Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wciągająca powieść szpiegowska, której akcja dzieje się przed II wś. Dwóch polskich oficerów KOP podejmuje niebezpieczną grę z sowieckim NKWD w celu ochrony najcennejszego polskiego szpiega, który przez lata ma dostęp do największych tajemnic Moskwy.

Wciągająca powieść szpiegowska, której akcja dzieje się przed II wś. Dwóch polskich oficerów KOP podejmuje niebezpieczną grę z sowieckim NKWD w celu ochrony najcennejszego polskiego szpiega, który przez lata ma dostęp do największych tajemnic Moskwy.

"Kulawe konie" ze Slough House ponownie próbują udowodnić, że mimo wielu wad i popełnionych błędów nadal są agentami MI5. Slough House to zesłanie dla agentów wywiadu, którym powinęła się noga, szkoda ich zwolnić, bo związki zawodowe, ale z drugiej strony nie wykonują działań operacyjnych. Głównym zadaniem tego nietuzinkowego zespołu jest analiza starych dokumentów i przekładanie akt z jednej strony biurka na drugą. Pieczę nad nimi sprawuje Jackson Lamb, "miły i kulturalny" prostolinijny facet.

Zniknięcie Catherine Standish, asystentki Lamba, a następnie River'a Cartwright'a powoduje, że pozostali porzucają przekładanie papierków i przystępują do wyjaśnienia tajemniczego zaginięcia kolegów. Pod presją, wszyscy są w stanie stanąć murem za sobą, z pokładów beznadziejności wydobywają swoje mocne strony i wspinają się na wyżyny, żeby udowodnić światu, że mogą być jeszcze przydatni przy Regents Park.

Tym razem zagrożenie z którym muszą zmierzyć się "kulawe konie" ma źródło na najwyższych szczeblach przy Regents Park. Brudna polityczna rozgrywka, która ma na celu wysadzenie z fotela szefową MI5 wymyka się spod kontroli mocodawców, chociaż nomen omen to przejęcie kontroli nad politycznymi rywalami im chodzi. Walka o stołki lub jak kto woli wojna buldogów pod dywanem.

Mick Herron ponownie zbudował świetną wielowątkową fabułę, z częstą zmianą tempa akcji i kierunku zagrożenia. Świetnie się to czyta, trudno oderwać się na moment, bo akcja jest wartka i wciągająca. Nie brakuje też humoru, szczególnie za sprawą niepoprawnego Jacksona Lamba.

"Kulawe konie" ze Slough House ponownie próbują udowodnić, że mimo wielu wad i popełnionych błędów nadal są agentami MI5. Slough House to zesłanie dla agentów wywiadu, którym powinęła się noga, szkoda ich zwolnić, bo związki zawodowe, ale z drugiej strony nie wykonują działań operacyjnych. Głównym zadaniem tego nietuzinkowego zespołu jest analiza starych dokumentów i...

Słusznie prokurator miał podejrzenia, że śmierć anabaptysty Samuela nie była zwykłym wypadkiem podczas odnawiania kaplicy. W związku z wątpliwościami zwrócił się do komendanta Pierre Niémans z paryskiego Biura do Walki ze Zbrodniami o pomoc w wyjaśnieniu tajemniczej śmierci. Zamknięta społeczność Emisariuszy niechętna jest jakiejkolwiek współpracy z żandarmerią, dlatego porucznik Ivana Bogdanović zatrudnia się w winnicy prowadzonej przez anabaptystów przy zbiorze winogron. Jej zadaniem jest zebranie dowodów zbrodni "od środka".
Mroczny kryminał, którego rozwiązaniem jest poznanie zwyczajów wspólnoty anabaptystów, ich tajemnic, które tak skrywają przed światem zewnętrznym od wieków. Wartka akcja, trudno oderwać się od lektury.

