Uwielbiam opowiadania i po wszelkie antologie sięgam z ogromną radością i zaciekawieniem. Lubię, gdy dobrze znani mi autorzy pokazują w krótkich formach swoje możliwości. Bo to jednak wyzwanie, by opowiadanie zapadło w pamięć czytelnika.

„Autor przychodzi wieczorem” to zbiór dwudziestu opowiadań na dwudzieste urodziny wydawnictwa W.A.B. Motywem przewodnim tekstów jest spotkanie z czytelnikiem. Wybrani pisarze w bardzo różnorodny sposób podeszli do tego tematu, dzięki czemu otrzymujemy mozaikę odmian gatunkowych o szerokim spektrum emocjonalnym.

Muszę przyznać, że o ile patrzę oddzielnie na te opowiadanie, to w zasadzie wszystkie mi się podobają. Gorzej, gdy muszę ocenić tę antologię całościowo – kolokwialnie mówiąc: zusammen do kupy historie te zostawiają mnie z wrażeniem, że po pierwsze primo: ci wszyscy pisarze nie lubią wydawnictwa W.A.B, po drugie primo – czytelników też nie lubią…także tak…

Uwielbiam opowiadania i po wszelkie antologie sięgam z ogromną radością i zaciekawieniem. Lubię, gdy dobrze znani mi autorzy pokazują w krótkich formach swoje możliwości. Bo to jednak wyzwanie, by opowiadanie zapadło w pamięć czytelnika.

„Autor przychodzi wieczorem” to zbiór dwudziestu opowiadań na dwudzieste urodziny wydawnictwa W.A.B. Motywem przewodnim tekstów jest...

Żenujące. Czciborowi Rylskiemu wszystko kojarzy się z seksem. Nie dość, że nie mógł dać upustu w swoich pożal się Boże powieściach, to jeszcze zasmrodził nim opowiadanie, pisząc o żądnych seksu nauczycielkach. Żenujące, bajarzu erotomanie!

Żenujące. Czciborowi Rylskiemu wszystko kojarzy się z seksem. Nie dość, że nie mógł dać upustu w swoich pożal się Boże powieściach, to jeszcze zasmrodził nim opowiadanie, pisząc o żądnych seksu nauczycielkach. Żenujące, bajarzu erotomanie!

Jak to przy antologiach – bywa różnie – raz rewelacyjnie, raz tak sobie… Zaletą takich wydawnictw są krótkie zamknięte formy, więc można sobie dawkować w wolnych chwilach. Najlepsze momenty to „sprawdzeni” autorzy: Mariusz Czubaj, Joanna Bator, Marek Krajewski (tutaj trochę nietypowa forma – to nie jest opowiadanie).

Jak to przy antologiach – bywa różnie – raz rewelacyjnie, raz tak sobie… Zaletą takich wydawnictw są krótkie zamknięte formy, więc można sobie dawkować w wolnych chwilach. Najlepsze momenty to „sprawdzeni” autorzy: Mariusz Czubaj, Joanna Bator, Marek Krajewski (tutaj trochę nietypowa forma – to nie jest opowiadanie).

No właśnie dokładnie przeciętna. Po takiej plejadzie autorów oczekiwałam czegoś więcej - z rachunku prawdopodobieństwa wynika, że powinno trafić się choć jedno naprawdę świetne opowiadanie. Niestety to zapomnienia...

No właśnie dokładnie przeciętna. Po takiej plejadzie autorów oczekiwałam czegoś więcej - z rachunku prawdopodobieństwa wynika, że powinno trafić się choć jedno naprawdę świetne opowiadanie. Niestety to zapomnienia...

Większość opowiadań ciekawa. Choć znalazły się wśród nich i takie, których nie zdołałam przeczytać, bo były zbyt nudne lub nadęte.

Większość opowiadań ciekawa. Choć znalazły się wśród nich i takie, których nie zdołałam przeczytać, bo były zbyt nudne lub nadęte.

Sięgnęłam po książkę z myślą o Miłoszewskim, ale dzięki tej antologii poznałam wielu innych autorów, których wcześniej nie czytałam. Nie wszystkie opowiadania przypadły mi do gustu, jednak do kilku autorów z pewnością wrócę.

Sięgnęłam po książkę z myślą o Miłoszewskim, ale dzięki tej antologii poznałam wielu innych autorów, których wcześniej nie czytałam. Nie wszystkie opowiadania przypadły mi do gustu, jednak do kilku autorów z pewnością wrócę.

Niestety, bardzo słaby zbiór. Jedynie Czubaj i Miłoszewski mnie zainteresowali, reszta okropnie znudziła.

Niestety, bardzo słaby zbiór. Jedynie Czubaj i Miłoszewski mnie zainteresowali, reszta okropnie znudziła.

Punkt wyjścia bardzo ciekawy: autorzy piszą opowiadania o pisarzach/pisaniu/ksiązkach/czytelnikach. Praktycznie każdy z autorów podszedł do tematu inaczej. Kilka krótkich form na pewno się tu wyróżnia (Miłoszewski, Cegielski, Kofta),ale jako całość jest to raczej zbiór, o którym szybko zapomnę. Czyta się łatwo i tak samo łatwo przechodzi do następnej czekającej w kolejce książki.

Punkt wyjścia bardzo ciekawy: autorzy piszą opowiadania o pisarzach/pisaniu/ksiązkach/czytelnikach. Praktycznie każdy z autorów podszedł do tematu inaczej. Kilka krótkich form na pewno się tu wyróżnia (Miłoszewski, Cegielski, Kofta),ale jako całość jest to raczej zbiór, o którym szybko zapomnę. Czyta się łatwo i tak samo łatwo przechodzi do następnej czekającej w kolejce...

Przyjemne, ale czegoś mi brakowało.

Przyjemne, ale czegoś mi brakowało.

Nie urzekło mnie, sorry:)

Nie urzekło mnie, sorry:)