Młyn do mumii

To kolejne moje spotkanie z Petrem Stančikiem, bardzo mi pasuje jego absurdalny humor A opisy jedzenia są wprost znakomite. Jestem w stanie zaktualizować i poczuć czym delektuja się bohaterowie. Sama intryga jest, ale nie jest clou książki. Specyficzny humor i absurd czasami nawet niedowierzanie w pomysły autora, mogą odstraszyć, mnie zachwyciło.

To kolejne moje spotkanie z Petrem Stančikiem, bardzo mi pasuje jego absurdalny humor A opisy jedzenia są wprost znakomite. Jestem w stanie zaktualizować i poczuć czym delektuja się bohaterowie. Sama intryga jest, ale nie jest clou książki. Specyficzny humor i absurd czasami nawet niedowierzanie w pomysły autora, mogą odstraszyć, mnie zachwyciło.

Pokaż mimo to

Licząc, że może jednak fabuła mnie wciągnie dobrnęłam do 3/4 tekstu i poddałam się, resztę przekartkowałam, zakończenie tak samo beznadziejne jak całość. Mistyczny porno-gastro retro thriller... Hm, wydaje mi się, że mistycyzm jest już przereklamowany, retro kryminałów mamy na pęczki i to dużo lepszych niż "Młyn do mumii". Uwielbiam Czechów za cudowne filmy, ale ich literaturę oceniam raczej nisko.

Licząc, że może jednak fabuła mnie wciągnie dobrnęłam do 3/4 tekstu i poddałam się, resztę przekartkowałam, zakończenie tak samo beznadziejne jak całość. Mistyczny porno-gastro retro thriller... Hm, wydaje mi się, że mistycyzm jest już przereklamowany, retro kryminałów mamy na pęczki i to dużo lepszych niż "Młyn do mumii". Uwielbiam Czechów za cudowne filmy, ale ich...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Młyn do mumii. Czyli przewrotne odkrycie komisarza Durmana - Mistyczny porno-gasto thriller z XIX-wiecznej Pragi" - taki tytuł nosi powieść Petra Stančíka oraz taką adnotacją na okładce został ten tytuł opatrzony. Czy trzeba mówić więcej? Otóż trzeba, ponieważ okazuje się, że czasem kontrowersyjne słowa reklamowe (porno, gastro, thriller...) okazują się być nie tylko zachętą bez pokrycia. W "Młynie do mumii" faktycznie znajdziemy wszystko to, czego szuka żądny emocji czytelnik. Co ważne, w dobrych proporcjach i mimo wszystko w granicach rozsądku - a bałam się, że wpadła mi w ręce książka wulgarna, płytka i nudna.

Mamy do czynienia z historią kryminalną - ktoś bestialsko morduje praskich listonoszy. Zagadkę ma rozwiązać komisarz Durman, człowiek rubaszny, rozpustny, lubiący dobrze zjeść i dobrze się zabawić. Czas wolny od pracy spędza w okolicznych burdelach i knajpach. Do sprawy kryminalnej podchodzi bardzo poważnie, tempo akcji jest wartkie, ale i tak można odnieść wrażenie, że praca nigdy nie była i nie będzie dla komisarza najważniejsza. Sama sprawa jest bardzo skomplikowana - aby ją rozwiązać, komisarz przemierzy pół świata i stanie przed zagadką międzynarodowego formatu.

Mistyczność nie jest najważniejszą cechą "Młyna do mumii". Jest nią z pewnością strona kulinarna, wspomniana już gastryczność, która przez Stančíka została przedstawiona pod postacią "przeorania" czytelnika przez wszystkie możliwe lokale i jadłodajnie XIX-wiecznej Pragi (i nie tylko, ponieważ wszędzie tam, gdzie wędruje główny bohater, pojawiają się też miejsca, w których się stołuje i dania, które przyjemnie wypełniają jego kiszki). Mnie ta strona przekonuje całkowicie, jako człowiek, który nie odmawia sobie kulinarnych przyjemności co kilka stron wyobrażałam sobie wspaniałe dania śląskiej kuchni - tłuste, ciężkie, słodkie i słone równocześnie, mocno okraszone, podawane z kluskami... I tak dalej. Ślinka cieknie. Wracając do mistyczności - niby jest, ale ledwo. Porno? Owszem, całkiem sporo, całkiem odważnie. Niegrzeczne dziewczynki po lekturze tej książki będą inaczej patrzeć na smalec, grzeczne już nigdy go nie dotkną. Czy thriller? W pewnym sensie tak, jest zbrodnia, jest śledztwo, są brutalne praktyki mordercy. Ale żaby thriller? Dla mnie kryminał przygodowy, z mocnym wątkiem a'la Indiana Jones.

