Królestwo

Jestem pod dużym wrażeniem tej powieści. Nie radzę traktować jej jako kryminału/thrillera, raczej jako powieść psychologiczną, tragedię pisaną prozą. Wszystkie postacie niosą w sobie ból, obserwujemy najwnikliwiej ból głównych bohaterów, ale i ci drugoplanowi też nie są szczęśliwi; możemy podejrzewać, że głębi ich dramatów po prostu nie znamy, zauważamy tylko powierzchowne smugi. Przyczyny są różnorakie, od osobistych skłonności, rodziny, po środowisko małej społeczności.
Czy komuś uda się wyplątać z uwarunkowań i zależności? Trzeba przeczytać.
Napisana jest bardzo dobrze, pomimo smutku i tragedii unoszących się nad każdą stroną, były momenty, że się uśmiechałam, a nawet śmiałam. I właśnie – przygnębienie wynika z interpretacji czytelnika, „unosi się”, a nie jest wtłaczana czytelnikowi łopatologicznie.

Jestem pod dużym wrażeniem tej powieści. Nie radzę traktować jej jako kryminału/thrillera, raczej jako powieść psychologiczną, tragedię pisaną prozą. Wszystkie postacie niosą w sobie ból, obserwujemy najwnikliwiej ból głównych bohaterów, ale i ci drugoplanowi też nie są szczęśliwi; możemy podejrzewać, że głębi ich dramatów po prostu nie znamy, zauważamy tylko powierzchowne...

Dla mnie super, dobrze - jak zawsze u Nesbo napisana, wciągająca. Polecam

Dla mnie super, dobrze - jak zawsze u Nesbo napisana, wciągająca. Polecam

Kocham serię Nesbo o Harrym Hole, ale w stand-alone'ach autor wypada naprawdę kiepsko...
To już druga jego książka (jednotomówka),którą czytam i niestety nie spodobała mi się. Mało wiarygodna historia, zabójstw tyle, że nie powstydziłby ich się nawet Ted Bundy, a policja głupsza niż but.
Książka jest bardzo rozciągnięta, prawie 500 stron a tę samą historię można by zmieścić w 300. Mózg mi przysypiał przez większość czasu czytania.
Muszę jednak przyznać, że Nesbo umie opowiedzieć historię w taki sposób, że czytamy dalej, by poznać koniec historii, a bohaterowie wykreowani są w ten brudny moralnie sposób.

Kocham serię Nesbo o Harrym Hole, ale w stand-alone'ach autor wypada naprawdę kiepsko...
To już druga jego książka (jednotomówka),którą czytam i niestety nie spodobała mi się. Mało wiarygodna historia, zabójstw tyle, że nie powstydziłby ich się nawet Ted Bundy, a policja głupsza niż but.
Książka jest bardzo rozciągnięta, prawie 500 stron a tę samą historię można by...

Mam wrażenie, że Jo Nesbø zaczął się powoli chylić ku spodziewanym, trochę prostym obrotom wydarzeń. Nie mniej powieść nadal przyzwoita i na pewno wciągająca.

Mam wrażenie, że Jo Nesbø zaczął się powoli chylić ku spodziewanym, trochę prostym obrotom wydarzeń. Nie mniej powieść nadal przyzwoita i na pewno wciągająca.

Autor zadbał, żeby czytelnik znienawidził głównych bohaterów. Dla całej tej patologicznej rodzinki nie ma zbrodni, której nie mogliby popełnić. Niewiarygodne jest budowanie hotelu. Tak można postawić szopę w Afryce a nie w cywilizowanym kraju. Bez dokładnych planów, zezwoleń, ubezpieczenia itp. Policja jest tu bezradna w badaniu zbrodni. Ma trudności w dostaniu się do rozbitych w Kotle aut i zbadaniu ich. Nawet ta z KRIPOS. Oczywiście negatywnym bohaterom wystarczają na to trzy minuty. Nie zostawiają po swych zbrodniach śladów na śniegu i żadnych innych. Wszystko jest tu naciągane i niewiarygodne.
Aż tyle punktów przyznaję tłumaczce za "wszem wobec". Nagminnie spotyka się "wszem i wobec", co jest błędem i bez sensu. W kryminale oczekuję wykrycia i sprawiedliwego osądzenia sprawcy. Tutaj bez przeszkód dążą po trupach do celu, jak mawiają.

Autor zadbał, żeby czytelnik znienawidził głównych bohaterów. Dla całej tej patologicznej rodzinki nie ma zbrodni, której nie mogliby popełnić. Niewiarygodne jest budowanie hotelu. Tak można postawić szopę w Afryce a nie w cywilizowanym kraju. Bez dokładnych planów, zezwoleń, ubezpieczenia itp. Policja jest tu bezradna w badaniu zbrodni. Ma trudności w dostaniu się do...

