O miłości i innych demonach

Książka jest bardzo krótka, jednak nie dodałabym tutaj ani jednej strony więcej. Zakończenie zaskakuje i cała historia urywa się w jednym momencie. Momentami wulgarna, ale bardziej mnie to zadziwiało i imponowało niż zniechęcało do lektury. Sam fakt, że główna, młoda bohaterka w całej książce odezwała się jedynie kilka razy. A cały świat dookoła kręci się tylko wokół niej.
Bardzo miło mi się czytało, teraz sięgam po inną książkę Marqueza, "Sto lat samotności".

Książka jest bardzo krótka, jednak nie dodałabym tutaj ani jednej strony więcej. Zakończenie zaskakuje i cała historia urywa się w jednym momencie. Momentami wulgarna, ale bardziej mnie to zadziwiało i imponowało niż zniechęcało do lektury. Sam fakt, że główna, młoda bohaterka w całej książce odezwała się jedynie kilka razy. A cały świat dookoła kręci się tylko wokół niej....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Genialna książka! Przeczytałem jednym tchem.

Genialna książka! Przeczytałem jednym tchem.

Pokaż mimo to

Kto nie zna twórczości Marqueza, dla tego lektura "O miłości..." może okazać się nie lada wyzwaniem, gdyż chociaż Autor po mistrzowski posługuje się słowem, tekst jego prozy wymaga zastanowienia i skupienia. Nie inaczej jest w przypadku tego tytułu. Chociaż książka liczy zaledwie 165 stron ilość nagromadzonych w niej emocji, sposób ich oddania i świat widziany oczami Marqueza sprawia, że treści które chce on przekazać zmuszają do myślenia. Marquez przenosi czytelnika w realia XVIII w. Ameryki Południowej, gdzie poznajemy historię Siervy Marii, córki bogatego markiza oraz jej miłości do Cayetano. Wszystko wydawać by się mogło historią, która nie raz pojawiała się na kartach powieści gdyby nie kilka drobnych niuansów. Pierwszym jest szokująca różnica wieku między oblubieńcami - dość tylko powiedzieć, że ona ma lat 12 a on 36, co też sprawiło, że Marquez musiał się po wydaniu powieści zmierzyć z zarzutami propagowania pedofilii, gdyż w istocie nie jest to jedynie miłość platoniczna. Drugi problem to fakt, że Cayetano jest księdzem, a jego wybranka umieszczona została w klasztorze z uwagi na posądzenie jej o kontakty w diabłem, a wręcz o czary. Ona jest zatem opętana, a on ma odprawić egzorcyzmy. Wreszcie trzecia kwestia, rozwarstwienie społeczne i ukazanie klasowości ówczesnej Ameryki Południowej. Jest zatem tajemniczo, momentami przejmująco, a momentami przerażająco. Z całą pewnością utworu ten nie przypadnie jednak wielu do serca, miłośnicy literatury iberoamerykańskiej będą jednak z pewnością pod wrażeniem, choć o zauroczeniu nie może tu być mowy.

Kto nie zna twórczości Marqueza, dla tego lektura "O miłości..." może okazać się nie lada wyzwaniem, gdyż chociaż Autor po mistrzowski posługuje się słowem, tekst jego prozy wymaga zastanowienia i skupienia. Nie inaczej jest w przypadku tego tytułu. Chociaż książka liczy zaledwie 165 stron ilość nagromadzonych w niej emocji, sposób ich oddania i świat widziany oczami...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dziwne emocje we mnie wzbudziła - dreszczyku, nerwu, ochoty, by jak najszybciej dobrnąć do końca i przesunąć do ostatniego rzędu na półce. Literacka maestria, ale ocena za wzbudzenie tekstem negatywnych emocji na kolejne godziny.

Dziwne emocje we mnie wzbudziła - dreszczyku, nerwu, ochoty, by jak najszybciej dobrnąć do końca i przesunąć do ostatniego rzędu na półce. Literacka maestria, ale ocena za wzbudzenie tekstem negatywnych emocji na kolejne godziny.

Pokaż mimo to

Niejedna z książek, które zdarzyło mi się przeczytać, wywołała we mnie skrajne emocje, ale zdaje się, że po lekturze powieści Marqueza niełatwo będzie mną wstrząsnąć. Czytałam z mieszaniną uwielbienia dla kunsztu pisarskiego autora i obrzydzenia głównymi... protagonistami, którzy nie zasługują na to miano. Wszystko we mnie krzyczało i w trakcie, i po ukończeniu czytania. Za te emocje, bardzo złe emocje, pragnęłam wystawić tej powieści pałę, zapomnieć, wymazać ją nie tylko z własnej świadomości, ale również z pamięci świata.

