Faust to bardzo interesująca, acz specyficzna pozycja, która moim zdaniem może mieć problem ze znalezieniem docelowej grupy odbiorców. Spowodowane jest to wiekiem tej książki, sposobem jej napisania oraz postaciami, które wielu osobom raczej nie przypadną do gustu.

Osobiście uważam, że książce daleko do arcydzieła bądź czegoś wybitnego, lecz bardzo dobrze ukazuje jak chciwi, głupi i zaślepieni potrafią być ludzie poprzez postać Fausta. Jest to dobra postać, lecz z powodu jego charakteru i decyzji większość czytelników go nie polubi. Dlaczego? Ponieważ przedstawia osobę, którą każdy z nas może się stać. Zepsutą nieprzystępną osobę, przy której nawet Szatan wydaje się kimś sympatycznym. Ideał samolubnego i aroganckiego głupca, który myśli przede wszystkim o sobie.

Spośród wszystkich lektur na liście ministerstwa Faust jest moim zdaniem jedną z najlepszych pozycji, lecz raczej niewielu z nas mogłoby się utożsamiać z Faustem i wiele osób może nie czerpać przyjemności z lektury. Niestety, lecz jest to jedna z tych książek, które w teorii nie powinny sprawiać nam przyjemności a skłaniać do przemyśleń.

P.S. Druga część o wiele gorsza i zaniża ocenę z 8 do 7.

Faust to bardzo interesująca, acz specyficzna pozycja, która moim zdaniem może mieć problem ze znalezieniem docelowej grupy odbiorców. Spowodowane jest to wiekiem tej książki, sposobem jej napisania oraz postaciami, które wielu osobom raczej nie przypadną do gustu.

Osobiście uważam, że książce daleko do arcydzieła bądź czegoś wybitnego, lecz bardzo dobrze ukazuje jak...

Postać Fausta dla mnie niezwykle irytująca. Sam diabeł nie potrafił mu dogodzić. Wszystkiego mu było mało, wciąż szukał nowych podniet, sprowadzając nieszczęścia na często Bogu ducha winne osoby. Przez większość lektury współczułam Mefistofelesowi, że musi się z Faustem użerać.

Postać Fausta dla mnie niezwykle irytująca. Sam diabeł nie potrafił mu dogodzić. Wszystkiego mu było mało, wciąż szukał nowych podniet, sprowadzając nieszczęścia na często Bogu ducha winne osoby. Przez większość lektury współczułam Mefistofelesowi, że musi się z Faustem użerać.

Fabuła błaha, ale ciekawa, obudowanie w rozważania, metafory, nawiązania do mitów, sprawia, że utwór staje się dziełem, ale też trudnym w odbiorze.

Fabuła błaha, ale ciekawa, obudowanie w rozważania, metafory, nawiązania do mitów, sprawia, że utwór staje się dziełem, ale też trudnym w odbiorze.

Książce niewiele brakuje do bycia literally me, ale nią nie jest (ku nieświadomej uciesze najbliższych),porządny kawał literatury. Chciałem przeczytać od dawna, a jej obecność na studiach jedynie mnie do tego zmotywowała i bardzo dobrze.

Książce niewiele brakuje do bycia literally me, ale nią nie jest (ku nieświadomej uciesze najbliższych),porządny kawał literatury. Chciałem przeczytać od dawna, a jej obecność na studiach jedynie mnie do tego zmotywowała i bardzo dobrze.

Wysłuchane jako audiobook w wykonaniu Pana Popczyńskiego. Świetnie odegrana rola Mefistofelesa, ale reszta postaci (prawdopodobnie z powodu tego, jak są napisane) wypada słabo.
Wstęp - niepotrzebny i zniechęcający. Nie mogłam czerpać satysfakcji z wątków miłosnych ze względu na drastyczną różnicę wieku między kochankami, oraz z powodu tego, jak dziwnie i nienaturalnie cała ta historia się rozegrała.
Napisane jest jednak pięknym językiem i głównie z tego powodu "Faust" otrzymał ode mnie tak wysoką ocenę. Oraz za Mefistofelesa.

Wysłuchane jako audiobook w wykonaniu Pana Popczyńskiego. Świetnie odegrana rola Mefistofelesa, ale reszta postaci (prawdopodobnie z powodu tego, jak są napisane) wypada słabo.
Wstęp - niepotrzebny i zniechęcający. Nie mogłam czerpać satysfakcji z wątków miłosnych ze względu na drastyczną różnicę wieku między kochankami, oraz z powodu tego, jak dziwnie i nienaturalnie cała...

Może i arcydzieło, lecz przeczytałem je bez wielkiego entuzjazmu. Zdecydowanie bardziej do gustu przypadło mi inne dzieło tego autora, czyli "Cierpienia młodego Wertera".

Może i arcydzieło, lecz przeczytałem je bez wielkiego entuzjazmu. Zdecydowanie bardziej do gustu przypadło mi inne dzieło tego autora, czyli "Cierpienia młodego Wertera".

