Miasto ślepców

Akcja powieści dzieje się w anonimowym portugalskim (chyba) mieście, a bohaterami są bezimienni ludzie. Lekarz, jego żona, człowiek z opaską na oku, zezowate dziecko i jeszcze kilka innych charakterystycznych postaci.
Wszystko zaczyna się od mężczyzny, który traci wzrok, nagle i bez żadnych wcześniejszych symptomów. Epidemia ślepoty rozlewa się po mieście, sytuacja staje się coraz bardziej poważna. Z początku ślepcy zostają odizolowani w szpitalu psychiatrycznym, otoczeni przez wojsko, muszą sobie radzić w zamknięciu dostając głodowe racje żywnościowe. Jak nietrudno się domyślić, życie w zamknięciu rodzi wiele sytuacji konfliktowych, szerzy się przemoc, miejsce jest przeludnione,. Brud, smród i głód są wszechobecne.
Pasjonująca jest ta książka, autor rozkłada na czynniki pierwsze stadium ludzkiego obłędu, pokazuje jak działa psychika w sytuacji beznadziejnej. Wokół szerzy się anarchia, nikt nie ma do nikogo zaufania, nie ma żadnych reguł.

Akcja powieści dzieje się w anonimowym portugalskim (chyba) mieście, a bohaterami są bezimienni ludzie. Lekarz, jego żona, człowiek z opaską na oku, zezowate dziecko i jeszcze kilka innych charakterystycznych postaci.
Wszystko zaczyna się od mężczyzny, który traci wzrok, nagle i bez żadnych wcześniejszych symptomów. Epidemia ślepoty rozlewa się po mieście, sytuacja staje...

Momentami tak bezbrzeżnie głupia i na siłę okrutna. Czytając ciągle zastanawiałem się czemu ludzie na kartach powieści są tak ułomni. Aż w pewnym momencie dałem sobie spokój i ją odłożyłem.
Po prostu zawieszenie niewiary nie mogło przejść nad pytaniami dotyczącymi głównie tego jak decydenci motywowali swoje działania. Czemu dawali za mało jedzenia? Przecież wiadomo, że to spowoduje problemy.
Czemu żołnierze musieli podawać paczki z żywnością ryzykując zarażenie. Przecież można było do tego celu użyć jakichś pojazdów zdalnie sterowanych, wózków na linie, albo czegokolwiek...

Wszystkie te głupoty w celu wymuszenia okrucieństwa.

Momentami tak bezbrzeżnie głupia i na siłę okrutna. Czytając ciągle zastanawiałem się czemu ludzie na kartach powieści są tak ułomni. Aż w pewnym momencie dałem sobie spokój i ją odłożyłem.
Po prostu zawieszenie niewiary nie mogło przejść nad pytaniami dotyczącymi głównie tego jak decydenci motywowali swoje działania. Czemu dawali za mało jedzenia? Przecież wiadomo, że...

Mocna rzecz

Mocna rzecz

To jest jednak z tych książek, gdzie nie można się oderwać. Doskonała fabuła, zbudowane napięcie i opowieść pokazująca co drzemie w ludziach i jak się ujawnia w obliczu kryzysu. Doskonałe studium człowieczeństwa.

To jest jednak z tych książek, gdzie nie można się oderwać. Doskonała fabuła, zbudowane napięcie i opowieść pokazująca co drzemie w ludziach i jak się ujawnia w obliczu kryzysu. Doskonałe studium człowieczeństwa.

Niesamowite studium człowieka i człowieczeństwa. Gdy jesteśmy ślepi, zaślepieni, gdy nie widzimy ludzi wokół nas, gdy przestajemy liczyć się z innymi to nic nas nie odróżnia od zwierząt.

Pozycja którą szybko się czyta, z mnóstwem ponadczasowych przemyśleń.

Niesamowite studium człowieka i człowieczeństwa. Gdy jesteśmy ślepi, zaślepieni, gdy nie widzimy ludzi wokół nas, gdy przestajemy liczyć się z innymi to nic nas nie odróżnia od zwierząt.

Pozycja którą szybko się czyta, z mnóstwem ponadczasowych przemyśleń.

