Oto, co mi w tym numerze wskazuje na pewien negatywny trend: w publicystyce „Nowej Fantastyki” rośnie ostatnio liczba artykułów w postaci wszelakich list, wyliczeń i rankingów. Przykładem niech będzie tym razem „25 lat Vertigo” Pawła Deptucha. Proszę mi wybaczyć, ale tworzenie takich „list przebojów” to dla mnie żadne dziennikarstwo, lecz raczej radosna twórczość fanowska. A jako taka obniża ona loty mojego ulubionego (i niegdyś opiniotwórczego) miesięcznika. Oczekuję tutaj wyważonej analizy i ewentualnie linka do jakichś rankingów pod koniec tekstu. Internetu i tak nie przegonicie, więc po co próbować?

To już bardziej przypadł mi do gustu kolejny artykuł Witolda Vargasa, który przybliża bestiariusz słowiański: jest z humorem i jest ciekawie. Na uwagę zasługuje również podsumowanie twórczości Raya Bradbury'ego pióra Aleksandry Radziejewskiej – tekst to krótki, ale sprawnie wprowadzający w temat.

O świecie Lędii Jacka Komudy pisałem z okazji oceny zbioru opowiadań „Jaksa”. „Horda” to jedno z nich. W sumie jest OK, ale czytałem bez wypieków, bo takiego typu teksty „kolidują” u mnie zbyt mocno z realną wiedzą historyczną. Ciekawsze, zarówno stylistycznie jak i tematycznie, były tym razem opowiadania mniej znanych Piotra Zawady i Krzysztofa Adamskiego.

Proza międzynarodowa to wieloznaczne i stonowane opowiadanie Harlana Ellisona – w sumie jest to tekst, który bardzo pasuje do wyżej wymienionych wspomnień o Rayu Bradburym. Moje serce skradły jednak ekologiczno-katastroficzne „Elfy z Antarktyki” Paula McAuleya. Mottem tego melancholijnego opowiadania mogłoby być „Coś się kończy, coś się zaczyna”. Opowiadanie Genevieve Valentine jest również niczego sobie, ale wymaga większego skupienia uwagi.

Co mnie w tym numerze zaskoczyło, to całkiem fajne felietony. Parowski nadal o Beksińskim (ciekawie, ale to już jednak trzecia część),natomiast zastanawia przestrzegawczy tekst Kosika, pozytywnie zwariowany Wattsa i prześmiewczy Kołodziejczaka. Brawo, Orbitowski w końcu doczekał się jakiejś konkurencji!

Oto, co mi w tym numerze wskazuje na pewien negatywny trend: w publicystyce „Nowej Fantastyki” rośnie ostatnio liczba artykułów w postaci wszelakich list, wyliczeń i rankingów. Przykładem niech będzie tym razem „25 lat Vertigo” Pawła Deptucha. Proszę mi wybaczyć, ale tworzenie takich „list przebojów” to dla mnie żadne dziennikarstwo, lecz raczej radosna twórczość fanowska....

Horda - Jacek Komuda
Mongołowie i bitwa pod Legnicą w wymyślonym świecie fantasy. Napuszone okrutnie, poza tym napisane ok. Największym problemem jest jogurt wyrywający się z rąk czyli zatrzęsienie literówek.
6,5/10

Grabieżnik - Piotr Zawada
A tu mamy film przyrodniczy z Animal Planet w wymyślonym świecie fantastycznym. Językowo ok, narracja lekko siada, puenty brak, jakiegoś przesłania też, ot po prostu obrazek z jakiejś sawanny. Niespecjalnie przekonujący.
5,5/10

Dwoje przy huśtawce - Krzysztof Adamski
Kiedy AI staje się człowiekiem?, a może nigdy? Temat niezbyt świeży, zrobiony dość ciężko, bez polotu, nic nowego nie wnoszący. Niespecjalnie udana próba.
4/10

Żywy i zdrowy w samotnej podróży - Harlan Ellison
Traumatyczne przeżycia i co dalej? Amatorska psychoanaliza podana w kanciasty sposób. Zieeew.
3,25/10

Elfy z Antarktyki - Paul McAuley
Refleksyjne spojrzenie na przemijanie z ekologią w tle, albo nowe spojrzenie na ekologię w filozoficznym kontekście przemijania. Trochę odmienne niż wiodąca medialna narracja. Dobrze napisane.
7,5/10

Z Themis każdy pisze listy do domu - Genevieve Valentine
Możliwości wirtualnej rzeczywistości łamane przez etyczne problemy zatrudniania beta-testerów nie do końca zgodnie z ich wolą. Daje radę, choć napisane trochę chaotycznie, ale są pewne ciekawe pomysły.
6,75/10