Bardzo mi się podobała. Lubię taki styl pisania. Przemyślane detale, fakty i zdarzenia, szczegóły historii nie "depczą po sobie". Opisy postaci, miejsc i zdarzeń odzwierciedlające lokalną kulturę ludzi mieszkających w danym miejscu. Fajnie autor "przygotowuje" czytelnika do tego by historia miała silny fundament psychologiczny pod późniejsze wybory bohaterów. Dlatego nawet mało prawdopodobne zdarzenie staje się mieć uzasadnienie.

Bardzo mi się podobała. Lubię taki styl pisania. Przemyślane detale, fakty i zdarzenia, szczegóły historii nie "depczą po sobie". Opisy postaci, miejsc i zdarzeń odzwierciedlające lokalną kulturę ludzi mieszkających w danym miejscu. Fajnie autor "przygotowuje" czytelnika do tego by historia miała silny fundament psychologiczny pod późniejsze wybory bohaterów. Dlatego nawet...

No nie jest to Hary Hole, jeśli tego szukacie. Gdybym nie czytał wcześniej książek Jo Nesbo, to pewnie książka by mi się podobała. Nesbo nie pisze źle. Ale to w porównaniu do innych jego książek jest słabsze.

No nie jest to Hary Hole, jeśli tego szukacie. Gdybym nie czytał wcześniej książek Jo Nesbo, to pewnie książka by mi się podobała. Nesbo nie pisze źle. Ale to w porównaniu do innych jego książek jest słabsze.

Męcząca książka, bardzo długa i bardzo powoli rozkręca się akcja... Skończyłam ją tylko dlatego, że postanowiłam dać szansę Nesbo.


Historia dwóch braci, bardzo zazyla relacja między nimi, ponieważ starszy brat czuł się odpowiedzialny za młodszego, przez to co robił mu ojciec w dzieciństwie. Po latach młodszy brat wraca do miasteczka, z poślubiona żoną i chcę zbudować hotel. Później jego brat nawiązuje romans z jego żoną, później próba zabicia siebie nawzajem, ostatecznie mąż zabija żonę, jednocześnie pozbawiajac prawdziwej miłości bratu.

Męcząca książka, bardzo długa i bardzo powoli rozkręca się akcja... Skończyłam ją tylko dlatego, że postanowiłam dać szansę Nesbo.


Historia dwóch braci, bardzo zazyla relacja między nimi, ponieważ starszy brat czuł się odpowiedzialny za młodszego, przez to co robił mu ojciec w dzieciństwie. Po latach młodszy brat wraca do miasteczka, z poślubiona żoną i chcę zbudować...

Generalnie książka jest dobra, ale rozkręca się dopiero po 100 stronach (ja już ją nawet odłożyłam, ale wyczytałam w innych komentarzach tą informację i faktycznie po 100 stronach kartki zaczęły płynąć jedna po drugiej z pragnieniem przeczytania więcej, a wcześniej po kilku stronach oko się zamykało).
Generalnie ciekawie poprowadzona fabuła, a ocena moralna postępowania głównego bohatera i jego brata zostaje tylko w rękach odbiorcy :-)

Generalnie książka jest dobra, ale rozkręca się dopiero po 100 stronach (ja już ją nawet odłożyłam, ale wyczytałam w innych komentarzach tą informację i faktycznie po 100 stronach kartki zaczęły płynąć jedna po drugiej z pragnieniem przeczytania więcej, a wcześniej po kilku stronach oko się zamykało).
Generalnie ciekawie poprowadzona fabuła, a ocena moralna postępowania...

Wszystko bierze się ze wstydu. Czasami trzeba zrobić wszystko, żeby tylko się nie wydało. Całą machinę nakręca to uczucie, a później idzie jak z górki. Pada na podatny grunt, rodzinę z defektem. Opgardowie zajmują swoje Królestwo na uboczu, w górach, gdzie mogą trzymać z dala swoje tajemnice. I mieć na oku Kocioł, który jest śmietnikiem i niebezpiecznym niewypałem.
Książka jest mroczna. Przebija surowa i piękna natura. Główny bohater to Roy, trzydziestokilkuletni mężczyzna, który marzy o prostych rzeczach i spokojnym życiu. Jednak zobowiązania, które ma wobec brata, nie pozwalają mu na to.
Książka momentami tak bardzo zwalnia i ciągnie się, że niestety przynudza. Jednak ostatecznie to całkiem niezła opowieść z trudnymi tematami.

Wszystko bierze się ze wstydu. Czasami trzeba zrobić wszystko, żeby tylko się nie wydało. Całą machinę nakręca to uczucie, a później idzie jak z górki. Pada na podatny grunt, rodzinę z defektem. Opgardowie zajmują swoje Królestwo na uboczu, w górach, gdzie mogą trzymać z dala swoje tajemnice. I mieć na oku Kocioł, który jest śmietnikiem i niebezpiecznym niewypałem.
Książka...