Więcej czerwieni

Szczerze polecam tę książkę, bardzo mi się podobała! Bohaterowie są świetnie wykreowani, polubiłam ich za różnorodność charakterów i osobowości. Książka posiada wiele wątków, które zaskakują czytelnika. Trzyma w napięciu od pierwszej strony - to naprawdę porządny kryminał. Do samego końca nie potrafiłam zgadnąć, jak się skończy.

Szczerze polecam tę książkę, bardzo mi się podobała! Bohaterowie są świetnie wykreowani, polubiłam ich za różnorodność charakterów i osobowości. Książka posiada wiele wątków, które zaskakują czytelnika. Trzyma w napięciu od pierwszej strony - to naprawdę porządny kryminał. Do samego końca nie potrafiłam zgadnąć, jak się skończy.

Puzyńska, drodzy Państwo, to swego rodzaju fenomen. Lubię, bo działa na mnie kojąco ta swojsko opisywana atmosfera małego miasteczka (w powieściowej wsi taka właśnie ta atmosfera jest). Jednocześnie z niedowierzaniem kręcę głową, bo to jest pisane mniej więcej tak:
<<Autorką tej książki, powieści kryminalnej z cyklu umiejscowionego w fikcyjnej miejscowości Lipowo, jest Katarzyna Puzyńska, psycholożka i pisarka, mieszkająca we wsi Pokrzydowo, w gminie Zbiczno, niedaleko Brodnicy, w województwie kujawsko-pomorskim. Fabuła powieści opowiada o policjantach ze wsi Lipowo, są to przede wszystkim młodszy aspirant Daniel Podgórski, a także z miasta Brodnica, przede wszystkim pani komisarz Klementyna Kopp, zdobna w wyblakłe tatuaże. W drugim tomie z cyklu Lipowo autorka, Katarzyna Puzyńska, psycholożka i pisarka, mieszkająca we wsi Pokrzydowo, w gminie Zbiczno, niedaleko Brodnicy, w województwie kujawsko-pomorskim, opisuje historię śledztwa dotyczącego kilku morderstw popełnionych w okolicy Lipowa, mn. w kolonii Żabie Doły, które to śledztwo prowadzą głównie młodszy aspirant Daniel Podgórski i pani komisarz Klementyna Kopp, zdobna w wyblakłe tatuaże.>>

A tak wkoło macieju! Niczego nie musisz pamiętać, czytelniku, autorka przypomni ci wszystkie dane bohaterów i wszystkie fakty po sto, a może i po trzysta razy! Nawet w rozmowie żony z mężem on będzie nazywany pełnym imieniem i nazwiskiem wraz ze stopniem służbowym. Tylko PESELu brak...
Z jednej strony to dobrze, bo ułatwia słuchanie audiobooka przy pracy, z drugiej dziwi i czasem męczy, a czasem śmieszy. A i tak lubię te książki, nie wiedzieć czemu!

Puzyńska, drodzy Państwo, to swego rodzaju fenomen. Lubię, bo działa na mnie kojąco ta swojsko opisywana atmosfera małego miasteczka (w powieściowej wsi taka właśnie ta atmosfera jest). Jednocześnie z niedowierzaniem kręcę głową, bo to jest pisane mniej więcej tak:
<<Autorką tej książki, powieści kryminalnej z cyklu umiejscowionego w fikcyjnej miejscowości Lipowo, jest...

Mam wrażenie, że seria jest wzorowana na Fjalbace Kamili Lackberg. Ale tak czy inaczej całkiem ciekawe kryminały. To co wkurza to ciągle to podkreślanie bohaterów z imienia i nazwiska i dodawanie stanowisk "nadkomisarz Wiktor Cybuski", "młodszy aspirant Daniel Podgórski", "ratownik Kamil Mazur", "dyrektor Eryk Żukowski" itd. Naprawdę wystarczy operować imionami, akurat imiona bohaterów się nie powtarzają więc nikt się nie pomyli.

Mam wrażenie, że seria jest wzorowana na Fjalbace Kamili Lackberg. Ale tak czy inaczej całkiem ciekawe kryminały. To co wkurza to ciągle to podkreślanie bohaterów z imienia i nazwiska i dodawanie stanowisk "nadkomisarz Wiktor Cybuski", "młodszy aspirant Daniel Podgórski", "ratownik Kamil Mazur", "dyrektor Eryk Żukowski" itd. Naprawdę wystarczy operować imionami, akurat...

Czytało się bardzo dobrze, ale trochę brakowało mi klimatu tej zamkniętej, wiejskiej społeczności z pierwszej części.

