Zawodowy pisarz i historyk. Specjalizuje się w dziejach Rzeczypospolitej szlacheckiej. Autor siedemnastu książek: dziewięciu powieści historycznych, marynistycznych i siedmiu zbiorów opowiadań, których akcja rozgrywa się w XVII w., na morzach i oceanach oraz w XV-wiecznej Francji, a także zbioru esejów na temat kultury sarmackiej i najsłynniejszych postaci tamtych czasów. Jego dzieła, bez przerwy wznawiane, sprzedały się w łącznym nakładzie pół miliona egzemplarzy i cieszą się ogromną popularnością wśród polskich czytelników. Autor otrzymał też stypendium Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, przyznawane w ramach pierwszego etapu konkursu na scenariusz filmu historycznego. Wierny prawdzie, nie stroni od brutalnych, mocnych kart historii. Inaczej niż Sienkiewicz woli pisać ku przestrodze niż ku pokrzepieniu serc. Wskrzesza dawne obyczaje, postaci, zapomniane miejsca. Bohaterowie to ludzie miotani namiętnościami, a nie papierowe ideały. Najważniejszym celem, jaki stawia sobie autor, jest przybliżenie i spopularyzowanie wśród czytelników historii Rzeczypospolitej szlacheckiej.
Jako jeden z nielicznych ludzi pióra uczestniczy w rekonstrukcjach historycznych jako XVII-wieczny polski husarz, pancerny i Lisowczyk, poznając w ten sposób realia dawnego pola walki. Na własnym koniu przejechał pół Polski, spory kawałek Ukrainy i jeszcze większy Karpat Wschodnich.
Do najsłynniejszych powieści autora należy czterotomowy cykl Samozwaniec (Fabryka Słów 2009–2013),który opowiada o wyprawie Polaków na Moskwę na początku XVII w., oraz Banita (Fabryka Słów 2011) – mroczna i zaskakująca opowieść o miłości szlachcica-rębajły i pięknej kurtyzany. Najnowszym dziełem jest powieść Hubal – opowiadająca o losach legendarnego zagończyka i dowódcy, majora Henryka Dobrzańskiego, który we wrześniu 1939 r. nie złożył broni po przegranej wojnie.
Nakładem Fabryki Słów ukazały się także powieści: Wilcze gniazdo (2002),Bohun (2006) – poświęcony największej klęsce Rzeczypospolitej w wojnach z Kozakami, Czarna szabla (2007) i Diabeł Łańcucki (2007),które ukazują wielokulturowe XVII-wieczne kresy Rzeczypospolitej. Galeony Wojny (2007) nawiązujące do walk polskiej floty za czasów Zygmunta III Wazy i piracka Czarna bandera (2008) opisująca brutalny świat korsarzy i buntowników. Kolejne pozycje autora to Villon: Imię Bestii (2005) i Villon: Herezjarcha (2008) – zbiory opowiadań o Franciszku Villonie, francuskim poecie wyklętym żyjącym w XV w.
Autor jest stałym współpracownikiem tygodnika Do Rzeczy, gdzie prowadzi dział felietonów kulinarnych: Podróże kuchmistrza koronnego.http://www.komuda.valkiria.net/
Zważ, carze, że ci, którzy są prostolinijni, ale szczerzy, pozostają wierni do końca. A ci, którym łatwo przychodzi zginanie karków, mogą bi...
Zważ, carze, że ci, którzy są prostolinijni, ale szczerzy, pozostają wierni do końca. A ci, którym łatwo przychodzi zginanie karków, mogą bić pokłony przed każdym. Dziś przed tobą, jutro - przed twoim największym wrogiem.
Pierwsze wydanie książki nosiło tytuł "Warchoły i Pijanice". Była to pozycja nieco krótsza. To wydanie zostało rozszerzone o nowe postacie hultajów i złoczyńców, warto dodać, że obojga płci.
Oprócz postaci z Rzeczpospolitej Szlacheckiej pojawiają się także opisy kilku łotrów z okresu średniowiecza. Jest też kilka, jakby niepasujących, które hultajstwem jakoś się odznaczały, za to były postaciami barwnymi lub o ciekawym życiorysie.
Autor wtrąca też czasem wspomnienia niezwiązane z daną postacią lub też ciekawostki o Rzeczpospolitej Szlacheckiej. Z jednej strony interesujące, a z drugiej pojawiające się w dość dziwnych miejscach, często niezbyt związane z wcześniejszym tekstem. Przykładowo coś o XVII wieku tuż po postaci ze średniowiecza.
O większość opisanych i ułożonych w kolejności alfabetycznej antybohaterów czytałem z zainteresowaniem (mimo, że wliczając poprzednie wydanie, chyba po raz trzeci). Niektóre biogramy były jednak nieco nudne i miałem wrażenie, że dodane może trochę na siłę. Może lepszym rozwiązaniem byłoby opisanie barwnych i ciekawych, tych złych i tych dobrych, postaci żyjących w czasach Rzeczpospolitej Szlacheckiej.
Niemniej warto przeczytać. Po lekturze niektórych biogramów aż chciałoby się zobaczyć film na nich oparty.
Jak dla mnie jest wybitna, rewelacyjna wspaniała.
Jest to książka z dziedziny historia Polski, a to powoduje u mnie permanentne czytanie , o ile to jest możliwe.
Jacek Komuda opisuje przygody młodego szlachcica Gedeona Siemieńskiego , który odziedziczył majątki na Ukrainie po swoim stryju.
Bardzo realistyczne opisy najazdów, raptów czy zwadów dają odczucia w pełni bycia wśród bohaterów tej opowieści.
Pióro Komudy prowadzone swoim , wyrobionym stylem , powoduje uosobienie z uczestnikami danych sytuacji.
Opisy walk, podróży czy przyrody ukazują realne życie szlachty czy kozaków z tamtych czasów. Czasami są tak odzwierciedlone ,że ciarki przechodzą .
Generalnie jestem zachwycony.
Pozdrawiam zaglądających .