Fabuła nie jest zbyt odkrywcza, ponieważ to nie jest pierwsza książka o tajemniczym zniknięciu. Bohaterowie w sumie ciężko się z nimi zżyć, dopingować ich czy jakoś się z nimi utożsamić. Pewne wątki zbyt rozwleczone, inne zaś za bardzo skrócone, a mogłyby lepiej wybrzmieć. Sama zaginiona nie wydaje się być dobrym charakterem, więc obojętne czy żyje czy nie, a momentami to bohaterom jest na rękę, że jej nie ma. Mam mieszane uczucia co do tej książki, która chciała być kryminałem, a jest dramatem.

Fabuła nie jest zbyt odkrywcza, ponieważ to nie jest pierwsza książka o tajemniczym zniknięciu. Bohaterowie w sumie ciężko się z nimi zżyć, dopingować ich czy jakoś się z nimi utożsamić. Pewne wątki zbyt rozwleczone, inne zaś za bardzo skrócone, a mogłyby lepiej wybrzmieć. Sama zaginiona nie wydaje się być dobrym charakterem, więc obojętne czy żyje czy nie, a momentami to...

Czuje się rozczarowana ta książka, spodziewałam się lepszego kryminału, akcja tak naprawdę to może ostatnie 20% książki i też nie porywa… Dość przewidywalna, a niektóre wątki {MOIM ZDANIEM} niepotrzebnie rozbudowane aż w takim stopniu. Cieszę się, że to pozycja z odsłuchu, bo inaczej bym powiedziała, że zmarnowałam czas.

Czuje się rozczarowana ta książka, spodziewałam się lepszego kryminału, akcja tak naprawdę to może ostatnie 20% książki i też nie porywa… Dość przewidywalna, a niektóre wątki {MOIM ZDANIEM} niepotrzebnie rozbudowane aż w takim stopniu. Cieszę się, że to pozycja z odsłuchu, bo inaczej bym powiedziała, że zmarnowałam czas.

