Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Monumentalna, epicka, szokująca. Najwyższy poziom pisarstwa fantasy, z jakim się spotkałam.

Monumentalna, epicka, szokująca. Najwyższy poziom pisarstwa fantasy, z jakim się spotkałam.

Ponury glina, brat bliźniak w tle i obrzydliwie wręcz okrutne morderstwo - "Piętno" wykorzystuje te trzy popularne w historii kryminału tropy, ale na szczęście ma w zanadrzu znacznie więcej. Przed lekturą najbardziej obawiałam się, że zapewnienia o brutalności tej książki okażą się jedynie chwytem marketingowym, ale dostałam to, czego oczekiwałam: kryminał pełny okrucieństwa i brudu o naprawdę świetnym, gęstym klimacie.

Już wstęp "Piętna" jest bardzo ciekawy - w Zielonej Górze pojawia się morderca wyglądający jak jeden z miejscowych policjantów. Do akcji wkracza ów komisarz, Igor Brudny, zdeterminowany, by rozwiązać zagadkę i oczyścić się z zarzutów.

"Piętno" jest dla mnie bardzo filmowe. Piotrowski wspaniale opisuje ponure scenerie wsi i miasta, a lokacje z samego końca powieści aż się proszą, by przenieść je na duży ekran. Autor jest też dla mnie mistrzem kończenia rozdziałów. Niejednokrotnie zmieniał perspektywę w momentach największego napięcia, a dynamika finałowych wydarzeń sprawiła, że przeczytałam ostatnie kilkadziesiąt stron niemal bez żadnej przerwy. Na plus są tu również szczegółowe i bardzo ciekawe opisy pracy policji; widać, że autor włożył dużo pracy w research.

Sama zagadka kryminalna była intrygująca, ale jej rozwiązanie - w moim odczuciu - na pewnym etapie książki zbyt łatwe do odgadnięcia. W rezultacie na koniec, mimo dużej dawki akcji, nie otrzymałam zbyt wielu jej zwrotów i niespodzianek, na które liczyłam.

Co jeszcze nie do końca zagrało: moim zdaniem bohaterowie, a szczególnie najważniejszy z nich, czyli Brudny. Niestety, w moim odczuciu jest on postacią przerysowaną i przez to mało wiarygodną, a jego posępność i podkreślana przez innych bohaterów twardość raczej irytowała, niż ciekawiła. Wierzę jednak, że Piotrowski ma pomysł na dalszy rozwój tego bohatera i chętnie zobaczę, w jakim kierunku go poprowadzi. Bo po takim cliffhangerze, jaki autor zaserwował mi na końcu, na pewno za jakiś czas sięgnę po kolejną część serii.

Chętnych zapraszam po więcej recenzji!
https://www.instagram.com/p/CydCvHItJIu/

Ponury glina, brat bliźniak w tle i obrzydliwie wręcz okrutne morderstwo - "Piętno" wykorzystuje te trzy popularne w historii kryminału tropy, ale na szczęście ma w zanadrzu znacznie więcej. Przed lekturą najbardziej obawiałam się, że zapewnienia o brutalności tej książki okażą się jedynie chwytem marketingowym, ale dostałam to, czego oczekiwałam: kryminał pełny...

Czułam, jakby pani Ogawa siedziała obok mnie z kubkiem herbaty i opowiadała mi, tylko mi, że kiedyś znała pewnego człowieka, który kochał liczby. To niesamowite, jak wiele czułości, piękna i wrażliwości jest w tej książce.

Czułam, jakby pani Ogawa siedziała obok mnie z kubkiem herbaty i opowiadała mi, tylko mi, że kiedyś znała pewnego człowieka, który kochał liczby. To niesamowite, jak wiele czułości, piękna i wrażliwości jest w tej książce.