W sumie nie wiem co sądzić o tej książce.
Z jednej strony była dobra i podobała mi się. Przed każdą książką odczuwam strach przed nużącymi opisami i rozważaniami nie wiadomo o czym, tutaj... Były i takie momenty. Było dużo nawiązań do sztuki i filozofowania, nie jest to mój konik. Poza tym, akcja działa się dosyć dynamicznie, co zaskoczyło mnie pozytywnie.
Sama postać Doriana bardzo wyrazista - jak w jednym momencie zmienić zdanie, początkowo kogoś po prostu tolerując, a potem nagle znienawidzić. A ile był w stanie zrobić, żeby chronić własne cztery litery! I może ta właśnie konsekwencja działań, mimo że generalnie nie popieram samego planu działania, spowodowała, że jest to postać, która naprawdę robi wrażenie.
Więc w sumie było chyba dobrze. Myślę, że warto sięgnąć po tę pozycję nie tylko dla samej fabuły, ale też dla odklejenia od rzeczywistości.

W sumie nie wiem co sądzić o tej książce.
Z jednej strony była dobra i podobała mi się. Przed każdą książką odczuwam strach przed nużącymi opisami i rozważaniami nie wiadomo o czym, tutaj... Były i takie momenty. Było dużo nawiązań do sztuki i filozofowania, nie jest to mój konik. Poza tym, akcja działa się dosyć dynamicznie, co zaskoczyło mnie pozytywnie.
Sama postać...

Miłość własna jako podstawa wszelkiego zła. Oraz idący z nią w parze hedonizm jako objaw moralnego upadku. Jakże to się ma do współczesnej psychologii popularnej, która miłość własną uważa za podstawę wszelkiego dobra?

Mam jednak wrażenie, że w tej książce jest jeszcze jakieś inne znaczenie, które mi umyka. Być może zbyt wcześnie uznałem ją za słabą i włączałem audiobooka gdy już zasypiałem.

Miłość własna jako podstawa wszelkiego zła. Oraz idący z nią w parze hedonizm jako objaw moralnego upadku. Jakże to się ma do współczesnej psychologii popularnej, która miłość własną uważa za podstawę wszelkiego dobra?

Mam jednak wrażenie, że w tej książce jest jeszcze jakieś inne znaczenie, które mi umyka. Być może zbyt wcześnie uznałem ją za słabą i włączałem audiobooka...

Ciężki materiał do oceniania...
Książka intrygująca ale też momentami nużąca, i piękna i obrzydliwa. Ciekawe wątki do rozważań i pofilozofowania.
XIX-wieczna angielska klasyka z elementami realizmu magicznego.
Warto przeczytać.

Ciężki materiał do oceniania...
Książka intrygująca ale też momentami nużąca, i piękna i obrzydliwa. Ciekawe wątki do rozważań i pofilozofowania.
XIX-wieczna angielska klasyka z elementami realizmu magicznego.
Warto przeczytać.

Czy istnieje nazwa na przeciwieństwo złotych myśli? Bo ta książka jest niewątpliwie ich zbiorem.
Skłaniam się do stwierdzenia, że głównym bohaterem powieści jest raczej lord Henryk; typ postaci tak uwielbiany przez czytelników: niemoralny, przebiegły, wykształcony i kierujący swoim otoczeniem jako szara eminencja towarzystwa.
I muszę przyznać, że i mnie wciągnął w swoją grę. Bo mimo, że się z nim nie zgadzam, nie mogę odmówić mu racji, że "mnie bardziej się podobają ludzie niż zasady, a ludzie bez zasad bardziej niż wszystko na świecie".

Czy istnieje nazwa na przeciwieństwo złotych myśli? Bo ta książka jest niewątpliwie ich zbiorem.
Skłaniam się do stwierdzenia, że głównym bohaterem powieści jest raczej lord Henryk; typ postaci tak uwielbiany przez czytelników: niemoralny, przebiegły, wykształcony i kierujący swoim otoczeniem jako szara eminencja towarzystwa.
I muszę przyznać, że i mnie wciągnął w swoją...

"Ludzie znają dziś cenę wszystkiego, nie znając wartości niczego."

"Portret Doriana Graya" pierwszy raz przeczytałem kilka lat temu. Od tego momentu treść tej książki jest zawsze ze mną. Wspaniała powieść poruszająca wiele aspektów życia, jak i najciemniejsze rejony ludzkiej psychiki.

Ubóstwiam tłumaczenie Pani Marii Feldmanowej, która mimo cenzury przekazała znaczenie słów w sposób tak poetycki i piękny, że zdania wypowiedziane przez bohaterów zachowują charakter pierwowzoru.

Tłumaczenie Pana Jerzego Łozińskiego, - które jest pierwszym nieocenzurowanym tłumaczeniem na język polski - w dialogach wprost pokazuje uczucia bohaterów.

Jednak najbardziej cierpi wersja angielska, która przeszła cenzurę. W porównaniu z polskimi tłumaczeniami, dialogi, które mają tyle uczuć, są pozbawione przez cenzorów duszy i głębi.

W angielskiej ocenzurowanej wersji mamy słowo "ekspresja", u Feldmanowej "artystyczne ubóstwienie", natomiast w polskiej wersji bez cenzury w przekładzie Łozińskiego otrzymujemy jednoznacznie słowo "romans"

W przyszłości koniecznie sięgnę po nieocenzurowaną, angielską wersję.

"Ludzie znają dziś cenę wszystkiego, nie znając wartości niczego."

"Portret Doriana Graya" pierwszy raz przeczytałem kilka lat temu. Od tego momentu treść tej książki jest zawsze ze mną. Wspaniała powieść poruszająca wiele aspektów życia, jak i najciemniejsze rejony ludzkiej psychiki.

