Pomysł na powieść ciekawy, ale kwerenda dotycząca chorób i uzależnień pozostawia wiele do życzenia. Książka napisana przeciętnie i ze sporą dawką złych wzorców. Wielkim plusem jest tu nawiązywanie do znanych dzieł literatury.

Pomysł na powieść ciekawy, ale kwerenda dotycząca chorób i uzależnień pozostawia wiele do życzenia. Książka napisana przeciętnie i ze sporą dawką złych wzorców. Wielkim plusem jest tu nawiązywanie do znanych dzieł literatury.

Wow po prostu wow. Świetna historia z niebanalnym zakończeniem.

Wow po prostu wow. Świetna historia z niebanalnym zakończeniem.

Wielki Piątek, wsiadamy do samochodu pod wpływem koki i burbona i już za chwilę wychodzimy z ciemnego lasu by 9 kręgów piekła poznać na swojej skórze - spalonej skórze. Dobrze, że niespodziewanie pojawi się towarzyszka, która drogę przez Piekło spróbuje nam ułatwić.
Znajomość "Boskiej Komedii" , do której autor nawiązuje, byłaby wskazana by powieść bardziej zrozumieć, w innym wypadku można się złapać na pytania w stylu "ale o co chodzi?". W sumie niebanalny pomysł, do tego ciekawe historie opowiadane przez Marianne. Tylko co z tymi Gargulcami?!

Wielki Piątek, wsiadamy do samochodu pod wpływem koki i burbona i już za chwilę wychodzimy z ciemnego lasu by 9 kręgów piekła poznać na swojej skórze - spalonej skórze. Dobrze, że niespodziewanie pojawi się towarzyszka, która drogę przez Piekło spróbuje nam ułatwić.
Znajomość "Boskiej Komedii" , do której autor nawiązuje, byłaby wskazana by powieść bardziej zrozumieć, w...

Motyw reinkarnacji to coś, co mnie fascynuje od dawna. Szczególnie gdy jest łączony z wątkami miłosnymi i opowieściami o uczuciu, które przetrwało śmierć i postanowiło spełnić się za wszelką cenę. Wiele tego typu historii to dosyć niewymagające młodzieżówki i romanse, próbujące wykorzystywać kulturę azjatycką, ale na szczęście zdarzają się też takie pozycje jak ,,Gargulec”.

Główny bohater (nie znamy jego imienia) jest gwiazdorem filmów pornograficznych. Pewnego dnia w ciągu narkotykowym polewa się benzyną i w efekcie traci swoje narzędzie pracy, czytaj: penisa. W szpitalu poznaje schizofreniczną rzeźbiarkę Marianne, która twierdzi, że go zna i że w średniowieczu łączyła ich głęboka miłość.

,,Gargulec” to nietypowa pozycja. Poza fabularną opowieścią o dwojgu tragicznych kochankach, którzy szukają siebie (ale nie tylko) w kolejnych wcieleniach, to także bardzo erudycyjna opowieść, pełna refleksji, przemyśleń i nawiązań do historii chrześcijaństwa, do ,,Boskiej Komedii”, do mistyków średniowiecznych, a akcja czasem schodzi na dalszy plan. Jeśli szukacie typowego romansu, to tutaj go nie znajdziecie, bo jednak autor równie dużo miejsca poświęca właśnie tym wstawkom kulturoznawczym i trzeba się w nie mocno wczytać, żeby dostrzec ich związek z losem bohaterów. Dla mnie to było fascynujące, bo przecież tak się kiedyś pisało powieści, z masą dygresji i uwag autora i fajnie, że próbuje się do tego wracać.

Nie znaczy to, że główny wątek gdzieś znika. ,,Gargulec” to również piękna opowieść o sile miłości, o chęci walki o nią i stawiania jej na pierwszym miejscu, pełna aforyzmów, ale nie w stylu Coelho, tutaj autor pokazuje, ile wartości i szlachetności jest w czymś z pozoru prostym. Mimo nietypowego sposobu rozwoju relacji bohaterów wierzy się, że łączy ich coś wyjątkowego. I mimo że autor czasem wychodzi z filozoficznego świata i stosuje pewne schematy, głównie w osobie męskiego bohatera, którego życie przez lata definiował przygodny seks i którego wycofana kobieta uczy prawdziwie kochać, to jest to szczere i nie ociera się o tandetę, a pokazuje trudności z zaczynaniem od nowa, jednocześnie nie ocierając się o moralizatorstwo. Sposobem prowadzenia fabuły ,,Gargulec” przypomina mi nieco książkę ,,Była sobie miłość” – tu również mamy bohaterów, którzy odnajdują się w kolejnych wcieleniach i wciąż przegrywają ze światem, ale obok refleksji o tym, jak trudno jest postawić na miłość, pojawia się także przypomnienie, że są również inne wartości. Nie ma tu lukru, bardziej przypomnienie, że warto akceptować świat, nawet gdy nas rani.

