Kolejna rewelacyjna książka Pana Piotra. Czyta się szybko,ciężko się oderwać.Ciesze się,że mogłam zacząć kolejną "przygodę"z Komisarzem Brudnym.
Szczerze Polecam miłośnikom dobrych kryminałów👌

Kolejna rewelacyjna książka Pana Piotra. Czyta się szybko,ciężko się oderwać.Ciesze się,że mogłam zacząć kolejną "przygodę"z Komisarzem Brudnym.
Szczerze Polecam miłośnikom dobrych kryminałów👌

Trudno było wrócić do serii po bardzo długiej przerwie. Luki w pamięci z poprzednich tomów nie pomagały. Szybko się czytało, nie wymaga maksymalnego skupienia przy czytaniu. Polecam na odstresowanie się po ciężkim dniu.

Trudno było wrócić do serii po bardzo długiej przerwie. Luki w pamięci z poprzednich tomów nie pomagały. Szybko się czytało, nie wymaga maksymalnego skupienia przy czytaniu. Polecam na odstresowanie się po ciężkim dniu.

"Zaraza" jest kolejnym tomem serii o Igorze Brudnym, do której wróciłem po 2 latach od skończenia "Cheruba". I jaki ja byłem głupi, że tak długo zwlekałem z dalszym podążaniem za komisarzem Brudnym i innymi bohaterami, którzy mierzą się z psychopatycznymi mordercami. Piotrowski wciąż utrzymuje poziom poprzednich części, bohaterowie ewoluują, ich życie i psychika ulegają nieuchronnym zmianom, co nadaje realizmu postaciom. Fabuła jak zwykle wciąga, fascynuje, zatem książkę ciężko było mi odłożyć, gdyż byłem wciągnięty w wir wydarzeń z siłą godną podziwu.
Bezprecedensowa, uderzająca w czytelnika z całą mocą, dynamiczna i dopracowana w najdrobniejszych detalach - czytajcie!

"Zaraza" jest kolejnym tomem serii o Igorze Brudnym, do której wróciłem po 2 latach od skończenia "Cheruba". I jaki ja byłem głupi, że tak długo zwlekałem z dalszym podążaniem za komisarzem Brudnym i innymi bohaterami, którzy mierzą się z psychopatycznymi mordercami. Piotrowski wciąż utrzymuje poziom poprzednich części, bohaterowie ewoluują, ich życie i psychika ulegają...

Kolejna z serii i kolejna fajna książka. Autor kolejny raz zaskakuje. Tym razem opisuje skażony świat polityki, służb i władzy.

Kolejna z serii i kolejna fajna książka. Autor kolejny raz zaskakuje. Tym razem opisuje skażony świat polityki, służb i władzy.

Przy 3ciej części przygód Brudnego, mówiłam, że nie sięgne po kolejną bo autor leci utartym schematem - nie pomyliłam sie co do tego. 4ta część napisana podobnie. Nie trudno sie domyslic kto zabil itd. Dobrze, że o sierocińcu nie bylo duzo mowy bo ten temat byl juz strasznie męczący

Przy 3ciej części przygód Brudnego, mówiłam, że nie sięgne po kolejną bo autor leci utartym schematem - nie pomyliłam sie co do tego. 4ta część napisana podobnie. Nie trudno sie domyslic kto zabil itd. Dobrze, że o sierocińcu nie bylo duzo mowy bo ten temat byl juz strasznie męczący

Przemysław Piotrowski to niewyczerpana studnia mrocznych i pokręconych historii. Gdy już mi się wydaje, że w kolejnej odsłonie Brudnego nic nie może mnie zaskoczyć, to jednak znów spotyka mnie niespodzianka.

Mimo że „Zaraza” ze względu na poruszaną tematykę niemal od razu skojarzyła mi się z tym, co autor ujawnił dopiero pod koniec, to jednak cały czas miałam nadzieję, że to nie może być aż tak okrutne i wynaturzone. A jednak było… Zielona Góra znów staje się areną zbrodni. Znaleziono pozbawione krwi zwłoki młodej kobiety, a do tego dochodzi ofiara wypadku samochodowego. Zawadzka ma trudny orzech do zgryzienia, a Brudny zamiast poddawać się rekonwalescencji, podejmuje się prywatnego śledztwa w sprawie zaginionej siostry Justyny Klepackiej.

Dotąd za najlepszą część cyklu uważałam „Cheruba”, wszystko dlatego, że nie znałam jeszcze „Zarazy”. Wielowątkowość, poziom skomplikowana wydarzeń, nici powiązań rozbiegające się we wszystkie możliwe strony, mnóstwo potencjalnych podejrzanych, jeszcze więcej tropów, a do tego mistrzowsko wręcz skonstruowana postać Maksymiliana i cała otoczka wokół niego. Bohater choć pojawia się marginalnie i mgliście daje o sobie znać, wydaje się być osią całego zamieszania. Zakończenie wbija w fotel i naprawdę nie chciałabym się znaleźć na miejscu Zawadzkiej.

