Meg i Susan po wypadku i śmierci rodziców zamieszkuje u ciotki Ruth i jej synów. Niestety dziewczyny oprócz pogodzenia się ze stratą rodziców muszą być zdane na łaskę cierpiącej na napady szału ciotki. Ruth popada w szaleństwo, którym zaraża swoich synów i najbliższą okolicę. Zmienia życie dziewczyn w prawdziwe piekło.

Mimo, że mniej więcej pamiętałam fabułę filmu to książka bardzo mną wstrząsnęła. Była brutalna, obrzydliwa i bestialska. Piekło jakie przechodziła Meg było dla mnie nie do uwierzenia. Ciężko mi się słuchało opisów znęcania się nad bezbronną dziewczyną.

Tym bardziej, że te okrucieństwa wykonywali młodzi chłopcy. Przez szaleństwo swojej matki sami stali się potworami, którzy nie zdawali sobie sprawy co robią.

Książka tym bardziej szokuje, że narratorem jest chłopiec, który widział wszystkie te okropności i walczył sam ze sobą. Z jednej strony wiedział, że to co robią jego koledzy jest okropne, ale z drugiej strony pociągało go zło i pożądanie.

Wydarzenia w książce to fikcja literacka, ale mam świadomość, że w realnym życiu również dzieją się takie okropności. Że ludzie zmieniają się w takie potwory.

Słuchając tej książki nie raz miałam łzy w oczach, czułam bezradność i ból.

Meg i Susan po wypadku i śmierci rodziców zamieszkuje u ciotki Ruth i jej synów. Niestety dziewczyny oprócz pogodzenia się ze stratą rodziców muszą być zdane na łaskę cierpiącej na napady szału ciotki. Ruth popada w szaleństwo, którym zaraża swoich synów i najbliższą okolicę. Zmienia życie dziewczyn w prawdziwe piekło.

Mimo, że mniej więcej pamiętałam fabułę filmu to...

Przerażająca. Autor wszystkiego nie dodał trochę spłycił fabułę. Może to i dobrze.

Przerażająca. Autor wszystkiego nie dodał trochę spłycił fabułę. Może to i dobrze.

To było wstrząsające…….

Historia opowiada o nastoletniej Meg oraz jej siostrze Susan, które na skutek tragicznego wypadku tracą rodziców i zmuszone są do zamieszkania u swojej cioci Ruth oraz trójki kuzynów. Sfrustrowana i niezadowolona ze swojego życia Ruth znęca się nad dziewczynkami, co więcej pozwala na to również swoim synom. Dochodzi do niemoralnych czynów. Następnie do ich „zabawy” zaprasza również inne dzieci z sąsiedztwa, które z wielkim zainteresowaniem oraz przyjemnością biorą udział. Po pewnym czasie tajemnica wychodzi na jaw jednakże nikt nie reaguje. Dramat trwa nadal, a działania stają się coraz bardziej brutalne i niekontrolowane. Jedynie jeden z chłopców zaczyna rozumieć powagę sytuacji i próbuje się temu przeciwstawić, jednak pokusa czynienia niedozwolonych rzeczy, bez ponoszenia konsekwencji, jest równie kusząca. Musi wybrać między dobrem, a złem.

To moje pierwsze spotkanie z twórczością autora i z przyjemnością sięgnę po inne dzieła. Podoba mi się styl w jakim pisze, ma lekkie pióro. Mimo, iż książka porusza bardzo trudny temat to czytało mi się ją bardzo szybko. Jeżeli chodzi o samą historię to jest ona wstrząsająca. Autor wspaniale przedstawił: istotę szaleństwa i jego konsekwencji; skrzywienie postrzegania moralności przez dzieci; pozycje dzieci wśród świata dorosłych (chodzi mi o sytuację z policjantem oraz mamą z sąsiedztwa); przyzwolenie dorosłego (odpowiedzialnego za dzieci) na czynienie zła innemu człowiekowi; późniejsze konsekwencje tych działań. Moim zdaniem każdy dorosły człowiek powinien przeczytać tę książkę. Ponieważ może nie zdawać sobie sprawy jak bardzo jego postępowanie oddziałuje na zachowanie dzieci. W końcu dzieci skądś biorą przykład. Powinniśmy o tym pamiętać.

To było wstrząsające…….

Historia opowiada o nastoletniej Meg oraz jej siostrze Susan, które na skutek tragicznego wypadku tracą rodziców i zmuszone są do zamieszkania u swojej cioci Ruth oraz trójki kuzynów. Sfrustrowana i niezadowolona ze swojego życia Ruth znęca się nad dziewczynkami, co więcej pozwala na to również swoim synom. Dochodzi do niemoralnych czynów. Następnie...