Słusznie prokurator miał podejrzenia, że śmierć anabaptysty Samuela nie była zwykłym wypadkiem podczas odnawiania kaplicy. W związku z wątpliwościami zwrócił się do komendanta Pierre Niémans z paryskiego Biura do Walki ze Zbrodniami o pomoc w wyjaśnieniu tajemniczej śmierci. Zamknięta społeczność Emisariuszy niechętna jest jakiejkolwiek współpracy z żandarmerią, dlatego...

Pomysł na książkę bardzo dobry, chociaż już ograny na setki sposobów. Para przeprowadza się do wymarzonego domu nad jeziorem, który skrywa tajemnicę z przeszłości. Podczas budowy tarasu robotnicy wykopują zwłoki młodej kobiety. Miejscowi są wręcz wrogo nastawieni do nowych sąsiadów, głównie przez to, że zamieszkali w domu Krwawnicy. Okazuje się, że w przeszłości wyrządzono wiele krzywd w tym domu.
Ciekawie poprowadzona narracja, chociaż czasami bardzo naciągana i grubymi nićmi szyta.

Pomysł na książkę bardzo dobry, chociaż już ograny na setki sposobów. Para przeprowadza się do wymarzonego domu nad jeziorem, który skrywa tajemnicę z przeszłości. Podczas budowy tarasu robotnicy wykopują zwłoki młodej kobiety. Miejscowi są wręcz wrogo nastawieni do nowych sąsiadów, głównie przez to, że zamieszkali w domu Krwawnicy. Okazuje się, że w przeszłości wyrządzono...

Wciągająca fabuła. W okolicach jeziora Bławatek znów trup ściele się gęsto, zabito dwie młode dziewczyny, później trzecią. Daniel Podgórski wspólnie ze śledczymi z Brodnicy próbuje wyjaśnić tajemnicę tych zabójstw. Autorka sprawnie wodzi czytelnika za nos, podrzucając ślepe tropy. Ofiary łączy przeszłość i w tym śledczy poszukują rozwiązania. Wyjaśnienie zagadki jest zaskakujące.
Niestety styl pisania Puzyńskiej jest bardzo infantylny, powtórzenia w przypadku postaci są bardzo męczące i irytujące. W powieście fraza "nadkomisarz Wiktor Cybulski" występuje 151 razy, fraza "komisarz Klementyna Kopp" - 128 razy, natomiast "młodszy aspirant Daniel Podgórski" - 84 razy, najbardziej wkurzały mnie frazy "aspirant Grzegorz Mazur z posterunku w Żabich Dołach" i "syn dyrektora szkoły w koloni Żabie Doły Feliks Żukowski", które pojawiały się po kilkadziesiąt razy. Autorka bardzo rzadko siliła się na użycie innych określeń dla swoich bohaterów.
Kilka lat temu czytałem tą książkę i nie zwróciłem na to uwagi, ale tym razem głownie słuchałem audiobooka i za każdym razem więdły mi uszy. Zastanawiałem się nawet, czy honorarium pisarki jest zależne od liczby słów.

Wciągająca fabuła. W okolicach jeziora Bławatek znów trup ściele się gęsto, zabito dwie młode dziewczyny, później trzecią. Daniel Podgórski wspólnie ze śledczymi z Brodnicy próbuje wyjaśnić tajemnicę tych zabójstw. Autorka sprawnie wodzi czytelnika za nos, podrzucając ślepe tropy. Ofiary łączy przeszłość i w tym śledczy poszukują rozwiązania. Wyjaśnienie zagadki jest...

To był mój powrót do "Motylka" po latach, od tamtego czasu seria wydawnicza znacznie się rozrosła i chciałbym to nadrobić, a przy okazji przypomnieć sobie początki krwawej serii z nad jeziora Bławatek.
Intrygująca fabuła, ciekawie zarysowane postacie, dużo destruktorów, które mają zmylić czytelnika.

To był mój powrót do "Motylka" po latach, od tamtego czasu seria wydawnicza znacznie się rozrosła i chciałbym to nadrobić, a przy okazji przypomnieć sobie początki krwawej serii z nad jeziora Bławatek.
Intrygująca fabuła, ciekawie zarysowane postacie, dużo destruktorów, które mają zmylić czytelnika.