Zrozumiałam, że ostatni raz podobne odczucia towarzyszyły mi podczas ponownej lektury Biblii Tysiąclecia, szczególnie pierwszych ksiąg Starego Testamentu.

Uświadomiłam sobie wówczas, że przez chwilę stałam się godną następczynią tych, którymi przez całe życie pogardzałam - niszczycielem słowa pisanego, damą z pochodnią w ręku, roszczącą sobie prawa do decydowania o tym, co dobre, a co złe, co warte jest przeczytania, a co zasługuje na obrócenie się w popiół. Zawsze uważałam, że teksty literackie (wyjąwszy poradniki i nieaktualne/pseudointelektualne materiały dydaktyczne) powinny przetrwać, bez względu na to, czy doceniam ich treść. Że wolność słowa kłóci się z zapałem niszczenia i tworzenia indeksów ksiąg zakazanych.

Ochłonęłam. "O miłości i innych demonach" nie jest wszak powieścią moralizatorską, lecz opowiedzianą doskonałym językiem historią miłości zakazanej. Gabriel Garcia Marquez nie starał się wzbudzić w nas sympatii ani do tragicznych bohaterów swojego dzieła, ani tym bardziej zrozumienia dla opisanej przez siebie patologii.

Gabriel Garcia Marquez opisał piekło na ziemi, którego nie zakończyła niczyja śmierć. To piekło trwa, odradza się w innych, nawet obecnie, w świecie, w którym świętą inkwizycję zastąpiło grzeszne milczenie.

Niejedna z książek, które zdarzyło mi się przeczytać, wywołała we mnie skrajne emocje, ale zdaje się, że po lekturze powieści Marqueza niełatwo będzie mną wstrząsnąć. Czytałam z mieszaniną uwielbienia dla kunsztu pisarskiego autora i obrzydzenia głównymi... protagonistami, którzy nie zasługują na to miano. Wszystko we mnie krzyczało i w trakcie, i po ukończeniu czytania. Za...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Po przeczytaniu kilkudziesięciu stron nie wyniosłam z lektury absolutnie niczego. Książka wydała mi się nijaka i wulgarna.
Opisy „życia” to nie to, czego ja osobiście poszukuję w literaturze. Zabrakło mi czegoś, co wyróżniałoby tę historię na tle innych.
Głęboko wierzę w to, że być może zwyczajnie nie podszedł mi styl tego autora.
Porzucone.

Po przeczytaniu kilkudziesięciu stron nie wyniosłam z lektury absolutnie niczego. Książka wydała mi się nijaka i wulgarna.
Opisy „życia” to nie to, czego ja osobiście poszukuję w literaturze. Zabrakło mi czegoś, co wyróżniałoby tę historię na tle innych.
Głęboko wierzę w to, że być może zwyczajnie nie podszedł mi styl tego autora.
Porzucone.

Pokaż mimo to

Cały Marquez! Pełen ciężkiej, magicznej, surrealistycznej atmosfery. Bardzo specyficzny styl pisania, pewnie nie każdemu się spodoba, ale ma w sobie coś uwodzącego ;)
W każdym razie przynajmniej jedną jego pozycję trzeba przeczytać!

Cały Marquez! Pełen ciężkiej, magicznej, surrealistycznej atmosfery. Bardzo specyficzny styl pisania, pewnie nie każdemu się spodoba, ale ma w sobie coś uwodzącego ;)
W każdym razie przynajmniej jedną jego pozycję trzeba przeczytać!

Pokaż mimo to

Wspaniała. MIłość, strach, wiara i śmierć we wspólnym tańcu.

Wspaniała. MIłość, strach, wiara i śmierć we wspólnym tańcu.

Pokaż mimo to

Wzruszająca i poruszająca.

Wzruszająca i poruszająca.

Pokaż mimo to

Bez dwóch zdań Marquez jest jednym z najważniejszych iberoamerykańskich pisarzy, ale zdecydowanie warto pochylić się nad czymś więcej niż Stu latach samotności i Miłości w czasach zarazy. TU JEST IDEALNA OPCJA dla tych, którzy chcą właśnie czegoś więcej. Świetna proza.

Bez dwóch zdań Marquez jest jednym z najważniejszych iberoamerykańskich pisarzy, ale zdecydowanie warto pochylić się nad czymś więcej niż Stu latach samotności i Miłości w czasach zarazy. TU JEST IDEALNA OPCJA dla tych, którzy chcą właśnie czegoś więcej. Świetna proza.

Pokaż mimo to