Sięgając po ten tytuł, wiedziałam, z czym będę musiała się zmierzyć, ponieważ prawdziwa historia, która stała inspiracją do napisania tej książki była mi dobrze znana. Nie spodziewałam się jednak, że to, w jaki sposób autor przedstawi tę okrutną sprawę tak bardzo mnie przytłoczy.

Historia dwóch sióstr opowiedziana oczami dwunastoletniego chłopca, który boryka się z własnymi myślami, balansując na cienkiej granicy moralności zmiażdżyła mnie emocjonalnie. Szaleństwo ogarniające matkę, ciotkę, sąsiadkę.. kobietę, która zamiast obdarzyć sieroty opieką, zgotowała im piekło na ziemi.. jest tym bardziej przerażające im więcej dzieci zostaje zarażonych jej obsesją.

Chciałabym napisać, że polecam, ale nie wiem czy powinnam, bo to książka dla ludzi o naprawdę mocnych nerwach.. a fakt, że ta wstrząsająca historia wydarzyła się naprawdę sprawił, że ciężko było mi się otrząsnąć po lekturze.

Sięgając po ten tytuł, wiedziałam, z czym będę musiała się zmierzyć, ponieważ prawdziwa historia, która stała inspiracją do napisania tej książki była mi dobrze znana. Nie spodziewałam się jednak, że to, w jaki sposób autor przedstawi tę okrutną sprawę tak bardzo mnie przytłoczy.

Historia dwóch sióstr opowiedziana oczami dwunastoletniego chłopca, który boryka się z...

Książka ta, to wstrząsający obraz manipulacji młodymi, ślepo ufajacymi dorosłym dzieciakami. Obraz tego jak jedna dorosła osoba może zniszczyć życie ślepo w nią wpatrzonych młodych chłopców, niestety przy jednoczesnym czerpaniu satysfakcji z uczucia władzy nad słabszym... W książce tej pokazane jest narastające szaleństwo, bezwzględna nienawiść, ból, rozpacz i konsekwencje biernej postawy. Bo nie tylko winny jest ten kto krzywdzi, ale także ten kto na to przymyka oko.
Historia opisana w książce wydarzyła się naprawdę... I to przeraża jeszcze bardziej.

Książka ta, to wstrząsający obraz manipulacji młodymi, ślepo ufajacymi dorosłym dzieciakami. Obraz tego jak jedna dorosła osoba może zniszczyć życie ślepo w nią wpatrzonych młodych chłopców, niestety przy jednoczesnym czerpaniu satysfakcji z uczucia władzy nad słabszym... W książce tej pokazane jest narastające szaleństwo, bezwzględna nienawiść, ból, rozpacz i konsekwencje...

„Nie powiem wam o tym.
Odmawiam.
Są rzeczy, o których wiesz, że prędzej umrzesz, niż o nich komukolwiek powiesz.
Rzeczy, o których wiesz, że lepiej byłoby umrzeć, niż je zobaczyć.
Ja widziałem”.

Co widział?
Co widział David?…

Widział Ból.
Ból tak wielki, że nawet w myślach
był intruzem.
Ból, którego nie można przegnać.
Najokrutniejszy.
W najczystszej formie.
Ból.
Otumaniający.
Wdzierający się w każdą komórkę ciała.
Widział Meg, która cała stała się bólem.

Słyszał ten ból…
Słyszał jego nieznośne „cresendo”, które zwiastowało coś wielkiego, coś naprawdę nieprawdopodobnego.
Wyjątkowo obrzydliwą rodzinną grę,
z tajnym kodem:

„Nie wspominaj o tym”!

Grę, w której pionkami są się dzieci,
a królową matka.
To ona ustawia je na właściwych polach, na których wyrastają kolejne przerażające kary i niewyobrażalne prześladowania.
Prawdziwy odeon wynaturzenia.
Folwark zezwierzęcenia.
Próba wyzbycia się wszelkich norm.
Fanklub dzieciaków żądnych krwi.

To była ich edukacja.

Wielka lekcja bestialstwa pod czujnym okiem zwyrodniałej, ziejące ogniem smoczycy!
Śliskiej, pełznącej jak wąż,
„sadystycznej karykatury matki”.
Produkującej „morderczy rój” dewiantki.
Hodującej „sforę psów łaknących ludzkiego ciała” bestii.
Prowokującej zwierzęce pożądanie ksantypy.

Wspólnie testują więc granice!
Tego, co dozwolone i jak daleko mogą się jeszcze posunąć, powoli ulegając destrukcji.

