Ta część bardzo mi się podobała. Chyba jednak wolę, gdy jedną z bohaterów historii jest Tenar, jakoś tak mi po drodze do niej. Poza tym, w tej książce akcja ma miejsce na lądzie stałym - lepiej mi się wtedy czyta, bo jednak perspektywa samotnej małej łódki na bezkresnym morzu przy prawie niezmiennym krajobrazie mnie przytłacza. Jeśli chodzi o samą fabułę, to jest to dla mnie fenomen, bo nie toczy się ona wartko, ale jednocześnie wszystkie jej wątki były dla mnie w jakiś sposób fascynujące. Mała okaleczona dziewczynka budziła moje współczucie, ale jednocześnie także zaciekawienie i pewien niepokój. Bardzo interesowała mnie rodzina Tenar - jacy to są ludzie, kim oni są. Lebannen był przedstawiony jako mądry człowiek i majestatyczny, budzący szacunek władca - trochę się nie spodziewałam, że aż tak. Czarodzieje wiadomo - klasa sama w sobie. Do Ogiona podchodziłam z sentymentem, Ged dał się poznać w nowej roli, a inni zyskiwali moją sympatię lub nienawiść. Cioteczkę Mech polubiłam mimo jej zapachu :)
Ostatni rozdział mną wstrząsnął, ale nie dlatego, że nie spodziewałam się rozwiązania. Stało się to pod wpływem opisu upodlenia człowieka, niesprawiedliwości oraz poczuciu, że nic się nie da zrobić.
Gorąco polecam.

Ta część bardzo mi się podobała. Chyba jednak wolę, gdy jedną z bohaterów historii jest Tenar, jakoś tak mi po drodze do niej. Poza tym, w tej książce akcja ma miejsce na lądzie stałym - lepiej mi się wtedy czyta, bo jednak perspektywa samotnej małej łódki na bezkresnym morzu przy prawie niezmiennym krajobrazie mnie przytłacza. Jeśli chodzi o samą fabułę, to jest to dla...