Tango

“Tango” to dla mnie dramat o wszystkim. Można go oczywiście rozpatrywać w tych najbardziej głównych kategoriach, jako utwór skupiający się na rodzinie, stanie społeczeństwa, mechanizmach rewolucji, władzy totalitarnej, ideach, dochodzeniu do władzy. Jednak dzieło Mrożka właściwie z każdym kolejnym zdaniem można otworzyć na tyle nowych, wartościowych sposobów, że trudno byłoby je zliczyć.

Każdy znajdzie tu coś dla siebie. Poszukujący sensu i sprawy, dla której warto działać na pewno skupią swoją uwagę na wielkich ideach i jak wprowadzenie ich w życie paradoksalnie kończy się zamianą w ich antytezę. Innych pochłoną dziwne relacje rodzinne i stan emocjonalny oraz psychiczny poszczególnych jej członków. Znajdziemy tu więc nieszczęśliwość wciąż zakochanej w swoim mężu Stomilu Eleonory, tęskniącego za tradycją wuja Eugeniusza, buntującego się przeciwko entropii Artura, jak i skradającą się do domowników śmierć – w dramacie wydającą się równocześnie najnaturalniejszą, najnormalniejszą, jak i najbardziej absurdalną rzeczą. Część zainteresuje może trafne zobrazowanie słów “rewolucja zjada swoje dzieci”, które skłoni do głębszej refleksji nad sprawowaną nad społeczeństwem władzą.

Uczniowie szkół średnich znający anegdotę głoszącą, iż Mrożek przepraszał kiedyś biednego maturzystę za popełnione dzieło, nie powinni brać jej zbyt na poważnie. “Tango” bowiem to kopalnia motywów i odwołań, proszących się o zauważenie oraz wykorzystanie.

“Tango” to dla mnie dramat o wszystkim. Można go oczywiście rozpatrywać w tych najbardziej głównych kategoriach, jako utwór skupiający się na rodzinie, stanie społeczeństwa, mechanizmach rewolucji, władzy totalitarnej, ideach, dochodzeniu do władzy. Jednak dzieło Mrożka właściwie z każdym kolejnym zdaniem można otworzyć na tyle nowych, wartościowych sposobów, że trudno...

"Tango" z pewnością jest jedną z książek które na długo zapiszą się w mojej głowie. Jestem pod ogromnym wrażeniem pomysłu oraz mimo podjęcia trudnego tematu, niesamowitego ujęcia w słowa. Z każdą stroną byłam jeszcze bardziej zachwycona. Uważam że lektura obowiązkowa, jednak bez zrozumienia kontekstów może być ciężka w odbiorze.

"Tango" z pewnością jest jedną z książek które na długo zapiszą się w mojej głowie. Jestem pod ogromnym wrażeniem pomysłu oraz mimo podjęcia trudnego tematu, niesamowitego ujęcia w słowa. Z każdą stroną byłam jeszcze bardziej zachwycona. Uważam że lektura obowiązkowa, jednak bez zrozumienia kontekstów może być ciężka w odbiorze.

Jest to książka, która całkowicie nie mieści się moich preferencjach czytelniczych i nie sięgnęłabym po nią z własnej inicjatywy. Nie jest zła, ale jednocześnie powiedziałabym, że wymaga bardzo otwartego umysłu, żeby się nie cieszyć. Uważam, że jako książka na jeden wieczór jest w porządku.

Jest to książka, która całkowicie nie mieści się moich preferencjach czytelniczych i nie sięgnęłabym po nią z własnej inicjatywy. Nie jest zła, ale jednocześnie powiedziałabym, że wymaga bardzo otwartego umysłu, żeby się nie cieszyć. Uważam, że jako książka na jeden wieczór jest w porządku.

Bardzo dobry dramat, dużo zyskuje na scenie. Przyjemny i lekki odbiór, nie jest jednak banalny. Bardzo polecam😅

Bardzo dobry dramat, dużo zyskuje na scenie. Przyjemny i lekki odbiór, nie jest jednak banalny. Bardzo polecam😅

Artur przypomina Konrada z Dziadów.

Artur przypomina Konrada z Dziadów.

ja cię kocham, a ty śpisz :)

ja cię kocham, a ty śpisz :)

Jedna z przyjemniejszych lektur szkolnych.

Jedna z przyjemniejszych lektur szkolnych.

Ostatnia z takich większych lektur licealnych więc melancholijny nastrój mnie ogarnął czytając. Cóż mogę powiedzieć, dramat raczej nie jest jednym z moich ulubionych gatunków muszę przyznać, głównie chyba dlatego że jednak lubię te subtelne delikatne opisy rzeczywistości które w dramacie ograniczają się do didaskaliów ni mniej jednak jak na dramat, a może nawet szczególnie jako dramat uważam "Tango" za bardzo dobry utwór. Myślę że właśnie wystawiany na scenie, choć w takiej formie widziałam go tylko w mojej wyobraźni, może bardzo dużo zyskać. Ma bardzo ciekawą dynamikę którą uważam że dobry aktor mógł by należycie oddać. Cała koncepcja można powiedzieć ciekawa choć miejscami uważam że autor zbytnio skupia się na opisaniu jakiś kwestii światopoglądowych i nie pasuje mi to do dialogów. Wypadają nie naturalnie i choć sam koncept ma być abstrakcyjny to jednak niewygodnie się to czytało, myślę też że od aktora wymagało by dużo wysiłku by to rozegrać tak żeby publika nie była znudzona. Ja dostrzegłam tam lekką polemikę z Gombrowiczem ale nie wiem czy taki był zamysł autora czy tak jakoś wyszło że w ten sposób to odebrałam. Abstrakcyjny utwór z interesującym przekazem, skłania do myślenia a to najwyższy atut każdego dzieła a zatem moja opinia jest raczej pozytywna

Ostatnia z takich większych lektur licealnych więc melancholijny nastrój mnie ogarnął czytając. Cóż mogę powiedzieć, dramat raczej nie jest jednym z moich ulubionych gatunków muszę przyznać, głównie chyba dlatego że jednak lubię te subtelne delikatne opisy rzeczywistości które w dramacie ograniczają się do didaskaliów ni mniej jednak jak na dramat, a może nawet szczególnie...

Osoba Na Razie Zwana Babcią aka Eugenia to koks totalny ✨

Osoba Na Razie Zwana Babcią aka Eugenia to koks totalny ✨

Przeczytałam jako lekturę. Pierwszy raz w technikum przeczytałam coś do szkoły i nie żałuję. Miło i szybko mi się czytało, była napisana prostym językiem. Wszystko co się tam działo było trochę śmieszne, ale to był plus.

Przeczytałam jako lekturę. Pierwszy raz w technikum przeczytałam coś do szkoły i nie żałuję. Miło i szybko mi się czytało, była napisana prostym językiem. Wszystko co się tam działo było trochę śmieszne, ale to był plus.