Powieść "Czerwona ziemia" jest debiutem literackim Marcina Mellera. Autor dotychczas preferował inne formy komunikacji z czytelnikami, a do napisania powieści sensacyjnej musiał być długo namawiany. Szkoda, że tak się długo opierał, bo okazało się, że ma talent literacki.

Na początku 2020 roku redaktor Wiktor Tilszer otrzymuje telefon od byłej żony, że zaginał ich syn Marcin. Młody Tilszer za namową ojca ruszył jego śladami z młodości i wybrał się do serca Afryki - Ugandy. Początkowo Wiktor uważał, że była żona histeryzuje i młody szybko się odnajdzie, ale po kilku dniach sam wpadł w panikę. Skonfliktowany w władzą "dobrej zmiany" nie mógł liczyć na pomoc służb dyplomatycznych w poszukiwaniu syna, w związku z tym zdecydował się osobiście jechać do Ugandy, żeby na miejscu szukać śladów syna. W Kampali Wiktor decyduje się zwrócić o pomoc do znajomej z młodzieńczej afrykańskiej wyprawy Florence. W 1996 roku była wolontariuszką w jednej z organizacji, a obecnie jest wpływową wiceminister.

Pierwsze spotkanie dawnych znajomych nie należało do entuzjastycznych, dlaczego tak się stało dowiadujemy się z kolejnych flashbacków wrzucanych przez autora. Historia Wiktora i Florence z 1996 roku przeplata się z poszukiwaniami przez Wiktora syna w 2020 roku.

Bardzo dobra powieść, trzyma czytelnika w napięciu, a przeplatanie historii z 1996 roku z tymi z 2020 roku jest mistrzowskie. Marcin Meller doskonale używa tej formy do budowania napięcia. Finał poszukiwań jest zaskakujący.

https://peakd.com/hive-134382/@lesiopm/k101

Powieść "Czerwona ziemia" jest debiutem literackim Marcina Mellera. Autor dotychczas preferował inne formy komunikacji z czytelnikami, a do napisania powieści sensacyjnej musiał być długo namawiany. Szkoda, że tak się długo opierał, bo okazało się, że ma talent literacki.

Na początku 2020 roku redaktor Wiktor Tilszer otrzymuje telefon od byłej żony, że zaginał ich syn...

Wstrząsająca książka, dzięki tej lekturze można lepiej zrozumieć czym kierują się ludzie u steru na Kremlu. Dla lepszego zrozumienia tematu Catherine Belton cofa się na początek do lat osiemdziesięciokrotnych XX wieku i placówki KGB w Dreznie, gdzie rezydował Putin. Kolejne etapy "kariery" Putina miały korzenie w tamtym okresie.

Wstrząsająca książka, dzięki tej lekturze można lepiej zrozumieć czym kierują się ludzie u steru na Kremlu. Dla lepszego zrozumienia tematu Catherine Belton cofa się na początek do lat osiemdziesięciokrotnych XX wieku i placówki KGB w Dreznie, gdzie rezydował Putin. Kolejne etapy "kariery" Putina miały korzenie w tamtym okresie.

Polscy czytelnicy twórczość Evy García Sáenz de Urturi znali dotychczas z "trylogii białego miasta" - 1. Cisza białego miasta, 2. Rytuał wody, 3. Władcy czasu. Bardzo podobały mi się te powieści sensacyjne łączące współczesne zdarzenia z przeszłością bohaterów i pełnego tajemnic urokliwego miasta Vitoria, stolicy hiszpańskiej wspólnoty autonomicznej Kraju Basków. Ciekawiło mnie jaką historię tym razem opowie hiszpańska autorka.

