Dług honorowy

Świetna książka na wieczory. Czyta się niesamowicie szybko, akcja wartka i ciekawa. Dla mnie osobiście idealna książka na wakacje/urlop. Przeczytam i zapomnę, ale w trakcie wciągnę się i zapomnę o świecie.

Świetna książka na wieczory. Czyta się niesamowicie szybko, akcja wartka i ciekawa. Dla mnie osobiście idealna książka na wakacje/urlop. Przeczytam i zapomnę, ale w trakcie wciągnę się i zapomnę o świecie.

Bardzo dobry kryminał.
Warto przeczytać.
Polecam.

Bardzo dobry kryminał.
Warto przeczytać.
Polecam.

No lepiej, lepiej. Zdecydowanie lepsza część niż jej poprzednia, czyli Prosta sprawa. Jednakże moja ocena się nie zmienia. Książkę czytało mi się super, bez męczarni, z oczywistym luzem. Ale nie jest to wymagająca pozycja. Po prostu styl pisania Chmielarza mi bardzo odpowiada i ja naprawdę w tę jego twórczość potrafię się nieźle wczuć. Ale wyższa ocena byłaby niesprawiedliwa w stosunku do innych o wiele ciekawszych książek podobnego przekroju. Druga część cyklu Bezimienny bardziej przypadła mi do gustu, aniżeli ta pierwsza. Fabuła naprawdę trzymała mnie w napięciu i byłam bardzo zaciekawiona, co tam się wydarzyło. Nie rozczarowałam się zakończeniem, a to też nie jest takie oczywiste. Daje będę podtrzymywała swoją opinie o bajeczce rodem z amerykańskiego filmu. Bohater niczym prawdziwy ninja, ma niezłego farta. Mimo wszystko polubiłam głównego bohatera, był taki nienarzucający się.

No lepiej, lepiej. Zdecydowanie lepsza część niż jej poprzednia, czyli Prosta sprawa. Jednakże moja ocena się nie zmienia. Książkę czytało mi się super, bez męczarni, z oczywistym luzem. Ale nie jest to wymagająca pozycja. Po prostu styl pisania Chmielarza mi bardzo odpowiada i ja naprawdę w tę jego twórczość potrafię się nieźle wczuć. Ale wyższa ocena byłaby...

Spodziewałam się czegoś ciekawszego. Autor to dobry rzemieślnik, lekko się go czyta, ale brak mu polotu. Powieść, jak dla mnie, zbyt schematyczna, przez co podobna do wielu innych.

Spodziewałam się czegoś ciekawszego. Autor to dobry rzemieślnik, lekko się go czyta, ale brak mu polotu. Powieść, jak dla mnie, zbyt schematyczna, przez co podobna do wielu innych.

Drugi tom serii, Bezimiennych". Bardzo dobry początek, niestety im dłużej się czytało tym gorzej mi szło, strasznie się dłużyła. Koncowka może być. T.1 zdecydowanie lepszy.

Drugi tom serii, Bezimiennych". Bardzo dobry początek, niestety im dłużej się czytało tym gorzej mi szło, strasznie się dłużyła. Koncowka może być. T.1 zdecydowanie lepszy.

Mile mnie zaskoczyła.

Mile mnie zaskoczyła.

Drugi tom polskiego Jacka Reachera :D

Drugi tom polskiego Jacka Reachera :D

Plusem dla mnie (choć dla niektórych minusem) jest to, że autor nie pokusił się o zdradzenie kim jest i jaka jest historia bezimiennego.
Książka wciąga, chociaż nie jest zbytnio zaskakująca.
Niestety motyw masowej strzelaniny niczym z amerykańskiej rzeczywistości nie jest zbyt wiarygodny w polskich realiach.

Plusem dla mnie (choć dla niektórych minusem) jest to, że autor nie pokusił się o zdradzenie kim jest i jaka jest historia bezimiennego.
Książka wciąga, chociaż nie jest zbytnio zaskakująca.
Niestety motyw masowej strzelaniny niczym z amerykańskiej rzeczywistości nie jest zbyt wiarygodny w polskich realiach.

Kocham Wojtka Chmielarza i "biorę" wszystko jak leci. Tym razem jednak muszę przyznać - trochę się męczyłam. Długo, bardzo dłuuugo niewiele się dzieje, a bardzo szybko wiadomo jak to się skończy. Od razu wiedziałam jaki związek ze sprawą ma pożar z prologu. Wiedziałam też, że dzielny - wszechstronny jak komandos i wszechmocny jak... członek rządu - doprowadzi sprawę do końca, narażając na śmierć siebie i pół wsi, ale nadal nic o nim się nie dowiemy! Wiemy tylko, że potrafi i może wszystko (bez żadnych konsekwencji),jest pewny siebie jak postać Marvela i - tak samo w sobie zakochany. Gdyby ta wolna akcja przez 3/4 lektury cokolwiek przybliżyła bohatera...

Pierwsza część powstawała w wyjątkowych warunkach i była fajnym eksperymentem, ale nie lubię kiedy nijak nie mogę się utożsamić z bohaterem, nie mogę go zwyczajnie polubić. A tego nie mogę, bo go nie znam i zachowuje się jak zaprogramowana do akcji maszyna.

Cóż... kto lubi "amerykańskich superbohaterów" znikąd, ratujących świat bez względu na koszty to można przeczytać.

Ja jednak w tej książce nie widziałam Wojtka Chmielarza i to jest chyba z mojej strony największy zarzut.

Pokochałam Mortkę, którego chciałoby się przytulić, pocieszyć, pogadać przy piwie. Pokochałam Dawida, który na początku był wręcz odstręczający! Teraz liczę, że to jednak nie koniec jego historii. O Bezimiennym tego nie powiem. Nie poszłabym z nim na piwo, bo nie znam się na broni czy taktyce walki,

Ale następną książkę o nim na pewno przeczytam, bo jestem uzależniona od Wojtka Chmielarza i - tak jak na początku - BIORĘ WSZYSTKO!

Kocham Wojtka Chmielarza i "biorę" wszystko jak leci. Tym razem jednak muszę przyznać - trochę się męczyłam. Długo, bardzo dłuuugo niewiele się dzieje, a bardzo szybko wiadomo jak to się skończy. Od razu wiedziałam jaki związek ze sprawą ma pożar z prologu. Wiedziałam też, że dzielny - wszechstronny jak komandos i wszechmocny jak... członek rządu - doprowadzi sprawę do...

Znów się nie zawiodłam!! Zwrot akcji pod koniec książki to specjalność pana Chmielarza! Rewelacja!

Znów się nie zawiodłam!! Zwrot akcji pod koniec książki to specjalność pana Chmielarza! Rewelacja!