Publicystyka:
Marek Starosta pisze o wątpliwych szansach na życie we wszechświecie. Potem mamy jakieś wyliczanie komiksów Vertigo, ominąłem. Witold Vargas o erotyce w legendach. Łukasz Wiśniewski analizuje potencjalne możliwości VR w kontekście uwarunkowań ekonomicznych i wychodzi niezbyt różowo. Aleksandra Radziejewska przypomina sylwetkę i dorobek Raya Bradbury'ego. Autor przeze mnie zaniedbany, może trzeba będzie po coś sięgnąć. Parowski wciąż o Beksińskim, to chyba koniec jednakowoż. U Kosika rozważania nad orwellowskimi zakusami Chin w związku z Systemem Wiarygodności Społecznej. Jutro staje się dzisiaj. Watts szyderuje ze świadomości kamieni i panpsychizmu. Na poły religijnej, na poły pseudonaukowej teorii według której martwa materia ma świadomość, jednocześnie odnajduje w tym świetną pożywkę dla pisarza fantasty. U Tomasza Kołodziejczaka dzieciaki i inne młodziaki robią za obcych. Łukasz Orbitowski jak zwykle pisze o mądrości płynącej z oglądania głupich horrorów. tym razem o Pumpkinhead.

Recenzje:
Żadna z recenzowanych książek nie znajduje się w kręgu moich zainteresowań. Na dodatek większość z nich recenzenci oceniają słabo. Nie wiem, nie wydaje się rzeczy wartościowych o których można by powiedzieć? Jedynie konfekcję i kolejne tomy tasiemców?

Komiks:
Kur i Bednarczyk, Lil i Put. Cienki żart 3/10, nieodmiennie narysowany brzydko i nieudolnie 2/10.

Są przyzwoite opowiadania, są zapchajdziury, nic wybitnego. Publicystyka raczej letnia.
6,5/10

Horda - Jacek Komuda
Mongołowie i bitwa pod Legnicą w wymyślonym świecie fantasy. Napuszone okrutnie, poza tym napisane ok. Największym problemem jest jogurt wyrywający się z rąk czyli zatrzęsienie literówek.
6,5/10

Grabieżnik - Piotr Zawada
A tu mamy film przyrodniczy z Animal Planet w wymyślonym świecie fantastycznym. Językowo ok, narracja lekko siada, puenty brak,...

Świetny numer opowiadania bez wyjątku czyta się jednym tchem.

Świetny numer opowiadania bez wyjątku czyta się jednym tchem.

Publicystyka - bez otwarcia Zastrzykiem się nie obejdzie; z Trójcy na dziś: na wesoło TK, a na horrorowo tym razem RK (!!!); od Petera - jak działa na umysł pisarza współczesna filozofia; Witold Vargas - nowy, jasny ogień NF, brawo!; oraz zakończenie wspomnień o Beksińskim
Proza polska
HORDA Jacek Komuda 7/10 - naprawdę dobry, jak pisze [mc], "przedsmak" nowego Komudy, Polska średniowieczna z fantazją
GRABIEŻNIK Piotr Zawada 6/10 - taka literacka ciekawostka
DWOJE PRZY HUŚTAWCE Krzysztof Adamski 8/10 - ooj, w następnym numerze jest do tego Zastrzyk, szkoda, że nie zestawione razem

Proza zagraniczna
ŻYWY I ZDROWY W SAMOTNEJ PODRÓZY Harlan Ellison 9/10 - Ellison w najwyższej formie, Tom 2 jego opowiadań to na bank "must have"
ELFY Z ANTARKTYKI Paul McAuley 6/10 - takie troszku postapo, eko-postapo
Z THEMIS KAŻDY PISZE LISTY DO DOMU Genevieve Valentine 7/10 - dzwonią już baaardzo głośno! twarde sci-fi o VR

Publicystyka - bez otwarcia Zastrzykiem się nie obejdzie; z Trójcy na dziś: na wesoło TK, a na horrorowo tym razem RK (!!!); od Petera - jak działa na umysł pisarza współczesna filozofia; Witold Vargas - nowy, jasny ogień NF, brawo!; oraz zakończenie wspomnień o Beksińskim
Proza polska
HORDA Jacek Komuda 7/10 - naprawdę dobry, jak pisze [mc], "przedsmak" nowego Komudy,...

Jestem świeżym czytelnikiem Nowej Fantastyki. Kilka dni temu kupiłem sierpniowy numer z mocnym postanowieniem, że tym razem przeczytam go zanim do kiosków trafi następny i cóż, udało się. Artykuły były całkiem ciekawe, a opowiadania w tym numerze naprawdę mi się podobały, nawet jeśli zrozumienie "Żywego i zdrowego w samotnej podróży" Ellisona jest dla mnie ulotne. Zestaw moim zdaniem lepszy niż w numerze majowym, który czytałem poprzednio.

Jeśli ktoś chciałby dowiedzieć się więcej, zapraszam na mojego bloga:
https://galliuszowafantastyka.wordpress.com/2018/08/06/nowa-fantastyka-08-18/

Jestem świeżym czytelnikiem Nowej Fantastyki. Kilka dni temu kupiłem sierpniowy numer z mocnym postanowieniem, że tym razem przeczytam go zanim do kiosków trafi następny i cóż, udało się. Artykuły były całkiem ciekawe, a opowiadania w tym numerze naprawdę mi się podobały, nawet jeśli zrozumienie "Żywego i zdrowego w samotnej podróży" Ellisona jest dla mnie ulotne. Zestaw...