Powieść "Akwitania" osadzona została w XI wiecznej Francji, gdzie po śmierci ojca do władzy dochodzi piętnastoletnia Eleonora Akwitańska. Tajemnicza śmierć jej ojca Wilhelma VIII z Poitiers w trakcie pielgrzymki do Compostelii zmusza księżną bogatej Akwitanii do poślubienia Ludwika syna Ludwika VI Grubego - króla Francji. Decyzja ta wymaga ogromnego poświęcenia i determinacji ze strony młodej kobiety, gdyż kilka lat wcześniej doznała krzywd z rąk stryjów młodego króla. Kroki te są jednak niezbędne do zachowania jedności Akwitanii i udobruchania wasali księżnej, którym nie w smak rządy młodej kobiety. W dniu zaślubin umiera król Francji i Ludwik VII Młody (w chwili koronacji miał 17 lat) zasiada na tronie z Eleonorą u jego boku.

Autentyczne tło i postacie historyczne posłużyły autorce do opowiedzenia ciekawej historii kryminalnej, bo młoda księżna pragnie odkryć tajemnicę otrucia jej ojca Wilhelma VIII z Poitiers. W ten sam sposób zginął jej teść, więc jest podejrzenie, że sprawcą może być ktoś potężny, kto chciał osłabienia francuskiego tronu młodym niedoświadczonym władcą. Dużo pałacowych intryg i knowań, w których Eleonora musi się odnaleźć. Związek księżnej i króla jest pełen emocji, od skrajności w skrajność, namiętność przeplata się z nienawiścią. Akcja powieści rozgrywa się na przestrzeni dwunastu lat, zaczyna się w Bordeaux w 1137 roku, a kończy w Paryżu w 1149 roku.

Eva napisała bardzo dobrą powieść historyczną, w doskonałym tempie, czyta się jednym tchem. Postać Eleonory Akwitańskiej jest nietuzinkowa co zauważyła autorka: "Życie Eleonory Akwitańskiej to materiał nie na jedną powieść, ale na całą encyklopedię. Eleonora była niezwykle jak na owe czasy długowieczna. Zmarła w wieku osiemdziesięciu dwóch lat w swoim ukochanym opactwie Fontevraud, zrezygnowawszy z życia publicznego." Czyżby to była zapowiedź, że "Akwitania" i jej bohaterka doczeka się kontynuacji. Tajemnica zabójstwa została wyjaśniona, ale przecież średniowiecze obfitowało w morderstwa i zamachy na szczytach władzy, to nie powinno być problemu ze znalezieniem punktu zaczepienia.

Jedyne co mnie zraziło to próba uwspółcześnienia głównej bohaterki, Eleonora była zdecydowanie wyemancypowana jak na swój czas, ale próby przypisania jej współczesnych mentalności walczących feministek jest bardzo sztuczne i mało wiarygodne. Myślę, że lepiej dla powieści byłoby gdyby autorka wierniej trzymała się wszystkiego, co wiadomo o tej epoce i jej bohaterach. jest to mały błąd, który nie powinien zakłócić przyjemności z lektury.

https://peakd.com/hive-134382/@lesiopm/k-91

Polscy czytelnicy twórczość Evy García Sáenz de Urturi znali dotychczas z "trylogii białego miasta" - 1. Cisza białego miasta, 2. Rytuał wody, 3. Władcy czasu. Bardzo podobały mi się te powieści sensacyjne łączące współczesne zdarzenia z przeszłością bohaterów i pełnego tajemnic urokliwego miasta Vitoria, stolicy hiszpańskiej wspólnoty autonomicznej Kraju Basków. Ciekawiło...

Ken Follett od lat ma ugruntowaną pozycję autora bestsellerów, jego najnowsza powieść jest doskonałym potwierdzeniem mistrzowskiego pióra Brytyjczyka. Powieść "Nigdy" jest bardzo współczesna i niezwykle aktualna, szczególnie jeżeli weźmiemy pod uwagę podsycanie zagrożenia na wschodniej granicy Ukrainy. Czasami nie zdajemy sobie sprawy, że "niegroźny" incydent może być iskrą zapalną światowego konfliktu.

