Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To co zwraca uwagę już od pierwszych stron książki, to niezwykle barwny język, którym posługuje się autor. Porównania i humor są na tyle ciekawe i zabawne, że niektóre zanotowałam sobie na później - wykorzystam w przyszłości, będę raczyć nimi znajomych podczas bardziej drętwych spotkań ;). Bardzo spodobał mi się pomysł osadzenia postaci Feliksa Nero w polskich realiach przy jednoczesnym zastosowaniu akcentów włoskich. To czyni książkę bardziej interesującą - myślę, że śmiało na jej podstawie można by nakręcić film o przygodach polskiego "Jamesa Bonda" - byleby tylko znalazł się dobry reżyser i budżet na efekty specjalne. Co do uwag, to pytanie, które pojawiło już przy pierwszych rozdziałach książki, brzmiało - czy ten kwiecisty język i naprawdę bardzo długie (a jednocześnie bardzo zabawne) porównania obronią fabułę książki? Osobiście mnie bardziej ujął humor książki i pomysł na wykreowanie postaci Feliksa niż jego poczynania czy polsko-włosko-greckie rozterki. Niemniej myślę, że sięgnę po kolejną sensacyjną książkę tego autora. Dodam, że byłabym ciekawa jak ten styl literacki wypadłby w innego typu powieściach.