Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przepiękna, ujmująca, zachwycająca językiem, stylem i fabułą.
Z każdą przeczytaną książką Zafona, coraz bardziej przekonuję się do tego, że jest on twórcą godnym podziwu.

Przepiękna, ujmująca, zachwycająca językiem, stylem i fabułą.
Z każdą przeczytaną książką Zafona, coraz bardziej przekonuję się do tego, że jest on twórcą godnym podziwu.

Bo nikt o miłości nie pisze tak jak Marquez...

Bo nikt o miłości nie pisze tak jak Marquez...

Jedna z najlepszych książek jakie kiedykolwiek czytałam. Na książkę Marqueza natrafiłam przez przypadek szukając czegoś interesującego na księgarnianych półkach. Tytuł urzekł, by potem w wyniku lektury nabrać głębokiego sensu. Zarówno styl, składnia jak i sama fabuła są warte Nagrody Nobla. Co więcej, są warte tego, by lekturę smakować jednocześnie połykając ją. Jej sens, jej zdania. Książka zasługuje, by otrzymać tytuł najlepszej książki opowiadającej o miłości. O tej prawdziwej miłości: podszytej zwierzęcym pożądaniem, zazdrośćią, niemożnością innego życia. Taka właśnie dla mnie wydaje się być miłość. O niej w mistrzowski sposób pisze Marquez.

Jedna z najlepszych książek jakie kiedykolwiek czytałam. Na książkę Marqueza natrafiłam przez przypadek szukając czegoś interesującego na księgarnianych półkach. Tytuł urzekł, by potem w wyniku lektury nabrać głębokiego sensu. Zarówno styl, składnia jak i sama fabuła są warte Nagrody Nobla. Co więcej, są warte tego, by lekturę smakować jednocześnie połykając ją. Jej sens,...

Styl Gaimana drażni na początku, by potem urzec. Długo czekałam, by sięgnąć po kolejną książkę tego autora, ale teraz chyba nadszedł ten czas. Gaimana należy smakować, nie czytać. Wtedy czuć magię.

Styl Gaimana drażni na początku, by potem urzec. Długo czekałam, by sięgnąć po kolejną książkę tego autora, ale teraz chyba nadszedł ten czas. Gaimana należy smakować, nie czytać. Wtedy czuć magię.

Książki to my sami. To nasza przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. O tym właśnie pisze Dominiquez w "Domu z papieru": „nikt nie chce stracić książki. Wolimy zgubić pierścionek, zegarek czy parasol niż książkę, której już nie będziemy czytali, ale która zachowuje, w samym brzmieniu tytułu, jakąś dawną i być może utraconą emocję”

Książki to my sami. To nasza przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. O tym właśnie pisze Dominiquez w "Domu z papieru": „nikt nie chce stracić książki. Wolimy zgubić pierścionek, zegarek czy parasol niż książkę, której już nie będziemy czytali, ale która zachowuje, w samym brzmieniu tytułu, jakąś dawną i być może utraconą emocję”

Rewelacyjny podręcznik na szybką powtórkę przed maturą do historii sztukii ;)

Rewelacyjny podręcznik na szybką powtórkę przed maturą do historii sztukii ;)

Wstrząsająca, a zarazem budująca nadzieję i wiarę w ludzi. Wzbudzająca społeczny wstręt na sprawę molestowania, która wciąż tak bardzo jest tematem tabu.

Wstrząsająca, a zarazem budująca nadzieję i wiarę w ludzi. Wzbudzająca społeczny wstręt na sprawę molestowania, która wciąż tak bardzo jest tematem tabu.

Jedno z najlepszych dzieł Słowackiego, oczywiście nieomawiane w szkole. Czytając półgłosem możemy się przenieść w świat mistyczny i wsłuchać się w orientalną pieśń o człowieku żądnym zemsty. Czytałam 4 razy.

Jedno z najlepszych dzieł Słowackiego, oczywiście nieomawiane w szkole. Czytając półgłosem możemy się przenieść w świat mistyczny i wsłuchać się w orientalną pieśń o człowieku żądnym zemsty. Czytałam 4 razy.

Niesamowity sposób pisania o brudnej erotyce. O skrytych pragnieniach kobiety skrzywdzonej. Doskonała w swojej nietypowości. Zdecydowanie nie dla konserwatystów.

Niesamowity sposób pisania o brudnej erotyce. O skrytych pragnieniach kobiety skrzywdzonej. Doskonała w swojej nietypowości. Zdecydowanie nie dla konserwatystów.

Doskonała książka. Z pozoru "dla dzieci", ale żaden horror ani żaden kryminał nie trzymał mnie w takim napięciu. Nie mogłam czytać tej książki inaczej jak w dzień. Cień naprawdę przeraża.

Doskonała książka. Z pozoru "dla dzieci", ale żaden horror ani żaden kryminał nie trzymał mnie w takim napięciu. Nie mogłam czytać tej książki inaczej jak w dzień. Cień naprawdę przeraża.

Izabela stała się moim alter ego, dlatego zakochałam się w tej książce.

Izabela stała się moim alter ego, dlatego zakochałam się w tej książce.

Niesamowita, wprowadzająca w TEN świat, na miarę Gaardera.
Kiedyś przeczytam znów

Niesamowita, wprowadzająca w TEN świat, na miarę Gaardera.
Kiedyś przeczytam znów