Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka godna polecenia, ale tylko dla ludzi o mocnych nerwach i przygotowanych na największą dawkę okrucieństwa. Jedyne słowa jakie przychodzą mi do głowy po przeczytaniu powieści to: jestem w szoku.

Książka godna polecenia, ale tylko dla ludzi o mocnych nerwach i przygotowanych na największą dawkę okrucieństwa. Jedyne słowa jakie przychodzą mi do głowy po przeczytaniu powieści to: jestem w szoku.

Niesamowity thriller psychologiczny. W sumie żadnych innych słów nie trzeba tu pisać...
Fakt, książka potwierdza moje obawy, czy też lęk przed chorobami psychicznymi. Tak, to jest najgorsze, co może człowiekowi się przytrafić.

Niesamowity thriller psychologiczny. W sumie żadnych innych słów nie trzeba tu pisać...
Fakt, książka potwierdza moje obawy, czy też lęk przed chorobami psychicznymi. Tak, to jest najgorsze, co może człowiekowi się przytrafić.

Moja pierwsza książka Kellermana. Momentami naprawdę przechodziły mnie ciarki. Opis więzienia, to, jak Jamey się zachowywał i to co mówił... przerażało mnie. Temat chorób psychicznych jest dla mnie bardzo ciekawy, podobało mi się szczegółowe wyjaśnienie "co, z czym, dlaczego i jaki daje efekt". Nie mogę napisać nic więcej, bo zdradzę tajemnice książki.
Bardzo dobry thriller psychologiczny, nazwałabym go też medycznym, ze względu na fachowe terminy z dziedziny psychiatrii. Polecam

Moja pierwsza książka Kellermana. Momentami naprawdę przechodziły mnie ciarki. Opis więzienia, to, jak Jamey się zachowywał i to co mówił... przerażało mnie. Temat chorób psychicznych jest dla mnie bardzo ciekawy, podobało mi się szczegółowe wyjaśnienie "co, z czym, dlaczego i jaki daje efekt". Nie mogę napisać nic więcej, bo zdradzę tajemnice książki.
Bardzo dobry...

To moja pierwsza książka Lisy Gardner, ale na pewno nie ostatnia.
Już od pierwszych stron widać z jakim gatunkiem mamy do czynienia. Od początku czułam napięcie. "W ukryciu" niesamowicie wciąga, nie sposób się oderwać od książki. Czyta się lekko, tzn. autorka pisze w bardzo zrozumiały sposób, bez żadnych udziwnień, tak, że bardzo dobrze mi się czytało. Podobały mi się krótkie, acz treściwe opisy osób - spokojnie mogłam wyobrazić sobie główną bohaterkę, czy inne postaci. W niektórych książkach zastanawiam się po nie wiadomo ile, jak wygląda któreś z bohaterów, ale tu takiego problemu nie ma. Na dodatek mamy świetny portret psychologiczny naszej Annabelle. Zagłębiamy się również w tajemnice dawnego szpitala psychiatrycznego. W tajemnice jego pacjentów. Główny wątek jest wstrząsający - pedofilia... Niełatwo czytać opis zbrodni. Jednocześnie dodaje energii, by czytać dalej i dalej. Aż w końcu by poznać mordercę i myśli, jakie nim targały podczas zbrodni. Makabra.
Jednak z całego serca polecam tę książkę, każdy powinien wiedzieć jakie niebezpieczeństwo czyha na jego dzieci, jak łatwo dziecko porwać, a jak trudno złapać mordercę.

To moja pierwsza książka Lisy Gardner, ale na pewno nie ostatnia.
Już od pierwszych stron widać z jakim gatunkiem mamy do czynienia. Od początku czułam napięcie. "W ukryciu" niesamowicie wciąga, nie sposób się oderwać od książki. Czyta się lekko, tzn. autorka pisze w bardzo zrozumiały sposób, bez żadnych udziwnień, tak, że bardzo dobrze mi się czytało. Podobały mi się...

Waham się nad oceną... Pierwsze ok. 100 stron wlekło się strasznie, chciałam już odłożyć ją lub ominąć kolejne 100 stron, bo i tak by się nic nie działo. Ale jakoś dotrwałam, warto się pomęczyć, bo mniej więcej od str. 300 już się coś dzieje, a potem już nie mogłam odłożyć książki. Książka wywoływała we mnie różne emocje - strach, złość ( przeklinałam pod nosem na detektyw Lyons...), wzruszenie. Podobało mi się to, że autorka umieściła troszeczkę wątku erotycznego. Gdyby nie taki nudny początek, ocena na pewno byłaby wyższa. Polecam głównie osobom, które lubią klimat wielkiego domu i wielkiej rodziny lub też osób, które wydają nam się bliskie, skrywanych tajemnic itp.. Mnie działają strasznie na nerwy takie osoby, które wpychają nos w nieswoje sprawy, ale jakoś przetrwałam to. A nic się nie dzieje bez przyczyny...

Waham się nad oceną... Pierwsze ok. 100 stron wlekło się strasznie, chciałam już odłożyć ją lub ominąć kolejne 100 stron, bo i tak by się nic nie działo. Ale jakoś dotrwałam, warto się pomęczyć, bo mniej więcej od str. 300 już się coś dzieje, a potem już nie mogłam odłożyć książki. Książka wywoływała we mnie różne emocje - strach, złość ( przeklinałam pod nosem na detektyw...