Raz, dwa, trzy - Mozambik.

Raz, dwa, trzy - Mozambik.

Okej, za mną już druga część i ta książka była trochę słabsza od poprzedniej, ale mimo wszystko i tak super się bawiłam i nie mogłam się oderwać od czytania. Nie mogę się doczekać czytania trzeciej części.

Okej, za mną już druga część i ta książka była trochę słabsza od poprzedniej, ale mimo wszystko i tak super się bawiłam i nie mogłam się oderwać od czytania. Nie mogę się doczekać czytania trzeciej części.

Dużo przemocy. Nie chcę wierzyć,  że tyle jej wokół nas, w Polsce,  ale ta historia wcale nie jest nieprawdopodobna. I główny bohater... Nadal nie wiemy,kim jest, jaka jest jego historia. Wzbudza sympatię, chociaż nie jest jednoznaczną pozytywną postacią.

Dużo przemocy. Nie chcę wierzyć,  że tyle jej wokół nas, w Polsce,  ale ta historia wcale nie jest nieprawdopodobna. I główny bohater... Nadal nie wiemy,kim jest, jaka jest jego historia. Wzbudza sympatię, chociaż nie jest jednoznaczną pozytywną postacią.

Uwielbiam książki Wojciecha Chmielarza. „Dług honorowy” wciągnął mnie na tyle, że jego lektura zajęła mi niecałe 24 godziny. Akcja dynamiczna, ciekawa fabuła i mroczna historia małej miejscowości. Nie można się od niej oderwać.

Uwielbiam książki Wojciecha Chmielarza. „Dług honorowy” wciągnął mnie na tyle, że jego lektura zajęła mi niecałe 24 godziny. Akcja dynamiczna, ciekawa fabuła i mroczna historia małej miejscowości. Nie można się od niej oderwać.

Wg mnie drugi tom cyklu przygód Bezimiennego jest dużo słabszy od 1. Abstrahując od licznych powtórzeń motywów działań Kostka, naprawdę za pierwszym razem już było jasne co nim kieruje, nie trzeba tego powtarzać co 3 rozdziały, to chyba dla mnie największym minusem jest swego rodzaju infantylmosc całej fabuły. Absolutnie każda postać, oprócz czarnego i głównego bohatera zachowywała się bardzo niierelanie i sztampowo. W ogólnym podsumowaniu ksiazka mi się podobała, ale miałam jakiś niedosyt i jednak poczucdi lekkiego rozczarowania.

Wg mnie drugi tom cyklu przygód Bezimiennego jest dużo słabszy od 1. Abstrahując od licznych powtórzeń motywów działań Kostka, naprawdę za pierwszym razem już było jasne co nim kieruje, nie trzeba tego powtarzać co 3 rozdziały, to chyba dla mnie największym minusem jest swego rodzaju infantylmosc całej fabuły. Absolutnie każda postać, oprócz czarnego i głównego bohatera...

Zwykle kontynuacje nie są tak dobre jak pierwsze części, ale pana Chmielarza można brać w ciemno. Drugi tom Bezimiennego równie dobry co pierwszy!

Zwykle kontynuacje nie są tak dobre jak pierwsze części, ale pana Chmielarza można brać w ciemno. Drugi tom Bezimiennego równie dobry co pierwszy!

,,Dług honorowy” to druga część cyklu z bezimiennym. Nasz główny bohater ma do spłacenia dług u Czarnego, Roma którego poznaliśmy w poprzednie części. Sprawa jest dość zagadkowa bo prosi on o rozwikłanie sprawy morderstwa dziewczyny z małej wsi w województwie Lubuskim. Wybierają się do Wilków i od początku nie są tam mile widziani dosłownie przez wszystkich mieszkańców….
Bardzo podobała mi się ta części i nie spodziewałam się w ogóle takiego obrotu spraw;) mega pozytywnie zaskoczyło mnie zakończenie i powiązania pomiędzy bohaterami powieści :) super polecam ! Dla mnie 8/10

,,Dług honorowy” to druga część cyklu z bezimiennym. Nasz główny bohater ma do spłacenia dług u Czarnego, Roma którego poznaliśmy w poprzednie części. Sprawa jest dość zagadkowa bo prosi on o rozwikłanie sprawy morderstwa dziewczyny z małej wsi w województwie Lubuskim. Wybierają się do Wilków i od początku nie są tam mile widziani dosłownie przez wszystkich mieszkańców…....

