Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ogólnie jestem tak bardzo zła na autorkę za tę książkę, że trudno to sobie wyobrazić. Tyle czasu czekania na 4 tom, a dostajemy coś, co ma 126 stron, nie za dużo wnosi do serii i spokojnie mogłaby być to część nowej książki, nie osoby dodatek. Czuję się, jakbym została ekonomicznie wykorzystana, ponieważ nie jest to nic ważnego, a jednak zostało wydane i to jeszcze z hasłem, że bez tego ani rusz...
I po przeczytaniu mam tylko jedno pytanie: Czy Paige zawsze była taka irytująca?

Ogólnie jestem tak bardzo zła na autorkę za tę książkę, że trudno to sobie wyobrazić. Tyle czasu czekania na 4 tom, a dostajemy coś, co ma 126 stron, nie za dużo wnosi do serii i spokojnie mogłaby być to część nowej książki, nie osoby dodatek. Czuję się, jakbym została ekonomicznie wykorzystana, ponieważ nie jest to nic ważnego, a jednak zostało wydane i to jeszcze z...

https://wachajac-ksiazki.blogspot.com/2020/12/niedzwiedz-i-sowik-katherine-arden.html

„Niedźwiedź i słowik” to jedna z tych powieści, kiedy jestem na siebie złe, że nie sięgnęłam po nią wcześniej. Okładka sugerowała książkę dla dzieci, z których już dawno wyrosłam i szczerze, to nie miałam ochoty tracić na takie historie czasu. Opis, moim zdaniem, nie mówił nam nic, a recenzenci nie pisali o niczym konkretny, prócz „baśniowego klimatu”. Z ręką na sercu mogę Wam powiedzieć, że określenie „baśniowy klimat” jest używane przeważnie w sytuacjach, gdy nie wiadomo, co napisać, bo nie ma się za bardzo wiedzy o folklorze, kulturze i mitologii, żeby przedstawić coś lepszego, więc najlepiej rzucić „baśniowy klimat” i zamknąć sprawę. Zastanawiacie się zatem, jak to się stało, że ta powieść wpadła w moje ręce. Otóż, dzięki pewnemu fanartowi, który trafił wprost w moje serce.

Ale, ale… oczywiście w książce Arden czuć nawiązania do baśni, ale zdecydowanie opiera się na słowiańskim folklorze i mitologii. Dlatego też jestem zachwycona tą serią. Dodatkowym smaczkiem może być fakt, że Arden studiowała literaturę rosyjską i jakiś czas spędziła w Moskwie, co od razu widać. Porusza się w wybranej tematyce jak ryba w wodzie, wszystko jest przedstawione w świeży sposób z niesamowitym klimatem mroźnej Rusi, fanatyzmu religijnego i pogańskości, która jeszcze ostała się w kulturze i życiu codziennym mieszkańców.

Wasia jest bohaterką, którą poznajemy od maleńkości. Wiemy, że będzie wyjątkowa i taką ją też dostajemy. Plus za urzeczywistnienie zamiarów, brak gołosłowności. Jest dzika, radosna i niezależna, a wyobraźcie sobie, jak było to dobierane w tamtych czasach… No właśnie! Wasilia jest wolnym duchem, którego nie można złamać. Od razu zapałałam do niej wielką sympatią. Przy okazji dostajemy w pakiecie jej całą barwną rodzinę, zderzenie różnych światopoglądów. No i tajemniczy Morozko, przez, któremu sięgnęłam po tą historię.

Nie wyobrażacie sobie nawet, jak bardzo się zdziwiłam, że jest to debiut. Ta książka jest tak bardzo dobrze przemyślana, wydarzenia trzymają się razem. Autorka nie traci czasu na głupoty, trzyma się ciągle głównych wątków, które przeplatają się z ludowymi bajkami i wierzeniami. Pozwolę zacytować sobie fragment z okładki, który moim zdaniem całkiem przyzwoicie określa całą tę historię: „Przepiękna mroczna baśń dla dorosłych, nie tylko tych, którzy lubią magię”. Tak określiłabym tą powieść w jednym zdaniu.

https://wachajac-ksiazki.blogspot.com/2020/12/niedzwiedz-i-sowik-katherine-arden.html

„Niedźwiedź i słowik” to jedna z tych powieści, kiedy jestem na siebie złe, że nie sięgnęłam po nią wcześniej. Okładka sugerowała książkę dla dzieci, z których już dawno wyrosłam i szczerze, to nie miałam ochoty tracić na takie historie czasu. Opis, moim zdaniem, nie mówił nam nic, a...

https://wachajac-ksiazki.blogspot.com/2020/12/dlaczego-krol-elfow-nie-znosi-basni.html

Po "Dlaczego król elfów nie znosił baśni" spodziewałam się czegoś w stylu elfickich bajek, nawiązania do świata przedstawionego, legend. Jednak dostałam coś innego, znacznie lepszego. Przeczytanie tych kilku krótkich opowiadań, o jednej z moich ulubionych postaci w literaturze – Cardana, było naprawdę magiczne. Do tego przepięknie wydana książka, cudowne ilustracje nawiązujące do poszczególnych historii.

Trylogia, którą rozpoczyna „Okrutny książę” jest chyba jedną z najpopularniejszych serii ostatnich kilku lat. Być może w Polsce nie doceniana aż tak bardzo jak za granicą, ale nadal chętnie czytana i ciągle na topie. Dlaczego? Coś jest w tej historii tak bardzo pociągającego, nowego, oryginalnego, ale zarazem cudownie okrutnego i szczerego, że nie sposób przejść obok niej obojętnie.

Przyjemnie napisana w formie anegdotek z najważniejszych wydarzeń w życiu księcia Cardana, tytułowego okrutnego księcia i złego króla. Jestem co najmniej zachwycona! Wejście do głowy czy poznanie wspomnień tego bohatera, to nie tylko piękny prezent od autorki dla jej czytelników, ale również pokochanie tej postaci jeszcze bardziej, zbliżenie się do jego pełniejszej charakterystyki, lepsze zrozumienie jego zawiłego charakteru.

Nie będę się szczegółowo rozpisywać o postaciach lub poszczególnych opowiadaniach, ponieważ żeby poznać ten zbiór opowiadania, trzeba znać trylogię i bohaterów. Jednak uważam, że jest to świetna pozycja dla miłośników powieści Black. Idealna na prezent, zaskoczenie dla fanów. Dla mnie pozycja obowiązkowa na półce.

Aż nabrałam ochoty na ponowną lekturę tej trylogii. Poczuć jeszcze raz na własnej skórze te niepokojące emocje i zachwyt, który towarzyszył czytaniu.

https://wachajac-ksiazki.blogspot.com/2020/12/dlaczego-krol-elfow-nie-znosi-basni.html

Po "Dlaczego król elfów nie znosił baśni" spodziewałam się czegoś w stylu elfickich bajek, nawiązania do świata przedstawionego, legend. Jednak dostałam coś innego, znacznie lepszego. Przeczytanie tych kilku krótkich opowiadań, o jednej z moich ulubionych postaci w literaturze – Cardana,...