Nie bez znaczenia pozostaje również wątek społeczny i kulturowy. Komisarz co rusz napotyka na przejawy nieubłaganego rozwoju cywilizacyjnego, który nie może przynieść nic dobrego. Drogie roztargnione panie, które nie wiecie co robić z nadmiarem czasu, który otrzymałyście dzięki wynalazkom - niektóre wnioski płynące z "Młynu do mumii" mogą się wam nie spodobać, ale trudno nie przyznać im racji. Wizja przyszłości, jaką snuje poprzez bohaterów Stančík, jest bardzo trafna, chociaż niektórzy mogą do tego dojść dopiero po dłuższych przemyśleniach lub wcale. Nie ma się co dziwić - prawda w oczy kole.

Jestem bardzo miło zaskoczona, "Młyn do mumii" okazał się bowiem książką napisaną z pomysłem i ze smakiem, chociaż sama nie rozumiem, jak udało się to autorowi osiągnąć, ponieważ zmieszał w niej szereg wątków i motywów, które wszystkie z osobna wydają się co najmniej niesmaczne, ale wszystkie razem przedstawione na tle XIX-wiecznej Pragi tworzą bardzo przyjemną dla oka i wyobraźni kompozycję. Przyzna autorowi czeska nagroda Magnesia Litera jest jak najbardziej zasłużona.

"Młyn do mumii. Czyli przewrotne odkrycie komisarza Durmana - Mistyczny porno-gasto thriller z XIX-wiecznej Pragi" - taki tytuł nosi powieść Petra Stančíka oraz taką adnotacją na okładce został ten tytuł opatrzony. Czy trzeba mówić więcej? Otóż trzeba, ponieważ okazuje się, że czasem kontrowersyjne słowa reklamowe (porno, gastro, thriller...) okazują się być nie tylko...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Gęsta, bogata, dopracowana językowo.

Gęsta, bogata, dopracowana językowo.

Pokaż mimo to

Świetna rozrywka, ale nie dla każdego. Mimo realistycznego języka, używanego nawet w stosunku do nierealnych postaci i wydarzeń – jest to groteska, co nie od razu widać. Akcja rozwija się bowiem powoli, początek może nie być zbyt zachęcający, ale w pewnym momencie bardzo przyśpiesza, a na koniec po prostu gna niczym komisarz Durman w pogoni za Czenkiem Varanovem.
Autor bawi się konwencjami, wątkami i mruga okiem do czytelnika, co nie każdy zauważy. Na pewno Czesi spostrzegą więcej, albowiem w powieści występują poważne postacie z tamtejszej kultury, takie jak Bedrzich Smetana, Jan Neruda czy Miroslav Tyrs, przedstawione wcale nie posągowo. Pojawia się nawet nawiązanie do Schicklgrubera.

Warto zwrócić uwagę na nazwiska innych postaci, szczególnie negatywnych. Książka reklamowana jako porno-gastro-thriller jest śmieszna, a raczej z kolejnymi stronicami – staje się coraz bardziej śmieszna i groteskowa w każdym z tych wątków. I nie tylko – także w ezoteryczno-politycznym (spotkanie dwóch słynnych postaci jednej z ogoloną brodą a drugiej bez wąsów). Także główny bohater w miarę rozwoju sytuacji coraz bardziej pokazuje swoje prawdziwe oblicze … nie warto zdradzać jakie. Przepisy kulinarne brzmią nierealistycznie, ale autor musiał mieć niezły ubaw je wymyślając (np. szyndysnowo).

