Generalnie mam mieszane uczucia bo nie wiem kiedy czytać tę książkę. Na pierwszy rzut oka jest to fajny wstęp do literatury szlacheckiej. Raz, że są tam na początku definicje wprowadzajace w tematykę. Dwa, że mamy ciekawe historie które autor wykorzystuje w swoich innych pozycjach. I fajnie jest to odkrywać.

Generalnie mam mieszane uczucia bo nie wiem kiedy czytać tę książkę. Na pierwszy rzut oka jest to fajny wstęp do literatury szlacheckiej. Raz, że są tam na początku definicje wprowadzajace w tematykę. Dwa, że mamy ciekawe historie które autor wykorzystuje w swoich innych pozycjach. I fajnie jest to odkrywać.

Dosyć nudna.

Dosyć nudna.

Książka przyjemna do czytania, podzielona alfabetycznie na sylwetki najznamienitszych szelm polskich ziem, co czasami przeszkadza, bo niektóre historie do siebie nawiązują, a oddziela je kilkaset stron tekstu. Autor niektórym postaciom poświęcił dwie strony, innym kilkadziesiąt. Nie brak tu humorystycznych akcentów, jak i poważniejszych tonów, czy opisów życia szlacheckiego. W niektóre rozdziały zostały wplecione historie na przykład z dawnych pamiętników. Są one często oderwane od postaci opisywanego hultaja, co trochę kłóci się z pozostałą treścią książki. Fani Rzeczypospolitej szlacheckiej będą zadowoleni, ale i zwykły śmiertelnik może się dobrze bawić.

Książka przyjemna do czytania, podzielona alfabetycznie na sylwetki najznamienitszych szelm polskich ziem, co czasami przeszkadza, bo niektóre historie do siebie nawiązują, a oddziela je kilkaset stron tekstu. Autor niektórym postaciom poświęcił dwie strony, innym kilkadziesiąt. Nie brak tu humorystycznych akcentów, jak i poważniejszych tonów, czy opisów życia...

Poczet Zbójów Polskich.
Włos się na głowie ze zgrozy jeży czytając ten leksykon.
Nieładnie sobie poczynali nasi przodkowie, oj nieładnie.
Ciekawa lektura, nie pozbawiona humorystycznych anegdot.
Polecam.

Poczet Zbójów Polskich.
Włos się na głowie ze zgrozy jeży czytając ten leksykon.
Nieładnie sobie poczynali nasi przodkowie, oj nieładnie.
Ciekawa lektura, nie pozbawiona humorystycznych anegdot.
Polecam.

Książka przeciętna. Autor zbyt pobieżnie opisuje przedstawiane postaci. Robi to ponieważ tych postaci jest zbyt wiele i część z nich w tej książce nie powinna się znaleźć. Chyba lepiej było skupić się na prawdziwych czarnych charakterach .... Po historyku wymagał bym więcej.

Książka przeciętna. Autor zbyt pobieżnie opisuje przedstawiane postaci. Robi to ponieważ tych postaci jest zbyt wiele i część z nich w tej książce nie powinna się znaleźć. Chyba lepiej było skupić się na prawdziwych czarnych charakterach .... Po historyku wymagał bym więcej.

Jest to spis alfabetyczny największych hultajów Rzeczypospolitej Szlacheckiej. Na pewno książka spodoba się bardziej osobom interesujących się historią. Mi z historią nie po drodze , dlatego znacznie lepiej przypadły mi do gustu książki fabularne o panach braciach. Aczkolwiek książka nie jest zła, ma dużo smaczków i jest ciekawa.

Jest to spis alfabetyczny największych hultajów Rzeczypospolitej Szlacheckiej. Na pewno książka spodoba się bardziej osobom interesujących się historią. Mi z historią nie po drodze , dlatego znacznie lepiej przypadły mi do gustu książki fabularne o panach braciach. Aczkolwiek książka nie jest zła, ma dużo smaczków i jest ciekawa.

Czytaj książki, wstydu oszczędź, czyli… cała prawda o polskiej szlachcie okiem Jacka Komudy.

Jacek Komuda urodzony w 1972 roku. Jest zawodowym pisarzem i historykiem. Specjalizuje się w dziejach Rzeczypospolitej szlacheckiej. Jest twórcą powieści historycznych, marynistycznych oraz zbiorów opowiadań takich jak m.in. „Bohun”, „Opowieści z dzikich pól” czy „Galeony wojny”. Jako jeden z nielicznych twórców literackich jest rekonstruktorem historycznym, który nie tylko odtwarza bitwy z udziałem husarii, ale również zamieszkuje w zrekonstruowanym dworze. Lubiany przez czytelników nie tylko za znajomość tamtej epoki, ale też ciekawy i barwny język opisujący dawne czasy. Nazywa się go Sienkiewiczem XXI wieku.