W tym wypadku takim incydentem jest zasadzka dżihadystów na amerykański oddział w Czadzie. Śmierć amerykańskiego żołnierza z rąk rebeliantów uzbrojonych w chińskie karabiny maszynowe zmusza amerykańską administrację do forsowania rezolucji ONZ potępiającej niekontrolowaną sprzedaż broni przez Chiny. Chińska dyplomacja odpowiada naciskami na afrykańskich władców, którzy są zdecydowani poprzeć amerykańską rezolucję. Ich kartą przetargową jest wstrzymanie chińskich inwestycji w regionie. Takie postawienie sprawy wiąże ręce amerykanom, w odwecie decydują się na ścisłe przestrzeganie i kontrolowanie sankcji ekonomicznych nałożonych na Koreę Północną, ma to doprowadzić do "zagłodzenia" reżimu w Pjongjang. Reżim jest pod patronatem Chin, ale nie ma woli najwyższych władz w Pekinie, żeby szybko pomagać Koreańczykom, oni też chcą "zmiękczyć" Najwyższego Przywódcę. Nie będę zdradzać do czego doprowadzi zachowawcza gra prezydentów USA i Chin.

Jak zwykle w swoich powieściach Ken Follett bardzo szczegółowo wprowadza czytelnika w stworzony przez niego świat. Rola każdej postaci, mającej znaczenie dla fabuły jest dokładnie rozpisana i nie ma znaczenia, czy jest to Kiah - biedna wdowa z Czadu, która próbuje nielegalnie dostać się do Europy, czy Pauline Green prezydent USA. Rozwój wydarzeń, których jesteśmy świadkami wzbogacony jest o szereg wspaniałych i skomplikowanych postaci, ich historii, które na pierwszy rzut oka mogą być bez znaczenia, ale doskonale dopełniają obraz świata na skraju wojny atomowej.

Autor podzielił powieść na pięć części, które odpowiadają systemowi oznaczeń poziomów gotowości bojowej sił zbrojnych USA, Follett stopniuje poziom napięcia w książce niczym stany gotowości bojowej od DEFCON 5 (normalna gotowość bojowa, czas pokoju) do DEFCON 1 (najwyższa gotowość bojowa, wojna nuklearna nieunikniona). Wielotorowo poprowadzona narracja jest mistrzowska, wszystko powoli układało się w opowieść, która jest tak wiarygodna, jak wszystko, co można zobaczyć w dzisiejszych wiadomościach.

Niech nikogo nie przeraża długość książki, większość autorów przyzwyczaiło nas do powieści gdzie dostajemy naciągane 350-400 stron, od Kena Folletta dostajemy dwa razy tyle i trudno doszukać się dłużyzny, tempo powieści doskonałe, świetnie się czyta, trudno się oderwać, a pozostaje niedosyt, że to już koniec.

https://peakd.com/hive-134382/@lesiopm/k-90

Ken Follett od lat ma ugruntowaną pozycję autora bestsellerów, jego najnowsza powieść jest doskonałym potwierdzeniem mistrzowskiego pióra Brytyjczyka. Powieść "Nigdy" jest bardzo współczesna i niezwykle aktualna, szczególnie jeżeli weźmiemy pod uwagę podsycanie zagrożenia na wschodniej granicy Ukrainy. Czasami nie zdajemy sobie sprawy, że "niegroźny" incydent może być iskrą...

"Zaraza" to jest czwarta cześć trylogii, której głównym bohaterem jest komisarz Igor Brudny. Dobrze przeczytaliście "czwarta cześć trylogii". Jakoś tak się porobiło na rodzimym rynku wydawniczym, że trylogie mają więcej niż klasycznie trzy części, tą drogą poszedł swego czasu Remigiusz Mróz w trylogii "Komisarz Frost", która aktualnie ma już siedem części. Przemysław Piotrowski idzie tą samą drogą i to mnie cieszy, bo może to zabrzmi dziwnie, ale pokochałem "mroczny, przesiąknięty złem świat" komisarza Igora Brudnego.