Ciężko pisać o tej książce, bo jest specyficzna i nie prowadzi akcji w taki sposób jak większość literatury. Warto ją poznać i ocenić samemu.

,, Dobrze jest wracać do miejsc, gdzie zaznaliśmy cierpienia.(…) Nie sposób stać się całością, wypierając własne nieszczęścia.”

Motyw reinkarnacji to coś, co mnie fascynuje od dawna. Szczególnie gdy jest łączony z wątkami miłosnymi i opowieściami o uczuciu, które przetrwało śmierć i postanowiło spełnić się za wszelką cenę. Wiele tego typu historii to dosyć niewymagające młodzieżówki i romanse, próbujące wykorzystywać kulturę azjatycką, ale na szczęście zdarzają się też takie pozycje jak...

Książka, do której po prostu musiałam dorosnąć, dojrzeć i po latach jestem pewna, że z moim światopoglądem, bagażem doświadczeń, w tym czasie właśnie takiej pozycji potrzebowałam. Dla mnie fenomenalna, chociaż zawiłość historii i naciągana linia spinająca całość historii może mieć zarówno swoich zwolenników jak i zagorzałych przeciwników, dla mnie ta powieść ma w sobie nutę romantycznego smutku, który we mnie siedzi od lat, od zawsze i czułam się po prostu dobrze czytając to, chociaż historia jest tragiczna, z której strony tego nie ugryźć i jedyne do czego mogłabym i w sumie się przyczepię to koniec, bo on pozostawił mnie ze smutkiem, z rozczarowaniem i chociaż w pewnym sensie jest tutaj klamra i krąg się dopełnia, mnie to nie dopełniło i jestem po prostu rozżalona.

Książka, do której po prostu musiałam dorosnąć, dojrzeć i po latach jestem pewna, że z moim światopoglądem, bagażem doświadczeń, w tym czasie właśnie takiej pozycji potrzebowałam. Dla mnie fenomenalna, chociaż zawiłość historii i naciągana linia spinająca całość historii może mieć zarówno swoich zwolenników jak i zagorzałych przeciwników, dla mnie ta powieść ma w sobie nutę...

Spodziewałam się po książce troszkę czego innego, jednak nie zawiodłam się. Intrygująca historia, wolna od przesłodzeń i kończąca się w dość satysfakcjonujący sposób.

Spodziewałam się po książce troszkę czego innego, jednak nie zawiodłam się. Intrygująca historia, wolna od przesłodzeń i kończąca się w dość satysfakcjonujący sposób.

świetna powieść, nic tu nie jest jednoznaczne, fantazja przeplata się z faktami w delikatny sposób, sprawiając że wszystko wydaje się rzeczywiste i możliwe. Polecam

świetna powieść, nic tu nie jest jednoznaczne, fantazja przeplata się z faktami w delikatny sposób, sprawiając że wszystko wydaje się rzeczywiste i możliwe. Polecam

Tyle odkładałam przeczytanie "Gargulca", tyle się wyleżał na stosie (lata, doprawdy, lata!),a ostatecznie okazał się dość przeciętną lekturą.

Przewidywalność. Romantyzowanie chorób psychicznych. Nałóg, którego można się pozbyć w jeden dzień poświęcony na duchowość. Obiekt westchnień głównego bohatera będący Mary Sue stuprocentowo, do bólu. Większość fabuły napisana tak, że nic mnie nie obchodzi co się tam wydarzy. Emocjonalny banał do kwadratu.

Fajnie, że autor taki oczytany i że ponawiązywał do tak wielu rzeczy, ale jejku, nawet się nie cieszyłam tymi nawiązaniami. Cieszę się natomiast teraz, że "Gargulec" leci na bookcrosingową półkę jeszcze dziś.

Tyle odkładałam przeczytanie "Gargulca", tyle się wyleżał na stosie (lata, doprawdy, lata!),a ostatecznie okazał się dość przeciętną lekturą.

Przewidywalność. Romantyzowanie chorób psychicznych. Nałóg, którego można się pozbyć w jeden dzień poświęcony na duchowość. Obiekt westchnień głównego bohatera będący Mary Sue stuprocentowo, do bólu. Większość fabuły napisana tak,...

bardzo dobra pozycja

bardzo dobra pozycja

6,5

6,5