Sierpień i fantastyka? Jakoś dałem radę, choć (rzucając sucharem) w trakcie lektury nieznane mi niziołki wrzuciły do mego pokoju jakąś obrączkę.
Ale teraz już na poważnie o treści.
„Horda” Jacka Komudy – wypisz wymaluj zbeletryzowane „Kroniki Wielkiej Lechii” ;). Jest rozmach, jest akcja, tylko sztampowe to, jak każda fantasy zresztą. Bitwa pod Grunwaldem (a może bardziej – pod Legnicą),ze szczyptą magii i zmienionymi nazwami występujących osób i plemion. Czyta się nieźle, tylko wyprane to całkowicie z jakichkolwiek nowości. Dla zagorzałych fanów – fantasy oraz/albo pana Komudy.
„Grabieżnik” Piotra Zawady – przypomniały mi się książki pana Żabińskiego, w których ten niezwykle zajmująco opisywał życie różnych zwierząt. Tu też mam wrażenie, że to coś jak film przyrodniczy z National Geographic, z tym, że świat jest całkiem nam obcy. Napisane to bardzo ładnie, ale… Ale cóż ja się z tego opowiadania dowiedziałem? Jeno tyle, że autor umie sprawnie i barwnie pisać.
„Dwoje przy huśtawce” Krzysztofa Adamskiego – czyli odwieczne „co to znaczy być człowiekiem?”. Może i nienowe, ale całkiem smacznie podane. Mi się!
„Żywy i zdrowy w samotnej podróży” Harlana Ellisona – gdyby nie ten statek i megapływ, to byłaby to właściwie opowiastka filozoficzna. Każdy może przedstawić sobie podróż pana Ćmy jak chce – czy to czyściec, czy to kolejny etap reinkarnacji, czy to seans psychoterapeutyczny. To tylko kilka interpretacji, jakie przychodzą mi do głowy. I fajnie! Bo opowiadanie, właściwie dość proste w zamyśle i konstrukcji, zmusza do zastanowienia. Choć nie jest to najlepsze opowiadanie Ellisona, jakie czytałem, to i tak najlepszy tekst numeru!
„Elfy z Antarktyki” Paula McAuleya – następny nieoczywisty tekst. Niby kolejna opowieść o globalnym ociepleniu, acz nie do końca. Bo jaki ekooszołom podpisze się pod takim zdaniem – „nie możesz nienawidzić zmian. To jakbyś nienawidził życie”. Kim jest hydraulik Will? Kustoszem zmian? Choć mocno przegadane, całkiem niebanalne.
„Z Themis każdy pisze listy do domu” Genevieve Valentine – oklepane tematy rzeczywistości wirtualnej i zdobywania nowych planet połączone pod hasłem „każdy ma swój raj”. Tyż przegadane, za to klimatyczne i wciągające. Niezłe!
A co tam, panie, w publicystyce?
Vargas znowu poza konkurencją, Vertigo mnie ani ziębi, ani grzeje, VR też średnio. Watts pisze coś idealnie dla zaciekłych "bogobójców" – do pojęcia Boga można dojść również poprzez bardzo „hard science”, i nie jest to dziadek z brodą na chmurce.
Trochę więcej miejsca poświęcę artykułowi Silaqui o Bradburym. Po pierwsze – nie wydaje mi się, że istnieje uniwersalna książka SF do polecenia wszystkim na „SF-owy start”. To raczej jak z pudełkiem czekoladek Gumpa a rebours – jedni lubią mdląco słodkie czekoladki o smaku toffi, inni orzeźwiające miętowe, a są i straceńcy, którzy lubią smak lukrecji. Czyli – jedni zachwycą się „Diuną”, inni – „Kwiatami dla Algernona”, a jeszcze inni – „Lewą ręką ciemności”.
I dwa – ciekawe może być podejście dzisiejszych czytelników do klasyki typu „Kronik marsjańskich” bez odpowiedniego kontekstu. Bo spotkałem się m.in. z zarzutami o nienaukowość!
Ponadto widzę, że Silaqui wśród wydanych w Polsce książek Bradbury’ego nie umieściła tej, do której i mnie nie udało się dotrzeć – „Jakiś potwór tu nadchodzi”.

Sierpień i fantastyka? Jakoś dałem radę, choć (rzucając sucharem) w trakcie lektury nieznane mi niziołki wrzuciły do mego pokoju jakąś obrączkę.
Ale teraz już na poważnie o treści.
„Horda” Jacka Komudy – wypisz wymaluj zbeletryzowane „Kroniki Wielkiej Lechii” ;). Jest rozmach, jest akcja, tylko sztampowe to, jak każda fantasy zresztą. Bitwa pod Grunwaldem (a może bardziej –...