Co oznaczało to dla Meg?
Uwięzienie w ciemnej piwnicy, gdzie ubrana tylko w nagość, przywiązana sznurami do sufitu,
skrępowana powrozami,
traci człowieczeństwo.
Upokorzona.
Torturowana
Zamienia się w ból i bezradność.
W wielki strach.
O siebie i o siostrę.
Jej wielka siła w końcu gaśnie.
Staje się głuchym szeptem.
Jest lekka.
Prawie przezroczysta.
Zanika.
Staje się raną.
Mapą usianą razami.
Jest cierpieniem.
Jest dzieckiem…
Małą dziewczynką skazaną na rzeź.

I on.
David.
Świadek cierpienia Meg.
Niemy obserwator.
Świadomy zła, lecz ślepy i głuchy.
Bierny i nieczuły na łzy.

„Pieprzyć to. Niech sprawy zmierzają, dokąd chcą.
Ona jest ofiarą, a ja nie!
Jestem zwycięzcą!
Całkowicie bez winy, albo przynajmniej nie całkowicie winny”.

Przytłoczony złem.
Budzi się!
Za późno jednak na łzy!
Za późno na szloch!
Za późno…
Teraz sam staje się ofiarą.

Może wystarczy zasnąć?
Czy zasną?…
Czy im pozwolą?…

Bycie dziećmi nabiera w tej książce zupełnie nowego znaczenia.
Są one „niczym pojedynczy przycisk, czekający na palec, który poprowadzi człowieka do destrukcji”.
Ta historia nie byłaby może niczym niezwykłym, gdyby wybrzmiewała fikcją, ale tak nie jest.
*
Inspirowana prawdziwymi wydarzeniami od samego początku „niesie obietnicę przerażenia, a potem naprawdę w nie wprawia”.
Nie można się od niej oderwać.
To rodzaj hipnozy, w czasie której uwalnia się strach. I mimo uczucia przerażenia chcesz więcej.
Karmisz się tych strachem, który uzależnia.
*
Ketchum obnaża bowiem nie tylko okrucieństwo dzieci, ale i grzechy dorosłych, które są tak skrzętnie pielęgnowane i hodowane w zaciszach domostw.
*
To prawdziwy mistrz gatunku.
Ma niesamowity instynkt w konstruowaniu świata swoich bohaterów, co sprawia, że w jego książkach zawsze odnaleźć można moralną wieloznaczność i napięcie, z którymi ja za każdym razem mierzę się z ogromną ciekawością!
*
Jedyna możliwa ocena to 10/10
Z premedytacją namawiam.
Poznajcie #dziewczynazsąsiedztwa

„Nie powiem wam o tym.
Odmawiam.
Są rzeczy, o których wiesz, że prędzej umrzesz, niż o nich komukolwiek powiesz.
Rzeczy, o których wiesz, że lepiej byłoby umrzeć, niż je zobaczyć.
Ja widziałem”.

Co widział?
Co widział David?…

Widział Ból.
Ból tak wielki, że nawet w myślach
był intruzem.
Ból, którego nie można przegnać.
Najokrutniejszy.
W najczystszej...

Przerażająca, mocna, ukazująca prawdziwą potworność...

Przerażająca, mocna, ukazująca prawdziwą potworność...

Dobra, mocna, momentami przerażająca. Pokazująca jakimi potworami mogą stać się ludzie, dzieci w momencie, w którym się im na to pozwoli.

Dobra, mocna, momentami przerażająca. Pokazująca jakimi potworami mogą stać się ludzie, dzieci w momencie, w którym się im na to pozwoli.

Oceniam na 1, gdyż nie miałem okazji przeczytać książki.
Zamówiłem ten tytuł u wydawcy, który od 3 tygodni nie jest w stanie zrealizować zamówienia. Nie ma z nim żadnego kontaktu, ani przez mejla ani przez media społecznościowe.
Lektura opinii na temat wydawnictwa Papierowy Księżyc uświadamia, że nie jestem jedyny.
Wydawnictwo nie wysyła zamówionych książek, nie płaci autorom/redakcji/korekcie.

Oceniam na 1, gdyż nie miałem okazji przeczytać książki.
Zamówiłem ten tytuł u wydawcy, który od 3 tygodni nie jest w stanie zrealizować zamówienia. Nie ma z nim żadnego kontaktu, ani przez mejla ani przez media społecznościowe.
Lektura opinii na temat wydawnictwa Papierowy Księżyc uświadamia, że nie jestem jedyny.
Wydawnictwo nie wysyła zamówionych książek, nie płaci...

Mocna rzecz. Pociłem się czytając.

Mocna rzecz. Pociłem się czytając.