"Poezjo, święta mowo,
W niebo wschodzące słowo!"
To słowa zaczerpnięte z aktu trzeciego części drugiej. Słowa te cisną się na usta po przeczytaniu tego wybitnego dzieła Goethego. Autor dał w dziele popis swych umiejętności poetyckich i stworzył dzieło niezwykłe, skomplikowane, wymyślne wręcz i uznania godne. Poezja w nim zawarta w umysł oraz serce się wlewa w sposób wyjątkowo udany i czaruje niebiańsko.
"Radość jawi się nam,
A ból czyha już w cieniu".
Te słowa wypowiadają Faust i Helena w tym samym akcie. Dlaczego te słowa tu przytoczyłem? Dlatego, że dzieło jest w dużej mierze ironiczne i groteskowe, z wieloma zabawnymi sytuacjami, ale jest to też w dużej mierze śmiech przez łzy, a wiele gorzkich prawd o ludziach i ich historii można z niego wyciągnąć. Adam Pomorski, tłumacz dzieła słusznie napisał, iż jest to "bardzo poważny żart". Pogodne akcenty sąsiadują z tragicznymi i smutnymi. Utwór czasem bawi, czasem porusza, jednocześnie poucza, naświetla wiele spraw i zmusza do refleksji. W utworze znajdziemy mnóstwo nawiązań do historycznych lub mitologicznych wydarzeń i postaci, a niektórzy bohaterowie z dawnych czasów zostali wprost do utworu włączeni. W trakcie lektury co rusz napotkamy odniesienia do starożytnej i średniowiecznej, europejskiej spuścizny dziejowej i kulturowej. Stanowi to nie lada gratkę dla wielbicieli takich frapujących oraz ciekawych połączeń, zespoleń. Z licznych wydań tego dzieła w Polsce bardzo polecam wydanie z serii "Arcydzieła Literatury Światowej" ("Świat Książki"). Jest to wydanie ze wspaniałym tłumaczeniem wspomnianego Adama Pomorskiego i z jego wielce interesującym posłowiem pt. "Ten bardzo poważny żart". By w pełni docenić oraz zrozumieć ten wciągający utwór warto to posłowie przeczytać.
Wybitne po dzień dzisiejszy dzieło o wielu walorach, które muszę ocenić bardzo wysoko. Ostatecznie moja ocena to 9/10. Taką ocenę powinny otrzymywać dzieła wybitne. "Faust" do takich z pewnością i bezsprzecznie należy.

"Poezjo, święta mowo,
W niebo wschodzące słowo!"
To słowa zaczerpnięte z aktu trzeciego części drugiej. Słowa te cisną się na usta po przeczytaniu tego wybitnego dzieła Goethego. Autor dał w dziele popis swych umiejętności poetyckich i stworzył dzieło niezwykłe, skomplikowane, wymyślne wręcz i uznania godne. Poezja w nim zawarta w umysł oraz serce się wlewa w sposób...

Pierwsza część >>>

Pierwsza część >>>

Nie znajduję uzasadnienia dla istnienia drugiej części „Fausta”. Służy jedynie jako popis znajomości mitologii antycznej w wykonaniu Goethego. Bełkotliwe pląsy z faunami czy innymi nereidami i uwodzenie Heleny Trojańskiej nie wnoszą do historii nic. Broni się jedynie część pierwsza. Aczkolwiek, uważam również że sama postać Fausta (nieszczególnie ciekawa notabene) w żaden sposób nie zasłużyła sobie na odkupienie.

Nie znajduję uzasadnienia dla istnienia drugiej części „Fausta”. Służy jedynie jako popis znajomości mitologii antycznej w wykonaniu Goethego. Bełkotliwe pląsy z faunami czy innymi nereidami i uwodzenie Heleny Trojańskiej nie wnoszą do historii nic. Broni się jedynie część pierwsza. Aczkolwiek, uważam również że sama postać Fausta (nieszczególnie ciekawa notabene) w żaden...

Oceniając kunszt pisarski autora - czapki z głów, oceniając treść i to czy mnie zainteresowała - niestety lektura wymęczona, przeczytana głównie dlatego, że wmówiłem sobie, że trzeba znać kanon literatury światowej. Wydarzenia luźno ze sobą połączone, postacie (poza diabłem) nieciekawe. Być może nie dostrzegam wielu ciekawych elementów, jednakże moim skromnym zdaniem do utworów Moliera, Szekspira czy Dantego nie ma porównania.

Oceniając kunszt pisarski autora - czapki z głów, oceniając treść i to czy mnie zainteresowała - niestety lektura wymęczona, przeczytana głównie dlatego, że wmówiłem sobie, że trzeba znać kanon literatury światowej. Wydarzenia luźno ze sobą połączone, postacie (poza diabłem) nieciekawe. Być może nie dostrzegam wielu ciekawych elementów, jednakże moim skromnym zdaniem do...