Wesele

Książka do której musiałem podejść z czasem. Dopiero po uprzednim przerobieniu tematyki samego dzieła, byłem gotowy by zacząć je czytać. Przyznam, że początkowo nie byłem dobrze nastawiony. Wyspiański potrafi jednak zainteresować niektórymi aspektami (nie wszystkimi, niektóre nudzą, są wepchane na siłę). Dodatkowo elementy życia chłopskiego są cudnie opisane, w tym przypadku, niektóre fragmenty samego wesela. Szkoda że nie ma tutaj nic o obrządkach, a jeśli jest, to w nikłej formie. Czytając, możemy się zastanawiać nad wieloma rzeczami, niektóre fragmenty będą nas dziwić lub nudzić, ale ostatecznie dzieło niesie dobre przesłanie (przynajmniej na tamte lata).
Oczywiście zachęcam, by dać szansę Wyspiańskiemu.

Książka do której musiałem podejść z czasem. Dopiero po uprzednim przerobieniu tematyki samego dzieła, byłem gotowy by zacząć je czytać. Przyznam, że początkowo nie byłem dobrze nastawiony. Wyspiański potrafi jednak zainteresować niektórymi aspektami (nie wszystkimi, niektóre nudzą, są wepchane na siłę). Dodatkowo elementy życia chłopskiego są cudnie opisane, w tym...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Wesele" z pewnością jest lekturą ważną i nader aktualną. Problem polega na tym, że zbyt duża mnogość postaci powoduję zagubienie u czytelnika

"Wesele" z pewnością jest lekturą ważną i nader aktualną. Problem polega na tym, że zbyt duża mnogość postaci powoduję zagubienie u czytelnika

Pokaż mimo to

Symbolistyczny dramat Stanisława Wyspiańskiego oskarża Polaków o duchowe odrętwienie i niezdolność do działania. W utworze przedstawiono konflikt między miastem a wsią, pokazano wszystkie, czasem komiczne nieporozumienia gości wesela chłopsko-inteligenckiego. Oczywiście symboliczna naturze Wesela godzi w przekonania i tendencje myślowe modernistów. W Polsce utrzymywało się przekonanie, że oparte na sile chłopstwa powstanie musi zakończyć się zwycięstwem. Wyspiański wskazuje, że środowiska chłopów i inteligencji są sobie wrogie, nie ma mowy o współpracy. Inteligenci żyją wśród panującej dekadencji, brakuje jej zdolności do działania, są również nieufni wobec chłopów. Z kolei chłopstwo jest siłą ślepą, niezdolną do samodzielnego działania, niedojrzałą do służenia dla dobra ogółu.

Postacie fantastyczne bezlitośnie uwydatniają rzeczywisty przekaz utworu, wytykając wady realistycznych osób dramatu i pokolenia. Całość dramatu jest gorzką przestrogą o niemocy i bezczynności. Utwór wcale nie nieaktualny, gdyby powiązać z nim aktorów z wiejskiej.

Symbolistyczny dramat Stanisława Wyspiańskiego oskarża Polaków o duchowe odrętwienie i niezdolność do działania. W utworze przedstawiono konflikt między miastem a wsią, pokazano wszystkie, czasem komiczne nieporozumienia gości wesela chłopsko-inteligenckiego. Oczywiście symboliczna naturze Wesela godzi w przekonania i tendencje myślowe modernistów. W Polsce utrzymywało się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jedna z największych pereł polskiej literatury. Książka której się nie zapomina. Wspaniały Wyspiański geniusz w wielu dziedzinach, ale Wesele to arcydzieło. Zastanawiałem się dlaczego tak niska ocena tego dzieła. Autor w jednej książce zawarł i wyśmiał wszystkie wady Polaków, a my przecież nie potrafimy się śmiać z samych siebie...