Ubóstwiam tłumaczenie Pani Marii Feldmanowej, która mimo cenzury przekazała znaczenie...

,,Portret nauczył go kochać własną piękność. Czy teraz chce go nauczyć nienawidzić własnej duszy?"

Ta książka jest dla mnie absolutnym arcydziełem, które chciałabym po prostu analizować słowo po słowie, zdanie po zdaniu. Z pozoru prosta, jednak tak wyrafinowana, że to nadal jest dla mnie nie do pojęcia. Zachwyciła mnie swoim pięknem i głębią, które sprawiały, że ani na moment nie mogłam wyjść z podziwu.

To ponadczasowa historia, która krytykuje ideę piękna i doskonałości pokazując nam, jak wiele człowiek jest niekiedy gotowy poświęcić, aby tą pozorną doskonałość osiągnąć. Dorian przeszedł przemianę po tym, gdy portret powstał i został mu podarowany. Zrobiłby wszystko, aby na zawsze pozostać młody i piękny, poświęciłby każdą rzecz materialną i niematerialną. Z niewinnego, pięknego chłopca, zmienia się w mężczyznę bez skrupułów.

Żywię ogromny żal, że została ona ocenzurowana, bo czuję, że jej największe i prawdziwe piękno odnaleźlibyśmy właśnie w pierwszej, oryginalnej wersji. Mimo to złapała mnie za serce i odebrała mi jego część, a ta historia na pewno na długi czas zapisze się w mojej pamięci i to tak mocno, że nie będzie choćby dnia, w którym bym o niej nie myślała.

Chyba nigdy nie uda mi się wyjść z podziwu wobec tej książki. Ubóstwiam ją i pragnę wciskać ją każdemu. Bo naprawdę warto się zapoznać z tą historią.

,,Portret nauczył go kochać własną piękność. Czy teraz chce go nauczyć nienawidzić własnej duszy?"

Ta książka jest dla mnie absolutnym arcydziełem, które chciałabym po prostu analizować słowo po słowie, zdanie po zdaniu. Z pozoru prosta, jednak tak wyrafinowana, że to nadal jest dla mnie nie do pojęcia. Zachwyciła mnie swoim pięknem i głębią, które sprawiały, że ani na...

Postacie są tak charyzmatyczne i olśniewające, że chce się ich słuchać, chce się im wierzyć i przyznać rację. Nawet jeśli to plugastwo podlane lukrem.

Postacie są tak charyzmatyczne i olśniewające, że chce się ich słuchać, chce się im wierzyć i przyznać rację. Nawet jeśli to plugastwo podlane lukrem.

Tego mi było trzeba w trakcie ostatniego czytadła - czegoś dojrzale głębokiego, skłaniającego do zastanowienia, wymagającego wyobraźni i skupienia się, a zarazem odświeżającego oraz inspirującego, bogatego w opisy.
Podczas lektury przez cały czas miałam wrażenie, że obserwuję nieświadomą walkę Doriana z sumieniem reprezentowanym przez cnotliwą poczciwość Bazylego oraz hedonizmem lorda Henryka. Nie mogłam się oderwać, a kiedy nadszedł koniec, poczułam rozczarowanie, że nie ma nic więcej. A chciałam więcej. Twórczości Oscara Wilde'a nigdy dość!
Może i zakończenie nie wyrwało mnie ze skarpet, ale było w pełni satysfakcjonujące.

Tego mi było trzeba w trakcie ostatniego czytadła - czegoś dojrzale głębokiego, skłaniającego do zastanowienia, wymagającego wyobraźni i skupienia się, a zarazem odświeżającego oraz inspirującego, bogatego w opisy.
Podczas lektury przez cały czas miałam wrażenie, że obserwuję nieświadomą walkę Doriana z sumieniem reprezentowanym przez cnotliwą poczciwość Bazylego oraz...

Wciągająca historia, dobra literatura. O moralności na przykładzie mężczyzny, który popełnia młodzieńczy grzech, co staje się początkiem pewnej drogi, a raczej równi pochyłej... Warto dla przekazu tej książki oraz przyjemności obcowania z tą lekturą.

Wciągająca historia, dobra literatura. O moralności na przykładzie mężczyzny, który popełnia młodzieńczy grzech, co staje się początkiem pewnej drogi, a raczej równi pochyłej... Warto dla przekazu tej książki oraz przyjemności obcowania z tą lekturą.

To powieść uniwersalna, ponadczasowa. Zagląda w głąb ludzkiej duszy. Autor pokazuje, że każdy z naszych wyborów, dobrych czy złych, ma swoje konsekwencje. Nakreślił bardzo dobre portrety psychologiczne bohaterów. Język i styl pisania jest świetny. Odniosłam wrażenie, że koncept powieści nie został do końca wykorzystany, ale nie obniżyło to bardzo mojej oceny i uważam go za wybitny. Chciałabym, żeby niektóre wątki zostały bardziej rozwinięte. Ta książka to kopalnia cytatów, nie jest łatwa, momentami przytłaczająca, ale myślę, że warto ją przeczytać, wyciągnąć wnioski i zastanowić się, jak wyglądałby nasz własny portret.

To powieść uniwersalna, ponadczasowa. Zagląda w głąb ludzkiej duszy. Autor pokazuje, że każdy z naszych wyborów, dobrych czy złych, ma swoje konsekwencje. Nakreślił bardzo dobre portrety psychologiczne bohaterów. Język i styl pisania jest świetny. Odniosłam wrażenie, że koncept powieści nie został do końca wykorzystany, ale nie obniżyło to bardzo mojej oceny i uważam go za...