„Warchoły złoczyńcę i pijanice” to książka w formie słownika, która w wierny sposób i nie stroniąc od brutalnych scen, opisuje najgorszych pijaków, awanturników i przestępców, jacy kiedykolwiek żyli na terenie II Rzeczpospolitej. Autor w swoim dziele dąży do przybliżenia i spopularyzowania czytelnikowi historii Rzeczpospolitej szlacheckiej.

Opisywane przez autora postacie zostają pokazane w sposób bardzo realistyczny i zgodny z historią. Bohaterami książki są przedstawiciele szlachty, którzy często wyjęci spod prawa, siali terror i wzniecali awantury, o których słyszano w całym kraju. Szlachta została ukazana jako grupa społeczna, która umiłowała sobie nie tylko zajazdy na sąsiadów, ale też biesiadowanie, spory, wyzwania na pojedynki, czy długoletnie walki sądowe z okoliczną szlachtą. Warto zwrócić uwagę, iż autor w swoim dziele nie tylko odwołuje się do kronik, pamiętników i dzieł historyków opisujących tamtą epokę, ale też do swojej ogromnej wiedzy i znajomości epoki. Całość swoich opowieści opisuje prostym i przystępnym językiem dla współczesnego czytelnika.

Niezwykle interesującymi rzeczami, na jakie zwrócił uwagę autor, był system kar, na jakie mógł zostać skazany szlachcic, w przypadku popełnienia konkretnego przestępstwa. Ukazuje też sposoby, w jaki rozwiązywano konflikty, spory i sąsiedzkie zwady. W ciekawy i pouczający sposób ukazał też konkretne tło historyczne, towarzyszące opisywanym postaciom. Mamy tu więc prawdziwie „czarne owce” z rodu Oleśnickich, Radziwiłłów, Wiśniowieckich czy Stadnickich. Co ciekawe, w książce pojawiają się również kobiety, które często dorównywały mężczyznom, a nawet ich przewyższały w swoich awanturniczych i pijańskich wybrykach.

Trzeba jednak nadmienić, że pomimo opisania przez autora, wielu negatywnych zachowań i wad, ukazał on również przedstawicieli polskiej i litewskiej szlachty jako patriotów i bohaterów. Większość z tych hulaków i zawadiaków gotowa była oddać życie za ojczyznę.

Dla mnie była to jedna z najciekawszych książek, jakie czytałem w tym roku. Jest ona napisana językiem prostym i przystępnym dla współczesnego czytelnika. Dzięki czemu czyta się ją szybko i z ogromną przyjemnością. Nie ma zbyt wielu opisów, postacie są wyraziste, ciekawe a akcja dynamiczna.

Książka pozwoliła mi, choć na chwilę poczuć się prawdziwym szlachcicem.

Dla miłośników historii to pozycja obowiązkowa.
M.O.
źródło: szkolnyklubrecenzenta.pl

Czytaj książki, wstydu oszczędź, czyli… cała prawda o polskiej szlachcie okiem Jacka Komudy.

Jacek Komuda urodzony w 1972 roku. Jest zawodowym pisarzem i historykiem. Specjalizuje się w dziejach Rzeczypospolitej szlacheckiej. Jest twórcą powieści historycznych, marynistycznych oraz zbiorów opowiadań takich jak m.in. „Bohun”, „Opowieści z dzikich pól” czy „Galeony wojny”....

Bardzo ciekawa pozycja. Układ książki przypomina trochę poczet królów i książąt Polskich, z tym, że autor nie ułożył postaci w porządku chronologicznym, a alfabetycznie.
Czyta się bardzo szybko, większość opisów jest w miarę krótka, poza drobnymi wyjątkami jak np. Diabeł Łańcucki. Podoba mi się to, jak autor zestawia różne źródła historyczne i w taki sposób obala niektóre mity na temat poszczególnych postaci, np. przedstawienie Jeremiego Wiśniowieckiego. Na kartach książki opisano wiele postaci awanturników i warchołów, których nie da się jasno podzielić na dobrych i złych, nawet nie miałem pojęcia, że wielu naszych przodków, którzy uchodzą ogólnie w literaturze za wzór, miało tak wiele za uszami.
Pozycja warta uwagi, dla osób, które chcą poszerzyć wiedzę o Rzeczypospolitej Sarmackiej.

Bardzo ciekawa pozycja. Układ książki przypomina trochę poczet królów i książąt Polskich, z tym, że autor nie ułożył postaci w porządku chronologicznym, a alfabetycznie.
Czyta się bardzo szybko, większość opisów jest w miarę krótka, poza drobnymi wyjątkami jak np. Diabeł Łańcucki. Podoba mi się to, jak autor zestawia różne źródła historyczne i w taki sposób obala niektóre...

A dzisiaj porozmawiajmy o tych mniej grzecznych!

