Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jako żywa entuzjastka epoki pozytywizmu przyznać muszę, iż ta lektura niezwykle przypadła mi do gustu. Rozwlekłe opisy stroi, obyczajów, relacji międzyludzkich (na prowincji jak i w wielkim Paryżu) to coś co niesamowicie lubię. Urzekła mnie także zbudowana przez autora klamra kompozycyjna (wszystko zaczyna się bowiem na prowincji, kończy również na niej, poza tym, wszystko sprowadza się tak naprawdę do druku - nie zdradzając szczegółów - dziennikarze potrzebują drukarni!).

Powieść miała jednak też swoje mankamenty. Jest ona podzielona na trzy części i część druga, mimo iż wydaje się zawierać najbardziej emocjonujące wydarzenia i wnikliwe analizy, najbardziej (miejscami) mnie nużyła. Zwłaszcza gdy autor oddawał się opisowi przeróżnych kalkulacji i obliczeń. Nie podobało mi się również podejście matki i siostry Lucjana do niego samego, jednak były to zupełnie inne czasy i trzeba mieć na uwadze, że role społeczne obydwu płci prezentowały się zgoła odmiennie niż teraz.

Czy polecam? Tak, jeżeli lubi się klasykę i pozytywizm.

Jako żywa entuzjastka epoki pozytywizmu przyznać muszę, iż ta lektura niezwykle przypadła mi do gustu. Rozwlekłe opisy stroi, obyczajów, relacji międzyludzkich (na prowincji jak i w wielkim Paryżu) to coś co niesamowicie lubię. Urzekła mnie także zbudowana przez autora klamra kompozycyjna (wszystko zaczyna się bowiem na prowincji, kończy również na niej, poza tym, wszystko...

Z reguły dramaty są czymś, co mnie odtrąca. Ten natomiast... arcydzieło czyste, świetne. Czyta się jakoby czas nie mijał, przeganiane rzekłabym.

Z reguły dramaty są czymś, co mnie odtrąca. Ten natomiast... arcydzieło czyste, świetne. Czyta się jakoby czas nie mijał, przeganiane rzekłabym.