Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Prawdopodobnie najlepsza książka, jaką Colleen kiedykolwiek napisała (ale do oceny pozostaje mi jeszcze „Maybe Not”, „November 9″ i „It ends with us”), a już na pewno wzbudzająca najwięcej emocji, poczynając od współczucia, na entuzjastycznej radości kończąc. Przeczytałam trzykrotnie, wiele razy powróciłam do ukochanych fragmentów, przyjemne wspomnienia związane w z lekturą liczę w tysiącach, a wylane łzy – w hektolitrach.

http://www.ksiazkoville.com/

Prawdopodobnie najlepsza książka, jaką Colleen kiedykolwiek napisała (ale do oceny pozostaje mi jeszcze „Maybe Not”, „November 9″ i „It ends with us”), a już na pewno wzbudzająca najwięcej emocji, poczynając od współczucia, na entuzjastycznej radości kończąc. Przeczytałam trzykrotnie, wiele razy powróciłam do ukochanych fragmentów, przyjemne wspomnienia związane w z lekturą...

Odkąd ponad pięćdziesiąt lat temu wydano „Szklany klosz”, stał się on inspiracją dla wielu twórców, a nawiązania do powieści można odnaleźć w setkach innych książek oraz filmów. Dziwi mnie wprawdzie, że ta przygnębiająca i ponuro zakorzeniona w rzeczywistości historia jest tak często wykorzystywana, ale przecież inspiracja nie puka do drzwi, tylko wchodzi bez zaproszenia, nieważne skąd.

U Sylvii Plath szklany klosz był metaforą. Zarówno autorka, jak i będąca jej odzwierciedleniem bohaterka powieści, cierpiały na depresję i czuły się wyalienowane, odizolowane od reszty świata. Jakby były w dziwnej bańce, słoju w kształcie dzwonu – w szklanym kloszu. Dlatego też nawiązanie do niego pojawia się zwykle w negatywnym kontekście, nasuwając nieprzyjemne skojarzenia.

Ale nie zawsze.

Meg Wolitzer zdecydowała się przedstawić klosz w sposób odmienny, wciąż jednak czerpiąc z twórczości Sylvii Plath i napełniając powieść ogromem pesymizmu i refleksji. Klosz, przez bohaterów nazywany Belzharem, jest miejscem, gdzie powracają wspomnienia, gdzie dawnymi wydarzeniami można pokierować tak, by potoczyły się w pożądany sposób. Są w Belzharze pewne elementy cudownego tu i teraz, ale możecie wierzyć mi na słowo, że „Pod kloszem” cukierkowe ani nawet optymistyczne w żadnym wypadku nie jest.

http://www.ksiazkoville.com/

Odkąd ponad pięćdziesiąt lat temu wydano „Szklany klosz”, stał się on inspiracją dla wielu twórców, a nawiązania do powieści można odnaleźć w setkach innych książek oraz filmów. Dziwi mnie wprawdzie, że ta przygnębiająca i ponuro zakorzeniona w rzeczywistości historia jest tak często wykorzystywana, ale przecież inspiracja nie puka do drzwi, tylko wchodzi bez zaproszenia,...

Choć o książkach Mroza słyszałam wiele dobrego już dawno, sporo czasu minęło nim postanowiłam sięgnąć po „Kasację” – i był to zachwyt od pierwszych stron. Ta powieść ma wszystko, czego można oczekiwać od wakacyjnej lektury: porywającą fabułę, doskonały humor, charyzmatycznych bohaterów i zdolność wciągania jak morskie prądy. No i nie da się ukryć, że latem nic nie przyda się bardziej niż trochę mrozu.;)

http://www.ksiazkoville.com/

Choć o książkach Mroza słyszałam wiele dobrego już dawno, sporo czasu minęło nim postanowiłam sięgnąć po „Kasację” – i był to zachwyt od pierwszych stron. Ta powieść ma wszystko, czego można oczekiwać od wakacyjnej lektury: porywającą fabułę, doskonały humor, charyzmatycznych bohaterów i zdolność wciągania jak morskie prądy. No i nie da się ukryć, że latem nic nie przyda...

Pisanie takich zakończeń powinno być karalne.

Pisanie takich zakończeń powinno być karalne.