Mariana Enriquez

Mamy tu do czytania horror - o ojcu, który jest Medium i za wszelką cenę chce uchronić swojego syna przed takim samym losem. I dorastającym synu starającym się zrozumieć to, co go otacza. Sprawy nie ułatwia organizacja do której należą. To bezwzględna tajna sekta, dla której rola medium to tylko "narzędzie" do osiągnięcia swoich celów. Obcujemy z opowieścią o miłości, poświęceniu, bólu, zdradzie i cierpieniu, pełną zjaw, rytuałów i mocnych sadystycznych opisów, wychodzącą poza bańkę mitów literatury z kultury zachodniej. Dobra robota, lecz nie moja bajka i to nie z uwagi na gatunek. Mglista narracja, że przez akty homoseksualne Medium się "umacnia", a takie preferencje w okultystycznych kręgach pomagają, nie uzasadniła dla mnie kilku plastycznych opisów takich stosunków. Myślę, że jeśli autorka postanowiła osadzić fabułę żywym językiem w środowisku biseksualnym, wolałbym równe tyle samo czytać o kobiecych piersiach, waginach czy biodrach, a tak się nie stało. To nic złego, ale nie moja wrażliwość. Dodatkowo (może z powodu dwóch tłumaczek) książka nie miała dla mnie rytmu. Ta proza nie płynie stałym nurtem, jest zmienna. Walczyłem z nią jak z zimnym przeciwnym wiatrem podczas podróży łódką w górę rzeki. Mimo powyższych uwag, było dla mnie w tej lekturze coś przyciągającego na tyle, że ciekawość nie pozwalała mi rzucić czytania, na co kilka razy miałem ochotę. Ta historia zwyczajnie nieźle się klei. Czy bym to powtórzył? - raczej nie. Czy bym polecił? - nie wiem, pomysł jest niezły, ja przeczytałem do końca. 6.66/10