Mariana Enriquez

Nowe tabletki, niebieskie, jeszcze niemal w fazie eksperymentu, błyszczące, jakby dopiero co opuściły laboratorium, były łatwe do połknięcia i już po chwili sprawiały, ze chodnik nie wydawał się polem minowym; dzięki nim nawet spała i nie miała snów, które potrafiłaby zapamiętać, a kiedy pewnej nocy zgasiła lampkę, nie poczuła, że pościel robi się zimna jak mogiła.

Nowe tabletki, niebieskie, jeszcze niemal w fazie eksperymentu, błyszczące, jakby dopiero co opuściły laboratorium, były łatwe do połknięcia...

Gdyby można było przejść się ulicami dzielnicy nocą lub o świcie, usłyszałoby się włączone radia tych, którzy nie mogą zasnąć bez muzyki albo bez głosów, gdzieniegdzie szum wentylatorów, koszmarne sny i krążenie cierpiących na bezsenność.

Gdyby można było przejść się ulicami dzielnicy nocą lub o świcie, usłyszałoby się włączone radia tych, którzy nie mogą zasnąć bez muzyki alb...

Dziwne było, że nikt ze starszych mieszkańców dzielnicy, żadna babcia ani żaden dziadek, nie pamiętał właścicieli domu z czasów ich młodości. jakby zawsze byli wiekowi. Albo tak ich sobie wyobrażano.

Dziwne było, że nikt ze starszych mieszkańców dzielnicy, żadna babcia ani żaden dziadek, nie pamiętał właścicieli domu z czasów ich młodości...