Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka ta przez około trzy lata czekała na półce by finalnie zostać przeczytaną. Prawdę powiedziawszy, żałuję, iż przeleżała tak długo, gdyż mniemam, że dawniej mogłaby spodobać mi się nieco bardziej - jest ona bowiem niesamowicie podobna do "Błękitnokrwistych", "Zmierzchu" itd., a podobne pozycje niegdyś połykałam z niesamowitą pasją i szybkością.

No więc tak, "Skrzydła Laurel" to naprawdę w porządku książka. Nie jest ona może nazbyt ambitna i rozbudowana, ale sam pomysł wykreowania postaci wróżek w taki sposób w jaki robi to autorka, jest dość, powiedziałbym nawet, innowacyjny. Tutaj nie spotkacie się za Chiny ludowe z bajecznymi skrzydłami, różdżkami czy magicznym pyłem (pył obecny był jedynie we fragmencie, gdzie to Tamani tłumaczył Laurel jak rozmnażają się wróżki - kolejna ciekawa koncepcja), oczywiście jeśli o samych wróżkach mowa. Pojawiają się tutaj jednakże postaci/motywy archetypowe - król Artur, Merlin, piękna, doskonała i nieśmiała główna bohaterka... typisze książka magiczna dla nastolatek.

Gdyby podkraść pomysł przedstawienia wróżek, ale samą akcję nieco spowolnić (wszystko dzieje się bardzo szybko, zdecydowanie za szybko, bohaterowie pojawiają się i znikają z różnych miejsc w mgnieniu oka) można by stworzyć coś naprawę sympatycznego. Seria zawiera w sumie cztery książki i z racji, że już od dawien dawna je posiadam, kiedyś sięgnę po następne tomy.

Czy polecam? Nie jest to pozycja konieczna, jednakże jeżeli podobnie jak ja chcecie odpocząć czymś niesamowicie lekkim po cięższej nieco literaturze, jest to coś w sam raz.

Książka ta przez około trzy lata czekała na półce by finalnie zostać przeczytaną. Prawdę powiedziawszy, żałuję, iż przeleżała tak długo, gdyż mniemam, że dawniej mogłaby spodobać mi się nieco bardziej - jest ona bowiem niesamowicie podobna do "Błękitnokrwistych", "Zmierzchu" itd., a podobne pozycje niegdyś połykałam z niesamowitą pasją i szybkością.

No więc tak, "Skrzydła...