Kolejna z wielu książek Zafona z jednego cyklu. Rzecz jest o przyjażni i miłości ( z nutkami erotyzmu) w trudnym i złym czasie wojny domowej w Hiszpanii i wiele lat po niej. Klimat tajemnicy, ryzyka i grozy. Z motywem książek: słynna księgarnia Sempere i Synowie, Cmentarz Zapomnianych Książek, który przywodzi na myśl labirynt biblioteki z Umberto Eco.
Pisarz przyrównywany jest do Dickensa, włoski dziennik, Corriere Della Sera nazwał go nawet współczesnym Dickensem z Barcelony.
Barcelona jest tłem dla rozgrywającej się akcji i współuczestniczy w losie bohaterów. Kiedy na przykład, rubaszny dowcipniś Fermin o skomplikowanej historii tożsamości " wyszedł w mżawkę, człeczyna dżwigający ciężar świata na barkach, noc nad Barceloną czarniejsza niż zwykle".

Autor nakreślił topografię tego magicznego, wyniszczonego wojną domową miasta z jego ulicami, obiektami, z nędznym hotelikiem i lokalami nie tylko dzielnicy Raval, gdzie znajduje się jedna z najbardziej cenionych restauracji, Can Lluis. Jej właściciel, to przyzwoity człowiek, o którym wspomniany już Fermin, mówi:
-" Czasem człowiek zapomina, że na tym świecie nie wszyscy są nędznikami".

Grożna twierdza Montjuic, położona na szczycie góry, widnieje nad Barceloną. Więżniowie policji politycznej nigdy stamtąd nie wychodzili - z tego piekła nie było odwrotu. Reżim gen.Franco oskarżał zbyt wielu ludzi o przeróżne przestępstwa, a jeszcze inni odsłaniali swoje prawdziwe oblicze ( donosiciele i polityczni komisarze).
Więżniem zamku-twierdzy był David Martin, pisarz, którego dzieła spalono, uznając za wywrotowe i wymierzone - o ironio! - w moralność i obyczaje społeczeństwa. Ludzi dobrych i wartościowych uznawano za najgorszych dla ludzkości!
Martina przetrzymywano za sprawą naczelnika więzienia, Mauricio Vallsa, chorego na manię wielkości. To Martin miał się przyczynić do tego, aby Valls "mógł dostać się na Olimp ( czystej wody miernota) tak przez niego upragnionej sławy i literackiej chwały".
Nikczemny Valls stawia się na równi z Bogiem: " Tutaj, pośród tych murów, ja, żeby powiedzieć to prosto i wyrażnie, jestem Bogiem".

Książka ma wyrażne cechy powieści gotyckiej: tajemnicza atmosfera narracji, poczucie grozy,rola zamku, pułapki, śmierć, szaleństwo. To ostatnie przypisywano Davidowi Martinowi: " niektórzy współwiężniowie pokpiwając z jego nadszarpniętej kondycji psychicznej i statusu oficjalnego więziennego wariata nazywając Więżniem Nieba".

Interesująca lektura, podtrzymuje napięcie z przyjemnością czytania.
Najczęściej zajmowałam się nią w oczekiwaniu na wyznaczone spotkania z dobrymi znajomymi.

Kolejna z wielu książek Zafona z jednego cyklu. Rzecz jest o przyjażni i miłości ( z nutkami erotyzmu) w trudnym i złym czasie wojny domowej w Hiszpanii i wiele lat po niej. Klimat tajemnicy, ryzyka i grozy. Z motywem książek: słynna księgarnia Sempere i Synowie, Cmentarz Zapomnianych Książek, który przywodzi na myśl labirynt biblioteki z Umberto Eco.
Pisarz przyrównywany...