Historia makabryczna, krwista, sugestywna, w niektórych wątkach skręcająca w stronę powieści gotyckiej.

Raczej jestem daleka od używania młodzieżowej nowomowy, ale jednak to powiem: Sztos! Cokolwiek to znaczy :)))

Przemysław Piotrowski to niewyczerpana studnia mrocznych i pokręconych historii. Gdy już mi się wydaje, że w kolejnej odsłonie Brudnego nic nie może mnie zaskoczyć, to jednak znów spotyka mnie niespodzianka.

Mimo że „Zaraza” ze względu na poruszaną tematykę niemal od razu skojarzyła mi się z tym, co autor ujawnił dopiero pod koniec, to jednak cały czas miałam nadzieję, że...

Chylę czoła ....grząski temat a jednak nie mozna odłożyć....trzeba czytać...

Chylę czoła ....grząski temat a jednak nie mozna odłożyć....trzeba czytać...

Ha, koń jaki jest, każdy widzi :)
Igor Brudny też. I choć wydarzenia z poprzedniej części (nie piszę celowo jakie, bez spoilerów :)) troszeczkę zmieniły głównego bohatera, to wciąż zadziwia swoja postawą, niezłomnością komisarza policji i swoim, typowym dla siebie bardzo, sposobem prowadzenia śledztwa.
Ta część przygód nie zwalnia tempa i trzyma również wysoki poziom. Czyta się migusiem! :)

Ha, koń jaki jest, każdy widzi :)
Igor Brudny też. I choć wydarzenia z poprzedniej części (nie piszę celowo jakie, bez spoilerów :)) troszeczkę zmieniły głównego bohatera, to wciąż zadziwia swoja postawą, niezłomnością komisarza policji i swoim, typowym dla siebie bardzo, sposobem prowadzenia śledztwa.
Ta część przygód nie zwalnia tempa i trzyma również wysoki poziom....

Niesamowicie wciągająca pozycja aczkolwiek autor idzie już utartym dla siebie schematem przez to bardzo szybko można było domyślić się kto stoi za zabójstwami. Nie było dla mnie za żadnych zaskoczeń ani w przypadku stróża prawa konszachtującego z przestępcami ani motywu tej zbrodni czy też zakończenia. Na plus brak powiązań z sierocińcem z poprzednich części gdyż już męczył mnie ten temat Niemniej jednak czytało się ją bardzo dobrze i sięgam po kolejną pozycję z serii Igor Brudny

Niesamowicie wciągająca pozycja aczkolwiek autor idzie już utartym dla siebie schematem przez to bardzo szybko można było domyślić się kto stoi za zabójstwami. Nie było dla mnie za żadnych zaskoczeń ani w przypadku stróża prawa konszachtującego z przestępcami ani motywu tej zbrodni czy też zakończenia. Na plus brak powiązań z sierocińcem z poprzednich części gdyż już...

Może zacznę od cytatu słów samego autora, zawartych na końcu książki.
"...Sta­ra­łem się, aby znów była zupeł­nie inna, na swój spo­sób wyjąt­kowa, ale żeby zara­zem zacho­wała ten mrocz­ny kli­mat po­przed­nich czę­ści. Tym razem posta­wi­łem na mak­sy­malne pogma­twa­nie tro­pów, aby po­stać za­bój­cy do sa­me­go końca była dla Was tajem­nicą. Czy mi się to udało? Czy spro­sta­łem Wa­szym ocze­ki­wa­niom?" 🤔
No cóż Panie Przemysławie (Przemku? Jak Pan woli?😉) zdecydowanie sprostał Pan, oj sprostał! Tak lubię najbardziej! Trochę mi w poprzednich tomach przeszkadzało to, że z rozwiązaniem zagadki nie trzeba było czekać do samego końca. Tym razem było idealnie! Akcja, historia, zaskoczenie, zwrot akcji! Po prostu perfect! No i Brudny taki trochę inny? Polubiłam go chyba trochę bardziej 😉. Tylko taką małą prośbę mam na koniec, proszę aby Julię nie nazywać Julką, mam wrażenie że ten zabieg czyni z tej silnej i świetnej kobiety mało poważną nieco infantylną osobę. Pewnie nie było to celem, ale warto się nad tym zastanowić... Bo czy choć raz Brudny był nazwany Igorkiem?

@przemyslawpiotrowski 🤌 ten tom to SZTOS!

Może zacznę od cytatu słów samego autora, zawartych na końcu książki.
"...Sta­ra­łem się, aby znów była zupeł­nie inna, na swój spo­sób wyjąt­kowa, ale żeby zara­zem zacho­wała ten mrocz­ny kli­mat po­przed­nich czę­ści. Tym razem posta­wi­łem na mak­sy­malne pogma­twa­nie tro­pów, aby po­stać za­bój­cy do sa­me­go końca była dla Was tajem­nicą. Czy mi się to udało? Czy...