Drugie spotkanie z Bezimiennym, głównym bohaterem cyklu pióra Wojciecha Chmielarza, okazało się jeszcze bardziej udane niż pierwsze. „Dług honorowy” połknęłam jednym tchem, ciesząc się, że czeka na mnie trzeci tom.

Tym razem Bezimienny przyjeżdża do małej wsi Wilki w Lubuskiem., by wyjaśnić sprawę zamordowania nastolatki. Jego zleceniodawca nie wierzy, że zatrzymany, niegroźny dziwak jest winny.

Miejscowi nie lubią obcych, co szybko i bardzo dosadnie dają do zrozumienia.
Nasz bohater jednak nie daje się zastraszyć, a wkrótce trafia na coraz bardziej niebezpieczne tropy i zagadki.

Akcję poznajemy z dwóch punktów widzenia – narratora wszechwiedzącego i pierwszoosobowego, czyli Bezimiennego. Ubarwia to akcję i buduje napięcie, co w przypadku tego autora nie jest dziwne, bo pan Chmielarz to mistrz suspensu.

Jakby zagadek było mało, czytelnik szybko dowiaduje się, że przed laty we wsi doszło do tragicznych wydarzeń. Wszyscy o tym wiedzą, ale wciąż trwa zmowa milczenia…
Co takiego się wydarzyło, że po latach ludzie nie chcą wspominać o tym nawet w rozmowach z bliskimi? I czy to jedyne ciemne sekrety Wilków?

Chęć poznania odpowiedzi na te i inne pytania sprawia, że książkę dosłownie się połyka. Sprzyjają temu pełna nagłych zwrotów akcja i wyraziste kreacje postaci.

W dodatku, mimo poważnej tematyki, autorowi udaje się przemycić do fabuły elementy czarnego humoru, zwłaszcza we fragmentach, w których narratorem jest Bezimienny.

Zakończenie zaskakuje i to bardzo!
Polecam z czystym sumieniem!

Drugie spotkanie z Bezimiennym, głównym bohaterem cyklu pióra Wojciecha Chmielarza, okazało się jeszcze bardziej udane niż pierwsze. „Dług honorowy” połknęłam jednym tchem, ciesząc się, że czeka na mnie trzeci tom.

Tym razem Bezimienny przyjeżdża do małej wsi Wilki w Lubuskiem., by wyjaśnić sprawę zamordowania nastolatki. Jego zleceniodawca nie wierzy, że zatrzymany,...

Dobra druga część z serii "Bezimienny". Wszystkie wątki fajnie łączą się pod koniec. Mocne 7.0 za tą książkę

Dobra druga część z serii "Bezimienny". Wszystkie wątki fajnie łączą się pod koniec. Mocne 7.0 za tą książkę

Ale to było dobre! Mega mnie wciągnęło :) Fabuła ładnie przemyślana, niektóre momenty przewidywalne, ale mimo to chciało się czytać dalej. Bezimienny trochę przerysowany, ale może na tym polega sukces tej książki?
Już tupię nóżkami na kolejną część ;)

Ale to było dobre! Mega mnie wciągnęło :) Fabuła ładnie przemyślana, niektóre momenty przewidywalne, ale mimo to chciało się czytać dalej. Bezimienny trochę przerysowany, ale może na tym polega sukces tej książki?
Już tupię nóżkami na kolejną część ;)