To nie jest książka, jakiej się spodziewałam. Jest dość trudna i ciężka w odbiorze. Spodziewałam się lektury łatwej, lekkiej i przyjemnej a dostałam coś w rodzaju felietonu, poruszającego bardzo trudne tematy. Jest to książka o czterech kobietach. Takich, które odniosły sukces. Przynajmniej tak się wszystkim wydaje. Tymczasem każdą z nich prześladują ich własne demony. Jest tu przedwczesna śmierć, depresja, przemoc domowa, złe relacje z rodzicami. Ciężko to się czyta zł bo nie ma ciągłej fabuły. Ale warto sięgnąć po tę książkę.

To nie jest książka, jakiej się spodziewałam. Jest dość trudna i ciężka w odbiorze. Spodziewałam się lektury łatwej, lekkiej i przyjemnej a dostałam coś w rodzaju felietonu, poruszającego bardzo trudne tematy. Jest to książka o czterech kobietach. Takich, które odniosły sukces. Przynajmniej tak się wszystkim wydaje. Tymczasem każdą z nich prześladują ich własne demony....

Pewnie to kwestia podejscia do zycua,celow i charakteru ale mi sie bardzo podobała.
To nie jest romantyczna powiesc. To historia jednej kobiety i jej przezyc. Zycie osobiste oraz u psychologa.

Pewnie to kwestia podejscia do zycua,celow i charakteru ale mi sie bardzo podobała.
To nie jest romantyczna powiesc. To historia jednej kobiety i jej przezyc. Zycie osobiste oraz u psychologa.

Załączam czytać, ale tylko zaczęłam. Jest tyle fantastycznych książek, że na tą zwyczajnie szkoda czasu.

Załączam czytać, ale tylko zaczęłam. Jest tyle fantastycznych książek, że na tą zwyczajnie szkoda czasu.

Byłam ciekawa książki i niestety rozczarowanie.Nie wciągnęła mnie,urywane historie,brak akcji.Książkę pod koniec czytałam już na szybko byle ją skończyć.

Byłam ciekawa książki i niestety rozczarowanie.Nie wciągnęła mnie,urywane historie,brak akcji.Książkę pod koniec czytałam już na szybko byle ją skończyć.

"Uważała, że system demokratyczny jest zbyt miękki, nie miała na myśli kary śmierci, chodziło o przymykanie oka na małe i mniejsze zło, które nieukarane rozrastało się jak korzenie perzu. Zło, podobnie jak głupota, nie ma granic (...) Niestety od losu nie można oczekiwać żadnej logiki (...)
Nie zabijało się naprawdę, jednak skazywano na nieistnienie. Tamci są tacy sami jak my, uważały obie strony: jeśli ja nie zabiję, to mnie zabiją. Takie było motto działań (...)
Niełatwo żyć w kraju, w którym nienawiść wisi w powietrzu (...) Plucie jadowitą flegmą było codziennością. Świństwo przyklejało się do człowieka (...)"

"Uważała, że system demokratyczny jest zbyt miękki, nie miała na myśli kary śmierci, chodziło o przymykanie oka na małe i mniejsze zło, które nieukarane rozrastało się jak korzenie perzu. Zło, podobnie jak głupota, nie ma granic (...) Niestety od losu nie można oczekiwać żadnej logiki (...)
Nie zabijało się naprawdę, jednak skazywano na nieistnienie. Tamci są tacy sami jak...

Mam mieszane opinie. Autorka porusza dużo różnych zagadnień społecznych, obyczajowych, nawet politycznych. Głównie poprzez losy i przeżycia 4 kobiet, niesłychanie ciekawych, zróżnicowanych. Brak fabuły, akcji, intrygi. Ale to bardziej publicystyka niż powieść.

Mam mieszane opinie. Autorka porusza dużo różnych zagadnień społecznych, obyczajowych, nawet politycznych. Głównie poprzez losy i przeżycia 4 kobiet, niesłychanie ciekawych, zróżnicowanych. Brak fabuły, akcji, intrygi. Ale to bardziej publicystyka niż powieść.

Jeśli ktoś szuka w tej książce obyczajowej fabułki w stylu "Diabeł ubiera się u Prady", to srodze się zawiedzie.
Jeśli, POMIMO uroczego bucika z czerwona podeszwą, jednak po tę książkę sięgnie - bardzo mile się rozczaruje.
To nie jest współczesna powieść obyczajowa, to raczej fabularyzowany reportaż.
Suki, to kobiety. Tak się je nazywa, wyzywa, obraża, etykietuje, odczłowiecza. Zazwyczaj z jakimś przymiotnikiem, oddającym aktualny stan umysłu, emocji lub relacji osoby używającej tego miana.
Krystyna Kofta pisze "Suka" zawsze z dużej litery. W ten sposób odbiera temu słowu negatywną konotację, rozbraja je, oswaja.
Bardzo mi się ten zabieg podoba - jest skuteczny.
Choć tytuł sugeruje, że jest to opowieść o kobietach, rozgrywa się na bardzo szerokim tle społecznym. To książka o nas wszystkich.
Warto przeczytać.

Jeśli ktoś szuka w tej książce obyczajowej fabułki w stylu "Diabeł ubiera się u Prady", to srodze się zawiedzie.
Jeśli, POMIMO uroczego bucika z czerwona podeszwą, jednak po tę książkę sięgnie - bardzo mile się rozczaruje.
To nie jest współczesna powieść obyczajowa, to raczej fabularyzowany reportaż.
Suki, to kobiety. Tak się je nazywa, wyzywa, obraża, etykietuje,...

Nie dałam rady... Z całą sympatią do autorki, której książki napisane dotychczas wszystkie przeczytałam to tej nie przeczytałam do końca.
Zupełnie do mnie nie trafia, język jakim jest pisana dla mnie jest czymś bez nazwy, zero zainteresowania.
Trudno, takie książki też muszą się trafiać.

Nie dałam rady... Z całą sympatią do autorki, której książki napisane dotychczas wszystkie przeczytałam to tej nie przeczytałam do końca.
Zupełnie do mnie nie trafia, język jakim jest pisana dla mnie jest czymś bez nazwy, zero zainteresowania.
Trudno, takie książki też muszą się trafiać.

Zero emocji. Publicystyka, a nie powieść.

Zero emocji. Publicystyka, a nie powieść.

Dobra tzw. kobieca lektura z pewnymi odniesieniami do rzeczywistości.

Dobra tzw. kobieca lektura z pewnymi odniesieniami do rzeczywistości.