Cudowne ocalenie to malutka furtka, którą zostawił sobie autor w "Cherubie" ostatnim prawilnym tomie trylogii. Zielona Góra zostaje tłem makabrycznych morderstw młodych kobiet, sprawy z pozoru się nie łączą bo obrażenia kobiet są różne. Jedna z nich zginęła po tym jak wcześnie była brutalnie gwałcona, maltretowana i okaleczana. Ciało ostatnio znalezionej kobiety nie nosi śladów przemocy seksualnej, ale przed śmiercią została odsączona cała krew. Zagadką pozostaje też niezidentyfikowana kobieta, która cudownie przeżyła wypadek samochodowy, ale była w tragicznym stanie psychicznym i fizycznym, od kilku miesięcy przebywa na obserwacji w szpitalu psychiatrycznym i nie ma z nią żadnego kontaktu.

Decyzją prokuratora Karola Magiery powołana została w KMP w Zielonej Górze specjalna grupa do wyjaśnienia tych spraw, w jej skład weszli między innymi komisarz Julia Zawadzka i komisarz Artur Kłos. Para nieszczególnie za sobą przepada. W tym samym czasie Igor Brudny jest na zwolnieniu lekarskim, powoli i z trudem dochodzi do siebie, ma problemy z poruszaniem się, codzienne ćwiczenia z rehabilitantem są jego jedynym zajęciem, do czasu pojawienia się na progu jego domu Justyny Klepackiej. Desperacko prosi Igora, żeby pomógł jej znaleźć zaginioną siostrę z którą nie miała kontaktu od kilku miesięcy. Pomimo obaw, czy podoła spawie w obecnym stanie, oraz po rozmowie z Julką, Igor podejmuje się odnalezienia "Malwiny Klepackiej, młodej kobiety po traumatycznych przejściach, zagubionej, pragnącej od życia zadośćuczynienia za to, co los zgotował jej w młodości".

Od tego czasu Igor nieformalnie wspiera Julkę w jej śledztwie. Szybko odkrywają, że sprawy mogą łączyć się, a wszystko może mieć związek "gangiem sutenerów, niejakimi braćmi Pawlickimi, Zbychem albo Chudym i jego bratem Góralem", bo zamordowane to Ukrainka i Białorusinka pracujące dla nich na wylotówkach z miasta. Zaczyna się polowanie na „Wampira” z Zielonej Góry zanim on zaatakuje ponownie.

"Zaraza" to mroczny thriller, pełen korupcji, przemocy i cierpienia, które jest głównie udziałem młodych kobiet, podstępem ściąganych do Polski i wykorzystywanych przez grupy przestępcze. Co jest tytułową "Zarazą"? Wszechobecna korupcja, układy, dupochrony, która według Igora Brudnego zżerają ten kraj, "zaraza", która żywi się złem w najczystszej postaci i zatacza coraz szersze kręgi na szczytach władzy. Autor ustami swojego bohatera zdaje się nawiązywać do sytuacji w Polsce.

""Te skurwysyny z Wiejskiej podporządkowały sobie prokuraturę, a na stanowisko komendanta głównego awansowały uległego partii frajera, który dodatkowo jest arcydebilem. Korumpują na potęgę, kupczą stanowiskami, zastraszają i grożą wszystkim, którzy widzą ich machloje. ... Chodzi o całokształt. O to, że żyjemy w chorym i niewydolnym kraju, na którego czele stoi człowiek chory psychicznie. Facet otoczył się bandą usłużnych psychopatów, którzy czują się zupełnie bezkarni. Kradną, urządzają sobie „dark party” i jeszcze do tego kryją księży, którzy gwałcą dzieci. Czy to jest, kurwa, normalne? Czy obywatele naprawdę tego nie widzą?"

Lektura wciągnęła mnie bez reszty, dosłownie pochłonąłem tę powieść w dwa dni. Rollercoaster na który wsadził czytelnika autor pędzi z zawrotną prędkością, zwroty akcji, mistrzowskie mylenie tropów, to wszystko cechuje powieści Przemysława Piotrowskiego, a tożsamość "Wampira" może zaskoczyć. Z niecierpliwością czekam na piąty tom trylogii, bo tym razem nie furtka ale brama garażowa została otworzona.

https://peakd.com/hive-134382/@lesiopm/k-86

"Zaraza" to jest czwarta cześć trylogii, której głównym bohaterem jest komisarz Igor Brudny. Dobrze przeczytaliście "czwarta cześć trylogii". Jakoś tak się porobiło na rodzimym rynku wydawniczym, że trylogie mają więcej niż klasycznie trzy części, tą drogą poszedł swego czasu Remigiusz Mróz w trylogii "Komisarz Frost", która aktualnie ma już siedem części. Przemysław...