Jedna z największych pereł polskiej literatury. Książka której się nie zapomina. Wspaniały Wyspiański geniusz w wielu dziedzinach, ale Wesele to arcydzieło. Zastanawiałem się dlaczego tak niska ocena tego dzieła. Autor w jednej książce zawarł i wyśmiał wszystkie wady Polaków, a my przecież nie potrafimy się śmiać z samych siebie...

Pokaż mimo to

To absolutnie najpiękniej napisana książka, którą kiedykolwiek czytałam (oczywiście pisana wierszem). Oczywiście nic szczególnego z niej nie wynika, a dziś nikt już nie wie, o co chodzi, ale warto ją przeczytać dla kunsztu autora, bo naprawdę można się rozpłynąć w doborze rymów, rytmiczności i "easter eggami", które autor w niej umieścił.

To absolutnie najpiękniej napisana książka, którą kiedykolwiek czytałam (oczywiście pisana wierszem). Oczywiście nic szczególnego z niej nie wynika, a dziś nikt już nie wie, o co chodzi, ale warto ją przeczytać dla kunsztu autora, bo naprawdę można się rozpłynąć w doborze rymów, rytmiczności i "easter eggami", które autor w niej umieścił.

Pokaż mimo to

Super ALE czegoś mi zabrakło. Za bardzo się chyba nakręciłam na ten dramat po usłyszeniu wielu bardzo pochlebnych opinii. Nie uważam, że są one niezasłużone, jednak czułam niedosyt po lekturze. Nie przez sam fakt zakończenia- po postu brakowało mi przytupu.

Super ALE czegoś mi zabrakło. Za bardzo się chyba nakręciłam na ten dramat po usłyszeniu wielu bardzo pochlebnych opinii. Nie uważam, że są one niezasłużone, jednak czułam niedosyt po lekturze. Nie przez sam fakt zakończenia- po postu brakowało mi przytupu.

Pokaż mimo to

Z "Weselem" Wyspiańskiego jest jak z filmami Davida Lyncha. Gdy oglądasz po raz pierwszy, nie do końca rozumiesz o co chodzi. Hipnotyzuje za to niepowtarzalna atmosfera, klimat onirycznych wizji, mieszanki rzeczywistości z fantasmagorią. Potem sięgasz do recenzji, komentarzy na forach, analiz, i dopiero wtedy — douczony i doinformowany — możesz zasiąść do ponownego, świadomego obcowania z filmem...

Genialny dramat Wyspiańskiego jest utworem trudnym w odbiorze, głęboko poetyckim i pełnym wieloznacznych symboli. Do lektury "Wesela" potrzebna jest rzetelna wiedza i literackie rozeznanie, a do tego pewna czytelnicza wrażliwość. Wiedza to znajomość historii i literatury, wydarzeń dawnych i świeżych, znajomość bohaterów historycznych i narodowych mitów oraz — co się z tym wiąże — znajomość ówczesnych realiów: sytuacji geopolitycznej, dekadenckich nastrojów młodopolskiej inteligencji i gorących stosunków inteligencko-chłopskich, czy dodatkowo umiejętność powiązania postaci z literackimi pierwowzorami — osobami z krakowskiego półświatka artystycznego.
Literackie rozeznanie to rozpoznawanie klasycznych cytatów, odniesień do dzieł literackich (od Biblii i Antyku, przez romantyczne, po najnowsze), kojarzenia postaci i ich znaczenia, a także obeznanie z narodowymi mitami i stereotypami czy wiejskimi wierzeniami.
Tylko po spełnieniu dwóch powyższych warunków możemy wykorzystać swoją czytelniczą wrażliwość, żeby zrozumieć pięknie i obrazowo podane symbole, a także wychwycić wplecione migotliwe i zawoalowane treści.

