Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nieoczekiwany spadek otwiera klapę od strychu, przez którą do pokoju wpadają wspomnienia głównego bohatera, drzwiami zaś wkracza rzeczywistość i zaczyna je kopać. Julian Barnes to cwany lisek. Obdarzając swego protagonistę w gruncie rzeczy prostym rozumkiem i czyniąc go głosem opowieści, zmusza do rozumienia dokładnie tyle, ile rozumie Anthony. A Anthony ma problemy ze zrozumieniem. Jest się skazanym na jego wspomnienia. Na jego wersję przeszłości, w której braki i plamy, zapełnia swoimi wyobrażeniami o sobie, o innych. Celowo, nieświadomie? Zapomniał? Nie chciał pamiętać? Kto to wie. Czterdzieści lat to szmat czasu. Wszystko to Barnes pisze z premedytacją. By do do wielkiego finału dotrzeć z odpowiednim nastawieniem i docenić jego niezwykłą sugestywność.
/wyimek z recenzji na stronie www.owcazksiazka.pl/

Nieoczekiwany spadek otwiera klapę od strychu, przez którą do pokoju wpadają wspomnienia głównego bohatera, drzwiami zaś wkracza rzeczywistość i zaczyna je kopać. Julian Barnes to cwany lisek. Obdarzając swego protagonistę w gruncie rzeczy prostym rozumkiem i czyniąc go głosem opowieści, zmusza do rozumienia dokładnie tyle, ile rozumie Anthony. A Anthony ma problemy ze...

Drach. Miejscami bywa przejmujący w tej swojej powściągliwości. Taki bijący po twarzy realizmem ludzkiej marności, a jednocześnie muskający odrealnieniem dziwnego narratora. Nie ma w nim niepotrzebności ani rozwlekłości. Przemija, jak życie opisanych w nim członków śląskich rodów Mognorów i Gemanderów. Taki jest ten twardochowy Drach. Jest w nim tylko to, co konieczne, by ukazać, no właśnie - co? Vanitas, moi drodzy Państwo.
/cały tekst na www.owcazksiazka.pl/

Drach. Miejscami bywa przejmujący w tej swojej powściągliwości. Taki bijący po twarzy realizmem ludzkiej marności, a jednocześnie muskający odrealnieniem dziwnego narratora. Nie ma w nim niepotrzebności ani rozwlekłości. Przemija, jak życie opisanych w nim członków śląskich rodów Mognorów i Gemanderów. Taki jest ten twardochowy Drach. Jest w nim tylko to, co konieczne, by...

Niby znane, a okazuje się, że nieznane. Niby baśniowe, a tak bardzo realistyczne i nam bliskie. Jedenaście zupełnie innych spojrzeń na pozornie znany temat. Michael Cunningham jest tu realistą, może miejscami nawet cynikiem, który potrafi obedrzeć wszystko z długiego i szczęśliwego życia. W pierwszym odruchu pomyślałam o nich, że są dobre. Po prostu. Ale mimo zakończonej lektury ciągle do mnie wracały, ciągle w jakiś sposób siedziały w głowie. Ba, złapałam się nawet na wymyślaniu dalszego ciągu innych dla baśni nie znajdujących się w tym zbiorze. Cunningham zrobił mi to znowu. I bardzo, bardzo dobrze. Akurat on może mi opowiadać same bajki i tylko bajki.

/cały tekst na www.owcazksiazka.pl/

Niby znane, a okazuje się, że nieznane. Niby baśniowe, a tak bardzo realistyczne i nam bliskie. Jedenaście zupełnie innych spojrzeń na pozornie znany temat. Michael Cunningham jest tu realistą, może miejscami nawet cynikiem, który potrafi obedrzeć wszystko z długiego i szczęśliwego życia. W pierwszym odruchu pomyślałam o nich, że są dobre. Po prostu. Ale mimo zakończonej...

Niecierpliwe dusze będą znużone. Nic się w tej opowieści nie śpieszy - ani fabuła, ani wątki. I bardzo dobrze, bo przeszłości przecież nie można popędzać. To nie kryminał, zatem nie śmierć dziewczyny gra tu pierwsze skrzypce. To raczej wymagająca historia, w której najważniejsi są ludzie i ich tłumione emocje.
Mgliste. Niebanalne i dobre.

Pełny tekst opowieści na stronie: www.owcazksiazka.pl

Niecierpliwe dusze będą znużone. Nic się w tej opowieści nie śpieszy - ani fabuła, ani wątki. I bardzo dobrze, bo przeszłości przecież nie można popędzać. To nie kryminał, zatem nie śmierć dziewczyny gra tu pierwsze skrzypce. To raczej wymagająca historia, w której najważniejsi są ludzie i ich tłumione emocje.
Mgliste. Niebanalne i dobre.

Pełny tekst opowieści na stronie:...