Autor wprowadza nas w świat, gdzie wino i miód leją się strumieniami, a szlachta nie jest aż taka wspaniała, jak podaje nam historia.

Ci mężczyźni to byli prawdziwi hulacy, którym nie zależało na swoim kraju, a … na ich samych.

Ważne było dla nich mieć dobre trunki, jakąś dziewczynkę (albo dwie!) na boku, kasę i masę pijackich imprez, nierzadko kończących się nawalanką.

Daleko im było do odważnych mężów, czy wojów pełnych wszelkich cnót. Zmuszanie chłopów do picia alkoholu aż do upadłego? Bijatyki bez żadnego powodu? Okupy? Morderstwa? To tylko ułamek z tego co wówczas się działo.

Oto przed państwem polska szlachta z czasów Rzeczpospolitej Szlacheckiej!

Co mi się podobało w tej książce?

➕ przede wszystkim to, że szlachta polska została pokazana jako prawdziwe awanturniki, rozrabiaki i pijaki. Coś innego niż możemy przeczytać w podręcznikach do historii;

➕ specyficzny styl i humor autora (albo się go kocha, albo nienawidzi) mi osobiście bardzo przypadł do gustu;

➕ odniesienie się do źródeł i pokazanie prawdziwego oblicza panów, którzy na lekcjach historii zostali wręcz wyprani w Perwolu. Jeszcze tylko brakuje, żeby dostali aureolek. Tutaj jest pokazane czarno na białym, że bliżej im było do różków i kociołka w piekiełku niż do niebiańskich ogrodów;

➕ krótkie, ale bardzo treściwe opowieści;

➕ dużo postaci (autor nie opiera się na kilku, ale na całej liście takich gagatków).

Książka Jacka Komudy doczekała się w tym roku uzupełnienia i ponownego wydania – osobiście bardzo się cieszę, że ponownie trafiła na rynek czytelniczy. Jest bogata w ciekawe historie, które pozwalają spojrzeć na polską szlachtę z ciut innej perspektywy niż przedstawia nam ją historia. Mi osobiście bardzo się podobała i nie widzę w niej minusów 😊

Serdecznie zachęcam do jej przeczytania!

A dzisiaj porozmawiajmy o tych mniej grzecznych!

Autor wprowadza nas w świat, gdzie wino i miód leją się strumieniami, a szlachta nie jest aż taka wspaniała, jak podaje nam historia.

Ci mężczyźni to byli prawdziwi hulacy, którym nie zależało na swoim kraju, a … na ich samych.

Ważne było dla nich mieć dobre trunki, jakąś dziewczynkę (albo dwie!) na boku, kasę i masę...

Jest to zbiór opowiadań, z których każde opisuje inną osobę i mają one potwierdzenie w źródłach historycznych. Bardzo podoba mi się to jak autor opisał poszczególne postacie, ukazując je jako rzeczywistych ludzi, ze swoimi słabościami i wadami, nie traktując je jak żywe legendy, ani nie nadając książce charakteru podręcznika pełnego jedynie suchych faktów.
Jest to pozycja dość wymagająca skupienia i uwagi, ze względu na ilość nazwisk i dat, jednak nie sposób się przy niej nudzić i czyta się ją jak naprawdę dobrą powieść przygodowo-historyczną.
Jedne historie bawią, inne przerażają, ale przede wszystkim doskonale ukazują realia polskiego baroku (w niewielkiej mierze także innych epok) i pozwalają czytelnikowi poczuć większą więź z historią kraju.
Myślę, że najbardziej zainteresowały mnie opowiadania o Diable Łańcuckim i jego rodzinie, Radziwiłłach, a także o Samuelu Zborowskim. Ciekawiły mnie również opowieści o ludziach, o których słyszałam w szkole na lekcjach historii, a dzięki panu Komudzie poznałam ich od trochę innej, bardziej "ludzkiej" strony.

Podsumowując, bardzo serdecznie polecam Wam tę książkę, bo uważam, że warto poznawać bliżej historię swojego kraju, a autor opisuje ją w taki sposób, że nawet ja, sięgająca po tego typu literaturę dość sporadycznie, momentami nie mogłam oderwać się od lektury.
Dodatkowo pozycja ta została naprawdę pięknie wydana, nie tylko z zewnątrz, ale również w środku, bo zawiera mnóstwo pięknych i klimatycznych ilustracji, więc myślę, że z racji zbliżających się świąt idealnie nada się na prezent dla bliskiej osoby 😊.

Jest to zbiór opowiadań, z których każde opisuje inną osobę i mają one potwierdzenie w źródłach historycznych. Bardzo podoba mi się to jak autor opisał poszczególne postacie, ukazując je jako rzeczywistych ludzi, ze swoimi słabościami i wadami, nie traktując je jak żywe legendy, ani nie nadając książce charakteru podręcznika pełnego jedynie suchych faktów.
Jest to pozycja...