Wtedy pojmiemy pełnię przekazu. Pojmiemy, że genialny autor, wykorzystując fantastykę i metaforę, dotyka spraw społecznych i narodowych. W niepowtarzalnym, wyrafinowanym stylu rysuje psychologiczne portrety, przedstawia społeczne nastroje, wzywa do czynu i porzucenia marazmu, obala narodowe mity, obśmiewa młodopolskie mody, kompromituje krakowską inteligencję, rozprawia się z poezją i poetami. Czytając, łatwo zrozumiemy nawiązania i aluzje, sens ironii i dowcipu, odnajdziemy kontekst, wyczujemy krytykę. I będziemy gotowi delektować się jakością tekstu, stylem, formą, podziwiać prawdziwy kunszt artystyczny. Wtedy zachwyci oniryczny klimat, konwencja łączenia świata realistycznego z fantasmagorycznymi wizjami alegorycznych postaci i duchów, muzyczność i malarskość. I ponadczasowość dzieła.

Z "Weselem" Wyspiańskiego jest jak z filmami Davida Lyncha. Gdy oglądasz po raz pierwszy, nie do końca rozumiesz o co chodzi. Hipnotyzuje za to niepowtarzalna atmosfera, klimat onirycznych wizji, mieszanki rzeczywistości z fantasmagorią. Potem sięgasz do recenzji, komentarzy na forach, analiz, i dopiero wtedy — douczony i doinformowany — możesz zasiąść do ponownego,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jedna z gorszych lektur, niewiele z niej wyniosłam przed omówieniem na lekcji, a gdy już zrozumiałam symbolikę Wesela, to wciąż nie jestem w stanie ocenić tej książki wysoko. Zdecydowanie nie dla mnie.

Jedna z gorszych lektur, niewiele z niej wyniosłam przed omówieniem na lekcji, a gdy już zrozumiałam symbolikę Wesela, to wciąż nie jestem w stanie ocenić tej książki wysoko. Zdecydowanie nie dla mnie.

Pokaż mimo to

Jak na szkolną lekturę - całkiem przyjemna (oczywiście mam na myśli sam w sobie tekst, a nie dobudowywane do niego polonistyczne interpretacje). Niedługa, nie zalewa toną opisów czy kilkustronicowymi monologami co parę kartek. Aczkolwiek w dalszym ciągu łatwo pogubić się w postaciach, zwłaszcza tych nie odgrywających kluczowych roli. Plus chłopski język bywa trudny do zrozumienia

Jak na szkolną lekturę - całkiem przyjemna (oczywiście mam na myśli sam w sobie tekst, a nie dobudowywane do niego polonistyczne interpretacje). Niedługa, nie zalewa toną opisów czy kilkustronicowymi monologami co parę kartek. Aczkolwiek w dalszym ciągu łatwo pogubić się w postaciach, zwłaszcza tych nie odgrywających kluczowych roli. Plus chłopski język bywa trudny do...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Mimo wiodącego motywu narodowo-wyzwoleńczego, "Wesele" do dziś nie straciło swojego ponadczasowego wymiaru. Wciąż stanowi studium naszych narodowych wad. Jeszcze po 100 latach Smarzowski powtarza za Wyspiańskim, że "trza być w butach na weselu". No tak, zastaw się, a postaw się. Mimo przemian politycznych, nasza skłonność do pozerstwa i bierności, zamiast brania sprawy w swoje ręce w należyty sposób nie zmieniła się nic a nic. Jak powiedział Dziennikarz: "wszystko jest prowizoryczne: przekonania, opinie, twierdzenia". Niby o 100 lat mądrzejsi, a nadal tacy sami. A właśnie - i jeszcze do tego alkohol...

Mimo wiodącego motywu narodowo-wyzwoleńczego, "Wesele" do dziś nie straciło swojego ponadczasowego wymiaru. Wciąż stanowi studium naszych narodowych wad. Jeszcze po 100 latach Smarzowski powtarza za Wyspiańskim, że "trza być w butach na weselu". No tak, zastaw się, a postaw się. Mimo przemian politycznych, nasza skłonność do pozerstwa i bierności, zamiast brania sprawy w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to