A w tle prawdziwe zdarzenia z historii Europy Środkowej, pokazane jednak groteskowo ze specyficznym czeskim humorem, a raczej jego odmianą doprowadzona aż do perwersji (np. los wędliniarza – wizjonera czy głównego bohatera w chwilach głodu na mieście). Tu jest sytuacja zero-jedynkowa – albo ktoś będzie śmiał się do rozpuku, albo przerwie i zakończy lekturę.
Jest nawet magia, ale potraktowana po czesku, czyli zamiast realizmu – komizm magiczny. Mamy też nawiązania w tym duchu do ‘Kodu da Vinci’ i tym podobnych dzieł. No i absolutna wisienka na torcie – czytelnikom warto polecić rozmowę głównego bohatera z Max-Mexem a następnie z narzeczoną, po powrocie do Pragi i ofiarowaniu jej prezentu, kiedy zostaje odkryte jego pochodzenie. Jak na razie na blogach recenzenckich nikt o tym nie wspomniał, lecz ten humor sytuacyjny doprowadził mnie do wybuchu śmiechu. Ale z całą pewnością pisząc tą powieść autor bawił się jeszcze lepiej.

Świetna rozrywka, ale nie dla każdego. Mimo realistycznego języka, używanego nawet w stosunku do nierealnych postaci i wydarzeń – jest to groteska, co nie od razu widać. Akcja rozwija się bowiem powoli, początek może nie być zbyt zachęcający, ale w pewnym momencie bardzo przyśpiesza, a na koniec po prostu gna niczym komisarz Durman w pogoni za Czenkiem Varanovem.
Autor...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Petr Stančík (ur.1968) - następne moje odkrycie wśród czeskich pisarzy. „Młyn do mumii” (2014) jest stosunkowo nową pozycją w bogatej twórczości autora. Wikipedia:
„…The first publicly published text of the author was the essay Smrt živá, which appeared in 1990 in the magazine Iniciály. Up until the end of 2006 he usually published under the pseudonym Odillo Stradický ze Strdic. His texts have been translated into Polish, Lithuanian and Albania…”

Notka Wydawcy:
„…Mistyczny porno-gastro thriller z XIX-wiecznej Pragi.
Nadchodzi nowy rok. Kiedy praski Orloj wybija północ, odkryta zostaje bestialska zbrodnia. Śledztwo w tej sprawie prowadzi ekscentryczny komisarz Durman.
Czy jego nietypowe metody doprowadzą do ujęcia sprawcy? Jak powstrzymać mordercę, który zawsze o krok wyprzedza policję? I czym jest tajemnicze Ordo Novi Ordinis?
Petr Stančík oprowadza czytelnika po Pradze pięknej i Pradze ponurej, odwiedza burdele, kościoły i gospody, a w tle tej fantastycznej opowieści przetacza się 1866 rok i pobrzmiewa czeski śmiech.
Książka zdobyła najbardziej prestiżową czeską nagrodę literacką – MAGNESIA LITERA W KATEGORII PROZA…”
Magdalena Wardęcka na: https://okiem-na-horror.blogspot.com/2017/02/petr-stanick-myn-do-mumi.html
„….To zaiste intrygująca i przewrotna lektura, wymykająca się przyjętym założeniom literackim. To prawdziwa uczta słowa, wyobraźni, mieszania makabry z komedią, zabawa konwencją i historią. I przy tym wszystkim całość prezentuje się naprawdę dobrze, bo Młyn do Mumii choć jest lekturą osobliwą, to naprawdę wciągającą i godną polecenia.”
Zasadniczo zgadzam się z powyższą opinią, lecz nie mogę nie wspomnieć o uczuciu przesytu w materii kulinarnej, jak i kpiny z czytelnika w sferze erotycznej, a wszystko w ramach groteski i specyficznego, czeskiego poczucia humoru. Różnorodność tematyki żartów sprawia wrażenie grochu z kapustą, czyli „swobody twórczej”, trochę na zasadzie „czytelnicy to kupią”. Decydujący jest efekt, a że lektura daje beztroską przyjemność, to gorąco ją Państwu polecam.
Na LC, wskutek skrajnej rozbieżności ocen, ma „tylko” 6,33 (285 ocen i 58 opinii), więc swoim skromnym głosem zachęcam Państwa do tej lektury, bo jest znakomita 9/10