A gdy tak nagle "znany, oswojony świat" zmienia się w zupełnie nieznaną rzeczywistość, całą spowitą we mgle. A zamiast ciemności jest... ciągła "jasność"...
I codzienność, w której człowiek zanurzony nie jest w stanie odpowiedzieć sam sobie na pewne podstawowe pytania odnośnie samego siebie. A odpowiedzieć na nie w kontekście innych ludzi jest jeszcze trudniej... Czy to jest właśnie ta otchłań, w którą Saramago każe nam spojrzeć? Czy to jest właśnie to piekło, którego nie określa wcale ani ogień, ani żar, skwar i mnogość cierpiących ciał, tylko smród, brud oraz głód? I ta ciągła bezradność...
.
"Miasto ślepców" być może da się kiedyś odzobaczyć, chociaż łatwe to nie jest. Jeszcze trudniej na jego podstawie wyznaczyć granicę między człowieczeństwem, a jego kresem. Bo jeśli chodzi o godność- nawet jeśli jest ona jednym z wyznaczników tego człowieczeństwa - to tutaj- w opisanych w tej powieści okolicznościach - również ona ma zupełnie inny wymiar. Podobnie jak kobiecość, męskość, intymność, bliskość, oddanie, poświęcenie, odwaga, czy nawet miłość...
.
W "Mieście ślepców" dostajemy dystopijną rzeczywistość, gdzie ludzie niczym rój owadów poruszają się w zupełnie nowym dla siebie świecie. Bo ślepota zmienia percepcję. Każe dostrzec to, co do tej pory było niewidoczne, a zepchnąć na boczny tor większość tego, co do tej pory było ważne. Ale kto tutaj jest ślepcem- ten, który widzi, a dostrzec nie chce lub nie potrafi, czy ten który nie widzi, a dostrzega czasami dużo więcej? Ten, który widzi - często widzieć wcale nie chce - bo to odpowiedzialność. A ten - który nie widzi- widzieć też na powrót być może wcale nie chce, bo nowa rzeczywistość daje mu rodzaj szansy na coś, co do tej pory było dla niego nieosiągalne.
.
W obraz tej przytłaczającej, brutalnej rzeczywistości, która oddziałuje na naszą wrażliwość nie tylko wizjami rozkładu, przedstawionymi nieraz w dosadny sposób - Saramago wpisuje sporo refleksji dotyczących kondycji moralnej człowieka. Powieść pełna metafor, pytań, analiz, obserwacji świata, wizji jego rozpadu. Zdecydowanie warto przeczytać. Polecam.

A gdy tak nagle "znany, oswojony świat" zmienia się w zupełnie nieznaną rzeczywistość, całą spowitą we mgle. A zamiast ciemności jest... ciągła "jasność"...
I codzienność, w której człowiek zanurzony nie jest w stanie odpowiedzieć sam sobie na pewne podstawowe pytania odnośnie samego siebie. A odpowiedzieć na nie w kontekście innych ludzi jest jeszcze trudniej... Czy to...

Wielopłaszczyznowa, to bardzo spodobało mi się w tej książce. Warto po nią sięgnąć, bardzo dobrze się czyta.

Wielopłaszczyznowa, to bardzo spodobało mi się w tej książce. Warto po nią sięgnąć, bardzo dobrze się czyta.

W książce wyjaśniona została kwestia tytułowej ślepoty, wobec której medycyna była bezradna. Otóż tylko jedna osoba nie utraciła wzroku i okazało się, że tylko ona nie straciła nadziei i człowieczeństwa, chociaż liczyła się z tym, że w każdej chwili może stać się ślepa. Wyraźnie zostało powiedziane, że ślepota to po prostu brak nadziei. Ślepotą może też być oczywiście niezauważanie dobra, piękna itd.
całość
https://powrot-do-krainy-ksiazki.blogspot.com/2024/06/jose-saramago-miasto-slepcow-audiobook.html

W książce wyjaśniona została kwestia tytułowej ślepoty, wobec której medycyna była bezradna. Otóż tylko jedna osoba nie utraciła wzroku i okazało się, że tylko ona nie straciła nadziei i człowieczeństwa, chociaż liczyła się z tym, że w każdej chwili może stać się ślepa. Wyraźnie zostało powiedziane, że ślepota to po prostu brak nadziei. Ślepotą może też być oczywiście...

"Uważam, że nie oślepliśmy, lecz jesteśmy ślepi. Jesteśmy ślepcami, którzy widzą, Ślepcami, którzy patrzą i nie widzą"

Piękna, a zarazem brutalna książka o ludzkiej empatii (lub jej braku),moralności i przyjaźni, w czasie, w którym ludzkie wartości poddane są próbie. Udało mi się pochłonąć treść w trochę ponad tydzień zdecydowanie nie dlatego, że tak bardzo przypadła mi do gustu (historia o epidemii ślepoty wywołała we mnie dziwne, raczej nieprzyjemne uczucia),ale dlatego, że po prostu dobrze się ją czyta. Ucieszył mnie fakt, że po tak ciężkiej fabule wszystko skończyło się jak się skończyło - bez kolejnej fali dramatów.

Jedyną wadą książki jest jej forma. Kompletnie nie przemawia do mnie tekst pisany ciurkiem włącznie z dialogami, totalnie nie rozumiem takiego zabiegu. Ale co ja tam wiem...

"Uważam, że nie oślepliśmy, lecz jesteśmy ślepi. Jesteśmy ślepcami, którzy widzą, Ślepcami, którzy patrzą i nie widzą"

Piękna, a zarazem brutalna książka o ludzkiej empatii (lub jej braku),moralności i przyjaźni, w czasie, w którym ludzkie wartości poddane są próbie. Udało mi się pochłonąć treść w trochę ponad tydzień zdecydowanie nie dlatego, że tak bardzo przypadła mi...

Świetna książka. Z zaciekawieniem przeczytałem w kilka dni. Ciekawy temat z wieloma jednoznacznymi podtekstami. Na pewno wrócę do tego autora gdyż pozytywnie mnie zaskoczył.

Świetna książka. Z zaciekawieniem przeczytałem w kilka dni. Ciekawy temat z wieloma jednoznacznymi podtekstami. Na pewno wrócę do tego autora gdyż pozytywnie mnie zaskoczył.