Kolejna bardzo dobra powieść duetu KAFIR & Maziewski. Co prawda to czysta beletrystyka, ale bez problemu można odnaleźć nawiązania do realnych wydarzeń i postaci.

Kolejna bardzo dobra powieść duetu KAFIR & Maziewski. Co prawda to czysta beletrystyka, ale bez problemu można odnaleźć nawiązania do realnych wydarzeń i postaci.

Wróciłem do tej książki po kilku latach i pierwsze co mnie zastanowiło to "jak tak książka mogła mi się podobać?'

Zaczęło się ciekawie, ale później już nie było tak słodko, książka pełna akcji, ale bardzo miałkiej i niedorzecznej. Jak zwykle u Mroza 20% rzeczywistej treści i 80% nic nie wnoszących wypełniaczy, które tylko mają sprawić, że książka będzie miała ponad 400 stron.

Wróciłem do tej książki po kilku latach i pierwsze co mnie zastanowiło to "jak tak książka mogła mi się podobać?'

Zaczęło się ciekawie, ale później już nie było tak słodko, książka pełna akcji, ale bardzo miałkiej i niedorzecznej. Jak zwykle u Mroza 20% rzeczywistej treści i 80% nic nie wnoszących wypełniaczy, które tylko mają sprawić, że książka będzie miała ponad 400...

Bardzo dobra powieść mistrza skandynawskiego kryminału, o braterskiej miłości, która została poddana próbie czasu, ale wydarzenia z młodości scementowały dwóch braci na zawsze, chyba, że pojawi się... kobieta, która jak klin będzie chciała wcisnąć się miedzy Roya i Carla. Wiele trupów, ale trzeba przyznać, że morderca zyskuje sympatię czytelnika :)

Bardzo dobra powieść mistrza skandynawskiego kryminału, o braterskiej miłości, która została poddana próbie czasu, ale wydarzenia z młodości scementowały dwóch braci na zawsze, chyba, że pojawi się... kobieta, która jak klin będzie chciała wcisnąć się miedzy Roya i Carla. Wiele trupów, ale trzeba przyznać, że morderca zyskuje sympatię czytelnika :)

Książkę czyta się niezwykle szybko, bardzo wciąga, a zakończenie zaskakuje. Jednak w moim odczuciu jest to zaskoczenie rozczarowujące, gdyż jest zbyt proste. Jednak na pewno sięgnę po następną powieść Jacka Ostrowskiego z serii z papugą, gdy zostanie wydana.

Książkę czyta się niezwykle szybko, bardzo wciąga, a zakończenie zaskakuje. Jednak w moim odczuciu jest to zaskoczenie rozczarowujące, gdyż jest zbyt proste. Jednak na pewno sięgnę po następną powieść Jacka Ostrowskiego z serii z papugą, gdy zostanie wydana.

Moje oczekiwania w stosunku do tej powieści były zdecydowanie większe. Po lekturze mam mieszane odczucia w stosunku do głównego bohatera, jest ofiarą nazistów, jednak z drugiej strony przedstawiany jest nam obraz człowieka, który potrafi odnaleźć się w każdej sytuacji, w obozie koncentracyjnym, czy pod radziecką okupacją.

Moje oczekiwania w stosunku do tej powieści były zdecydowanie większe. Po lekturze mam mieszane odczucia w stosunku do głównego bohatera, jest ofiarą nazistów, jednak z drugiej strony przedstawiany jest nam obraz człowieka, który potrafi odnaleźć się w każdej sytuacji, w obozie koncentracyjnym, czy pod radziecką okupacją.