Powieść Nicoli Rayner pt. „Dziewczyna, którą znałaś” jest porównywana do powieści „Dziewczyna z pociągu” Pauli Hawkins i myślę, że stało się tak nie bez powodu. Tu również ważną rolę zarówno w życiu, jak i w całej tej historii, odgrywa alkohol, a jego późniejsze skutki są nieprzyjemne dla wielu osób. Alice, Naomi, Kat, oraz postaci drugoplanowe takie, jak Ruth, Christie łączy wspólna przeszłość – studiowanie na Uniwersytecie St Anthony’s - oraz spędzanie czasu wolnego z chłopcami, którzy nie byli tego warci. Spora część osób wspomina tamte czasy bardzo podobnie; imprezy do białego ran, alkohol i narkotyki, chłopcy, ci bliżsi i dalsi oraz zarwane noce z powodu nauki, zawalone egzaminy.
Czasem w przeszłości zdarza się też coś, co chciałby się z niej jak najszybciej wymazać. I właśnie takie sytuacje przydarzyły się prawie wszystkim kobiecym bohaterkom. Podążając za miłością, prawdziwą albo tylko wyobrażoną, często są świadkami, uczestniczkami albo wręcz osobami narzucającymi bieg kolejnych zdarzeń. Zdarzeń, które potem mocno wpłynęły na ich dalsze losy i życie.
Teraz, jako dorosłe osoby, próbują rozwikłać nie jedną, rozgrywającą się na ich oczach w czasach studenckich zagadkę. A wszystko zaczyna się bardzo niewinnie; Alice, żona byłego parlamentarzysty, który teraz roi karierę w telewizji, jadąc pociągiem spotyka kogoś, kto bardzo przypomina jej zaginioną przed laty siostrę – Ruth. Nim zdoła się jej dokładnie przyjrzeć, kobieta znika. To wydarzenie okaże się kołem napędowym, narzucającym bieg kolejnych zdarzeń. To, pocztówki, jakie od wielu lat otrzymywał jej mąż, George, nie wspominając jej przy tym ani słowem – gosposia niechcący powiedziała dwa słowa za dużo – oraz przysłany z obcego adresu Niunio – jej ukochany pluszak. Alice postanawia rozwikłać tę zagadkę.
Z zapartym tchem obserwujemy prowadzone przez nią śledztwo , które zostaje bardzo drobiazgowo opisane, na przemian z jej wspomnieniami z czasów studiów. Podczas odkrywania kolejnych tajemnic okazuje się, że więzi siostrzane, czy przyjaźni nie są tak mocne, ani ważne, jeśli chodzi o zdobycie wymarzonego faceta. W częściach, które opisują chwilę obecną przekonujemy się, że jednym się udało zdobyć wymarzoną partię, a inni musieli obyć się smakiem. Dowiadujemy się również, co konkretnie stało za zniknięciem Ruth, do kogo naprawdę należało ciało zakopane w pobliżu ich starego domu i co ukrywa George, mąż Alice, pod przykrywką dobrego męża, pana domu i świecie zarabiającego biznesmena. Te wszystkie tajemnice, bardzo powoli, niczym szalik wydziergany na szydełku, składają się w jedną całość.
Otwarte zakończenie wyraźnie zaś sugeruje, że są tajemnice, które do tej pory pozostały nieodkryte.
Sugerują to pozostawione na progu, czerwone buty. Takie same, jak w nocy, kiedy zniknęła Ruth.
Nie ma tu dobrych, czy złych bohaterów. Wszyscy, zarówno pierwszo, jak i drugo planowi mają do odegrania jakąś rolę w toczącej się historii, kierując się własnymi pragnieniami, zachciankami, potrzebami, czy po prostu egoizmem. Każda z tych postaci zrobiła w swoim życiu coś, co można by jednoznacznie potępić. Kilka z nich, tak dla równowagi, zrobiło także coś dobrego albo zamierza dopiero zrobić po wielu latach ukrywania wszystkiego w tajemnicy.
George i jego przyjaciel Dan są jedynymi postaciami, do których czytelnik z pewnością nie zapała żadną sympatią. To bogaci i egoistyczni chłopcy, których jedynym celem w życiu jest się bawić i zaspokajać własne pragnienia. Nie liczą się z uczuciami innych, gdzie mają ich potrzeby, czy aspiracje. Biorą to, co im się należy, czy inny człowiek tego chce, czy nie. Potrafią przekręcić tak całą sytuację, że inni są w stanie przepraszać ich, za to co zrobili.
Być może, pod wpływem tego, co po latach zamierza zrobić Kat – napisać artykuł – ich życie i życie ich rodzin nie będzie już tak poukładane jak do tej pory. Przynajmniej jeden z nich będzie musiał zapłacić za błędy własnej młodości. Za drugiego, który już nie żyje – Dan zginął w dziwnych okolicznościach, które nie do końca da się logicznie wytłumaczyć - będzie musiała wstydzić się i odpowiadać rodzina.
Jest tu też bardzo interesujący wątek, któremu poświęcono stosunkowo niewiele miejsca, a mianowicie ulotny moment, w którym kobieta może zdecydować, czy chce tego, co się teraz dzieje czy nie. Dan i George, upijając i faszerując narkotykami kolejne dziewczyny, wmawiają im, że jeśli nie chcą się z nimi przespać, mogą im to powiedzieć i zatrzymać tę machinę. Wmawiają to każdej z nich. A jednocześnie zamykają drzwi pokoju na klucz i tak mocno przyciskają dziewczyny do łóżka, że robią im się od tego siniaki. Nie do końca są świadomi, albo świadomie kłamią, że robiąc to, co robią, sami decydują o tym, co się później dzieje. Wykonują też zdjęcia, którymi mogą te zgwałcone kobiety później szantażować.
Jeśli chodzi o kobiety, mamy tu cały wachlarz różnych charakterów. Przez silne i pewne siebie asystentki, poprze nieśmiałe homoseksualistki, kobiety, które wiedzą, czego chcą i zrobią wszystko, aby to zdobyć, odbierając to innym kobietom oraz kobiety, dla których liczy się wyłącznie kariera i dobra zabawa. Wszystkie te typy kobiet są całkiem nieźle zarysowane i wydają się prawdziwe. Autorka posługuje się dobrym stylem, gładko wpadającym w ucho.
Jest to ciekawa pozycja powieściowa na naszym rynku.