Petr Stančík (ur.1968) - następne moje odkrycie wśród czeskich pisarzy. „Młyn do mumii” (2014) jest stosunkowo nową pozycją w bogatej twórczości autora. Wikipedia:
„…The first publicly published text of the author was the essay Smrt živá, which appeared in 1990 in the magazine Iniciály. Up until the end of 2006 he usually published under the pseudonym...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie powiem, miałem przyjemną lekturę, dobrze się bawiłem i kilka razy uśmiałem. Tylko właściwie przy czym? Kryminał z tego żaden. Powieść historyczna, retro czy jak to zwał też nie. Przewodnik po burdelach - chyba bliżej, jeśli te które odwiedzał komisarz na prawdę istniały. Książka kulinarna, być może, po opisów dań, sposobu ich przyrządzania jest sporo, a co każde to bardziej wymyślne.
A przez większość książki zachodziłem w głowę, skąd na tak hulaszcze życie komisarz brał fundusze, z pensji komisarza? ;-)

Nie powiem, miałem przyjemną lekturę, dobrze się bawiłem i kilka razy uśmiałem. Tylko właściwie przy czym? Kryminał z tego żaden. Powieść historyczna, retro czy jak to zwał też nie. Przewodnik po burdelach - chyba bliżej, jeśli te które odwiedzał komisarz na prawdę istniały. Książka kulinarna, być może, po opisów dań, sposobu ich przyrządzania jest sporo, a co każde to...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Momentami za bardzo groteskowa makabreska. Bardziej przerysowana obyczajówka niż kryminał. Wszystko jest zbyt chaotyczne, aby mi się spodobało.

Momentami za bardzo groteskowa makabreska. Bardziej przerysowana obyczajówka niż kryminał. Wszystko jest zbyt chaotyczne, aby mi się spodobało.

Pokaż mimo to

Strasznie żałuję, że już dotarłam do ostatniej strony tej powieści. Niby czytam naprawdę dobre książki, które zapadają w pamięć i pozostawiają po sobie wspaniałe wrażenia, ale umówmy się - tak naprawdę wcale nie tak często przytrafia się książka, która robi wrażenie tak piorunujące, że jest oczywiste, że będzie się ją pamiętało zawsze. Być może jest to powieść, która trwale zmieni podejście do literatury i każe szukać czytelniczego spełnienia w zupełnie innych rejonach. "Młyn do mumii" to w moim przekonaniu absolutny literacki majstersztyk.

To książka, której nie jestem w stanie porównać do niczego, co czytałam kiedykolwiek wcześniej i właśnie to wymykanie się schematom, moim czytelniczym przyzwyczajeniom i niezwykła nieprzewidywalność nie tylko zdarzeń tutaj przedstawionych, ale również języka, jakim operuje autor, sprawia, że traktuję powieść Stančíka jak wybitny artefakt. Ten czeski pisarz zaprosił mnie bowiem do dziewiętnastowiecznej Pragi, miasta, które bardzo lubię, a nawet uwielbiam i nakreślił mi jego obraz jako miejsca nawet fantastycznego, gdzie możliwe jest wszystko. Sprawa zabójstw listonoszy wydaje się być tutaj czymś bardzo w świecie literackim zwyczajnym, ale próba rozwikłania zagadki kryminalnej przez komisarza Durmana, wszystkie jego przygody, ludzie, jakich wraz z nim mamy przyjemność (bądź nie) poznać, sytuacje balansujące na granicy prawdy i wyobrażenia, wciągają nas do świata nieoczywistego. Sam Durman staje się tu nawet postacią z awanturniczymi ciągotami. Bardzo doceniam to, że kiedy wydawało mi się, że wszystko zaczyna iść już "standardowym" torem nagle działy się rzeczy, które przełamały wszystko i wykolejały drogi, jakimi już zaczynałam podążać. Działało to także w drugą stronę - niekiedy stawały mi przed oczami wizje wręcz halucynogenne i jakby wymyślone przez artystę, który z całą pewnością przesadził ze środkami odurzającymi, by za chwilę wszystko stało się zwyczajną kolejną losu, którą łatwo osadzić w tym co znane i bardzo uregulowane. Dziwić się tutaj można wszystkiemu i niczemu. Praga jest tu miastem frywolnym, przesiąkniętym zapachami i smakami tradycyjnych dań, których z różnych względów nie zdecydowalibyśmy się dziś pewnie tknąć. To miasto frywolne i wyuzdane, gdzie nikogo nie dziwi specyfika burdeli, do których chadzają spełniać swoje zachcianki narzeczeni, przed chwilą dosłownie całujący dłonie swych przyszłych małżonek, jadający ciasta wypiekane przez przyszłe teściowe i popijający najprzedniejszy koniak z przyszłymi teściami. Nic tu nie jest na tyle grzeczne i niegrzeczne, by nie można było tego zrobić lub powiedzieć, a równocześnie książka nie epatuje wciąż "jednym i tym samym", a kwieciste zdania porywają, by czytać wciąż nieprzerwanie.