Czytało się bardzo dobrze, ale trochę brakowało mi klimatu tej zamkniętej, wiejskiej społeczności z pierwszej części.

Drugi tom okazał się jeszcze lepszy niż pierwszy. Nic więcej nie napiszę, tylko tyle, że warto sięgnąć po ten tytuł.

Drugi tom okazał się jeszcze lepszy niż pierwszy. Nic więcej nie napiszę, tylko tyle, że warto sięgnąć po ten tytuł.

Istna sinusoida - czytałam ten tom raz z większym zainteresowaniem, raz z mniejszym. Ale koniec końców nie domyśliłam się kto stał za morderstwami. Może też błąd popełniłam, że zrobiłam sobie tak dużą przerwę między częściami. Obiecuję poprawę. (⁠◕⁠ᴗ⁠◕⁠✿⁠)

Istna sinusoida - czytałam ten tom raz z większym zainteresowaniem, raz z mniejszym. Ale koniec końców nie domyśliłam się kto stał za morderstwami. Może też błąd popełniłam, że zrobiłam sobie tak dużą przerwę między częściami. Obiecuję poprawę. (⁠◕⁠ᴗ⁠◕⁠✿⁠)

No cóż nie tak dobra jak pierwszy tom.
Nie załapałam zakończenia, w sensie wydawało mi się trochę dziurawe i na sile naciągane, tylko po to by czytelnika zaskoczyło i by czytelnik nie mógł się domyślić kto jest mordercą.
Część związana z samym śledztwem była chyba najlepsza z całości, podobało mi się, że poznaliśmy nowych bohaterów, choć obawiam się jak wszystko spamiętać 😅
Co do wątku obyczajowe nie działo się w nim za wiele, ale robił za dobre tło.
Największym minusem były dla mnie powtórzenia. Bo wiecie mi wystarczy raz powiedzieć, że bohater cenni sobie dobrą kuchnie albo, że jest na siebie zirytowane („Jesteś komiczną, starą babą Kop”) a nie powtarzać to przy każdej Nadarzyce się okazji, czasem nawet kilka razy w jednym rozdziale 🙈

No cóż nie tak dobra jak pierwszy tom.
Nie załapałam zakończenia, w sensie wydawało mi się trochę dziurawe i na sile naciągane, tylko po to by czytelnika zaskoczyło i by czytelnik nie mógł się domyślić kto jest mordercą.
Część związana z samym śledztwem była chyba najlepsza z całości, podobało mi się, że poznaliśmy nowych bohaterów, choć obawiam się jak wszystko spamiętać...

Bardzo dobry kryminał, przypominający powieści Agathy Christie, gdzie niemal każdy miał motyw, a mordercą okazywał się ktoś pozornie bez motywu. Świetnie się czyta.

Bardzo dobry kryminał, przypominający powieści Agathy Christie, gdzie niemal każdy miał motyw, a mordercą okazywał się ktoś pozornie bez motywu. Świetnie się czyta.

Historia całkiem całkiem. Styl pisania troszkę nieporadny, ale przymykam oko, w końcu to dopiero początek twórczości Autorki. Irytowała mnie Klementyna Kopp z tą swoją "starą babą", ale poza tym było całkiem pozytywnie. Szczerze to jestem ciekawa, jak się czyta późniejsze części, więc chętnie sięgnę po kolejne części.

Historia całkiem całkiem. Styl pisania troszkę nieporadny, ale przymykam oko, w końcu to dopiero początek twórczości Autorki. Irytowała mnie Klementyna Kopp z tą swoją "starą babą", ale poza tym było całkiem pozytywnie. Szczerze to jestem ciekawa, jak się czyta późniejsze części, więc chętnie sięgnę po kolejne części.

Drugi tom serii o mieszkańcach Lipowa i okolicznych miejscowości i drugi raz świetna zabawa przy rozwiązywaniu zagadki :) dalsze losy głównych bohaterów i tu, moim zdaniem, niepotrzebne dramy. Chętnie sięgnę po tom trzeci, żeby się przekonać, co tam jeszcze się u nich w życiu wydarzy :)

Drugi tom serii o mieszkańcach Lipowa i okolicznych miejscowości i drugi raz świetna zabawa przy rozwiązywaniu zagadki :) dalsze losy głównych bohaterów i tu, moim zdaniem, niepotrzebne dramy. Chętnie sięgnę po tom trzeci, żeby się przekonać, co tam jeszcze się u nich w życiu wydarzy :)