Powieść Nicoli Rayner pt. „Dziewczyna, którą znałaś” jest porównywana do powieści „Dziewczyna z pociągu” Pauli Hawkins i myślę, że stało się tak nie bez powodu. Tu również ważną rolę zarówno w życiu, jak i w całej tej historii, odgrywa alkohol, a jego późniejsze skutki są nieprzyjemne dla wielu osób. Alice, Naomi, Kat, oraz postaci drugoplanowe takie, jak Ruth, Christie...

takie to było jakieś nijakie...

takie to było jakieś nijakie...

Mocno średnia, w sumie to nudna

Mocno średnia, w sumie to nudna

Rozczarowanie. Więcej tu pytań niż odpowiedzi. Zakończenie też nie robi wrażenia

Rozczarowanie. Więcej tu pytań niż odpowiedzi. Zakończenie też nie robi wrażenia

Książka przeciętna. Trochę chaotycznie napisana, można się pogubić. Czasami miałam wrażenie , jakbym czytała książkę dla nastolatków. Pomysł na fabułę fajny, i ciekawe zakończenie. Na 2 zimowe wieczory w sam raz.

Książka przeciętna. Trochę chaotycznie napisana, można się pogubić. Czasami miałam wrażenie , jakbym czytała książkę dla nastolatków. Pomysł na fabułę fajny, i ciekawe zakończenie. Na 2 zimowe wieczory w sam raz.

Czuje niedosyt

Czuje niedosyt

Świetnie skonstruowana z dbałością o wszystkie szczegóły, nieprzewidywalna i zabójczo wciągająca powieść. Choć fabuła początkowo może wydawać się mało oryginalna to cała otoczka wokół niej sprawia, że staje się naprawdę nietuzinkowa. Bohaterowie są genialnie przedstawieni, czytelnik ma wgląd do ich życia, przemyśleń i postępowań a później okazuje się, że pojawienie się każdego z nich w fabule ma ogromne znaczenie. Muszę przyznać, że dawno tak dobrze nie bawiłam się przy czytaniu tego typu powieści. Było dużo zagadek i jeszcze więcej nieoczekiwanych zwrotów akcji. Ale historia ta to nie tylko dobrze zbudowana fikcja. To również opowieść o tym, że prawda zawsze wyjdzie na jaw i przewinień z przeszłości niekiedy nie da się w żaden sposób wymazać, o studenckich czasach kiedy chwila zagubienia może mieć wpływ na całe życie, o miłości silniejszej niż upływ czasu i o bliskich, których chroni się za wszelką cenę.

Świetnie skonstruowana z dbałością o wszystkie szczegóły, nieprzewidywalna i zabójczo wciągająca powieść. Choć fabuła początkowo może wydawać się mało oryginalna to cała otoczka wokół niej sprawia, że staje się naprawdę nietuzinkowa. Bohaterowie są genialnie przedstawieni, czytelnik ma wgląd do ich życia, przemyśleń i postępowań a później okazuje się, że pojawienie się...

Niestety, zupełnie nie podeszła mi ta książka, wynudziłam się i czekałam tylko na dobrnięcie do końca.

Niestety, zupełnie nie podeszła mi ta książka, wynudziłam się i czekałam tylko na dobrnięcie do końca.