"Jądro ciemności" to krótka książka o zagadkowym tytule i trudnej tematyce, bowiem opowiada o podróży wgłąb Afryki w ekspedycji do najlepszego łowcy kości słoniowej.

Główny bohater, Marlow, płynie parostatkiem poprzez dżunglę, tak jak sam autor przed laty, zostawiając daleko za plecami ostatni przyczółek cywilizacji.

Sama podróż obfituje w pewne wydarzenia, które głęboko wstrząsają Marlowem i wiodą go w mroczne zakamarki umysłu. Finalne spotkanie Kurtza jest dla niego jak pieczęć, która zwiastuje nadejście obłędu.

Trudno ocenić tę książkę, z jednej strony mimo niewielkich rozmiarów dość długo i opornie mi się ją czytało. Nie chodzi tylko o nieco starodawny język czy narrację, ale po prostu bywały momenty mało ciekawe, które przyprawiały mnie o znużenie.

Liczyłam też na więcej refleksji dotyczących uciskania rdzennych mieszkańców Afryki przez kolonistów. Choć opisy serwowane tutaj wzbudzały emocje, to liczyłam, że będzie ich więcej i będą bardziej dosadne.

Nie mniej sama historia, odczucia bohatera oraz skutki tejże wyprawy dla jego psychiki intrygują, momentami fascynują, a momentami przerażają.

Moje wrażenia były bardzo zróżnicowane, od ciekawości innego, dzikiego kontynentu po obrzydzenie Marlowa i odkrywanie przez niego mroku własnej duszy.

Nie jest to książka, która każdemu przypadnie do gustu, lecz myślę, że jest w stanie w większości poruszyć przynajmniej jedną czułą strunę lub dwie.

Im dłużej myślę o tej książce, tym chyba bardziej ją doceniam 🤔 na pewno chcę sprawdzić inne tytuły tego autora.

"Jądro ciemności" to krótka książka o zagadkowym tytule i trudnej tematyce, bowiem opowiada o podróży wgłąb Afryki w ekspedycji do najlepszego łowcy kości słoniowej.

Główny bohater, Marlow, płynie parostatkiem poprzez dżunglę, tak jak sam autor przed laty, zostawiając daleko za plecami ostatni przyczółek cywilizacji.

Sama podróż obfituje w pewne wydarzenia, które głęboko...

Wiem, że to klasyka literatury, ale nie byłem w stanie się nią nacieszyć. Głównym powodem jest niesamowite grafomaństwo autora - wymyślny epitet goni tu wymyślny epitet, nie czyta się tego przyjemnie i nie jest to potrzebne. Tak jak autor o Kurtzu pisze, że "Głos przeżył jego siły aby skryć we wspaniałej elokwencji jałowy mrok jego serca", tak on sam w przekombinowanej elokwencji stara się ukryć moim zdaniem kompletny brak pomysłu na fabułę. Dodać do tego fakt, że autor nie poświęca w ogóle uwagi postaciom ani ich rozwojowi, podczas całej lektury nie daje nam okazji ich poznać i mamy do tego pozycję naprawdę kiepską. Najbardziej znieść nie mogłem zrozumieć, że na koniec książki główny bohater jest zdruzgotany śmiercią Kurtza, a autor poświęca prawie zero uwagi ich relacji, rozmowom. Wystarczy stracić na chwilę koncentracje czytając, rozproszyć się, a ucieknie nam cały ten wątek, mimo tego, że wydaje się on dla autora meritum opowieści. Jak tak można w ogóle z książką postąpić?

Oczywiście zdaję sobie sprawę, że to autor uznawany za wybitnego, w miastach pełno ulic nazwanych jego imieniem, a mi najprawdopodobniej nie udało się docenić wielkiego dzieła literatury. Wiem też, że stwierdzenie, że to pozycja, która się po prostu bardzo zestarzała może świadczyć o mojej zarozumiałości. Wierzę jednak, że prawda leży gdzieś pośrodku i książka w obecnych czasach przeszła by bez echa...

Wiem, że to klasyka literatury, ale nie byłem w stanie się nią nacieszyć. Głównym powodem jest niesamowite grafomaństwo autora - wymyślny epitet goni tu wymyślny epitet, nie czyta się tego przyjemnie i nie jest to potrzebne. Tak jak autor o Kurtzu pisze, że "Głos przeżył jego siły aby skryć we wspaniałej elokwencji jałowy mrok jego serca", tak on sam w przekombinowanej...

