fajnego świata, ciekawych opisów, potworów czy zjawisk. Ale poza tym w ten świat zawsze wrzucony jest tekst dennych opisów...

Jako miłośnik opowiadań o wiedźminie, sagi wiedźmińskiej i trylogii husyckiej nie mogłem po prostu pominąć tego zbioru. Andrzeja Sapkowskiego wziąłem w ciemno. Poza kilkoma wyjątkami nie było mi to potrzebne.

W skrócie o poszczególnych opowiadaniach:

''Droga, z której się nie wraca'' - 8/10. To opowiadanie z wiedźmińskiego uniwersum już znałem i nadal bardzo je cenię. Visenna i Korin to świetna odmiana od w dużej mierze wyczerpanych bohaterów z sagi.

''Muzykanci'' - 4/10. Początkowo byłem zaintrygowany, ale później nie dostałem tak naprawdę nic co zrobiłoby na mnie wrażenie.

"Tandaradei!'' - 5/10. Miało być trochę grozy, więc trochę się udało, a trochę nie.

"W leju po bombie'' - 4/10. Choć język Sapkowskiego zawsze do mnie przemawia to tutaj zazwyczaj się nudziłem. Było kilka dobrych tekstów, ale główny wątek mnie nie oczarował. Czegoś mi zabrakło. Może rozwinięcia...

''Coś się kończy coś zaczyna'' - 5/10. Wersja ślubu Geralta i Jennefer z całą gamą poznanych bohaterów z uniwersum Wiedźmina oczywiście. Po prostu przebrnąłem. Tak jak w poprzednim opowiadaniu kilka razy się zaśmiałem, ale główny wątek mnie nie zainteresował.

''Bitewny pył'' - 6/10. Coś z gatunku thriller/s-f, na którym nieźle się bawiłem. Jednak zdecydowanie za krótko.

"Złote popołudnie" - 5/10. Czytając to opowiadanie miałem mieszane uczucia. Czasem było zabawnie, ale nie mogłem pozbyć się wrażenia, że bez przypomnienia sobie oryginalnej ''Alicji w krainie czarów'' coś straciłem. Nie porwało mnie jednak na tyle, żeby spróbować...

''Zdarzenie w Mischief Creek'' - 7/10. Najlepsze opowiadanie po ''Drodze, z której się nie wraca''. Nowy kontynent, pościg i tajemnicza uciekinierka. Jest klimat, są bohaterowie, jest niepewność. Podobało mi się.

''Spanienkreuz" - 3/10. Bez urazy za ocenę, ale nie wiem po co w ogóle to przeczytałem. Nie dotarło do mnie. Na szczęście było bardzo krótkie.

''Maladie'' - 4/10. Tym razem wyciągnąłem wnioski z poprzedniego razu i przypomniałem sobie oryginalną historię powiązaną z opowiadaniem, a mianowicie ''Dzieje Tristana i Izoldy''. Na nie wiele się to zdało, chociaż znałem dobrze wszystkich bohaterów. Taka trochę inna wersja, ale czy zmieniła coś w moim życiu? Nie bardzo.

Średnia matematyczna wychodzi 5/10, ale emocjonalnie tyle się namęczyłem, że daje 4/10. Z dziesięciu opowiadań szczerze to cieszę się, że poznałem ''Drogę, z której się nie wraca'' (ale to czytałem już zanim kupiłem zbiór ''Maladie'') i ''Zdarzenie z Mischief Creek''. Nagrodę pocieszenie dostaje ''Gwiezdny pył''. Reszta do mnie nie przemawia. Przynajmniej na razie. Może tak działa czytanie różnych gatunków na raz?

Jako miłośnik opowiadań o wiedźminie, sagi wiedźmińskiej i trylogii husyckiej nie mogłem po prostu pominąć tego zbioru. Andrzeja Sapkowskiego wziąłem w ciemno. Poza kilkoma wyjątkami nie było mi to potrzebne.

W skrócie o poszczególnych opowiadaniach:

''Droga, z której się nie wraca'' - 8/10. To opowiadanie z wiedźmińskiego uniwersum już znałem i nadal bardzo je cenię....