Najbardziej niezwykłą jednak cechą "Młyna do mumii" jest jednak to, że tak zawadiacka i pozornie niepoważna książka traktuje o naprawdę bardzo ważnych sprawach, które przemycane są w szczegółach. Podsumowując: zachęcam, polecam, nalegam, by przeczytać!

https://www.facebook.com/763113954070746/photos/a.763157744066367/941684729547000/?type=3&av=763113954070746&eav=Afbachwvnlue80dJrYH2E7p8NGHTQPVwrXfakj21BlD1oC6Ata7Tg11xYeRd9-K3aJY&theater

Strasznie żałuję, że już dotarłam do ostatniej strony tej powieści. Niby czytam naprawdę dobre książki, które zapadają w pamięć i pozostawiają po sobie wspaniałe wrażenia, ale umówmy się - tak naprawdę wcale nie tak często przytrafia się książka, która robi wrażenie tak piorunujące, że jest oczywiste, że będzie się ją pamiętało zawsze. Być może jest to powieść, która trwale...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Plusy:
* ciekawa intryga (na początku)
* piękny, nietypowy język, autor świetnie operuje słowem.
* spojrzenie na nieznany mi w sumie element historii - opis życia i myśli Czechów żyjących pod austriackim zaborem. Książka skłoniła mnie do dodatkowej lektury na temat sytuacji Czech w XIX wieku, za to zawsze duży plus.

Minusy:
Autor rozminął się z powołaniem, powinien zostać malarzem - taka forma dużo bardziej odpowiadałaby temu co chce przekazać. Czytając książkę czułem się jakby ktoś opisywał mi płótna, jedno po drugim. Autor skupia się na "namalowaniu" w głowie czytelnika różnych obrazów, nie przejmując się za bardzo fabułą i, co najbardziej denerwujące, nie dbając o jakiś ciąg przyczynowo-skutkowy między nimi. Dlatego książka, zwłaszcza w drugiej połowie, mocno irytuje - wydarzenia nie łączą się logicznie ze sobą.
Dodatkowo autor za bardzo nie mógł się chyba zdecydować co chce napisać. Zaczyna się w klimatach Mocka Krajewskiego, potem przechodzi w coś w rodzaju Bożych Bojowników Sapkowskiego, a na końcu dochodzą echa Mistrza i Małgorzaty. Szkoda, bo książka miała spory potencjał.
Ostatnie i najważniejsze - autor szczegółowo opisuje seks z dziećmi, co więcej taki motyw pojawia się również na jednej z ilustracji. Tani chwyt, który pewnie miał zaszokować czytelnika, a głównie powoduje niesmak i sprawia że chcemy sięgnąć po telefon i powiadomić odpowiednie organy.

Plusy:
* ciekawa intryga (na początku)
* piękny, nietypowy język, autor świetnie operuje słowem.
* spojrzenie na nieznany mi w sumie element historii - opis życia i myśli Czechów żyjących pod austriackim zaborem. Książka skłoniła mnie do dodatkowej lektury na temat sytuacji Czech w XIX wieku, za to zawsze duży plus.

Minusy:
Autor rozminął się z powołaniem, powinien zostać...

więcej

mniej

Pokaż mimo to