Doświadczony wilk morski, Charlie Marlow, wyrusza rzeką Kongo z zadaniem udzielenia pomocy legendarnemu agentowi o nazwisku Kurtz. który w głębokiej dżungli pozyskuje dla spółki handlowej kość słoniową. Dla Marlowa będzie to nie tylko podróż w głąb dzikiego afrykańskiego lądu, ale także w głąb siebie. To, co tam przeżyje i co zobaczy sprawi, że wróci z tej podróży jako inny człowiek.

Wybitne opowiadanie. Głęboka proza psychologiczna, pozbawiona taniego moralizatorstwa i naiwnych uproszczeń. Mroczna, bardzo przejmująca i ponadczasowa, jest oskarżeniem europejskiego kolonializmu, który pod szczytnymi hasłami krzewienia cywilizacji i oświecania tubylców - rabował, mordował i niewolił afrykańską ludność. Konkretnie chodzi tu o Wolne Państwo Kongo i pierwsze w historii ludobójstwo. Państwo było prywatną własnością belgijskiego króla Leopolda II, a stosowany tam wyzysk i terror był gorszy niż niewolnictwo. Niektórzy historycy szacują, że mógł kosztować życie nawet dziesięciu milionów Afrykanów.

Dla ukazania tego problemu Joseph Conrad posłużył się postacią agenta Kurtza. Będąc człowiekiem cywilizowanym i głęboko moralnym, w afrykańskiej dziczy Kurtz zmienił się w zbrodniarza i barbarzyńcę, owładniętego niepohamowaną żądzą bogacenia.

„Jądro ciemności” należy do arcydzieł brytyjskiej literatury, a o nieprzemijającym uniwersalizmie tego opowiadania może świadczyć fakt, że jest najczęściej omawianym utworem literackim na uniwersytetach w Stanach Zjednoczonych.

Doświadczony wilk morski, Charlie Marlow, wyrusza rzeką Kongo z zadaniem udzielenia pomocy legendarnemu agentowi o nazwisku Kurtz. który w głębokiej dżungli pozyskuje dla spółki handlowej kość słoniową. Dla Marlowa będzie to nie tylko podróż w głąb dzikiego afrykańskiego lądu, ale także w głąb siebie. To, co tam przeżyje i co zobaczy sprawi, że wróci z tej podróży jako inny...

Niestety, nie była to książka dla mnie, męczyłem się z nią, pomimo niewielkiej objętości. Patrząc na lekturę z dystansu, widzę ciekawą historię naszpikowaną metaforami i symbolami, ale gdy zerkam bliżej, przychodzi mi ciężko choćby zrozumieć co się czasem dzieje. Ciężkie opisy sprawiają, że jestem zdezorientowany i raczej średnio zainteresowany.
Może kiedyś wrócę, jak już będę duży.

Niestety, nie była to książka dla mnie, męczyłem się z nią, pomimo niewielkiej objętości. Patrząc na lekturę z dystansu, widzę ciekawą historię naszpikowaną metaforami i symbolami, ale gdy zerkam bliżej, przychodzi mi ciężko choćby zrozumieć co się czasem dzieje. Ciężkie opisy sprawiają, że jestem zdezorientowany i raczej średnio zainteresowany.
Może kiedyś wrócę, jak już...

Ciężka, aczkolwiek ma coś w sobie, co powoduje, że jest bardzo wciągająca. Tajemniczość i w pewnym sensie dzikość opisywanego świata powoduje pewien niepokój, który towarzyszy nam do samego końca.
Wielkowymiarowa powieść, która skłania do refleksji.

Ciężka, aczkolwiek ma coś w sobie, co powoduje, że jest bardzo wciągająca. Tajemniczość i w pewnym sensie dzikość opisywanego świata powoduje pewien niepokój, który towarzyszy nam do samego końca.
Wielkowymiarowa powieść, która skłania do refleksji.

Książka aż gęsta od treści, emocji. Przeczytałem po ponad trzydziestu latach w nieco innym przekładzie i odbieram lekturę zupełnie inaczej niż kiedyś. To, co jest w nas - przeraża mnie bardziej, kilka razy wręcz chciałem odłożyć, nie dlatego, że źle "się czytało". Powodem była narastająca groza - niby wiedziałem co nastąpi - wszak to klasyka. Bałem się nie tego, co przeczytam, ale tego, co odczytam.

Książka aż gęsta od treści, emocji. Przeczytałem po ponad trzydziestu latach w nieco innym przekładzie i odbieram lekturę zupełnie inaczej niż kiedyś. To, co jest w nas - przeraża mnie bardziej, kilka razy wręcz chciałem odłożyć, nie dlatego, że źle "się czytało". Powodem była narastająca groza - niby wiedziałem co nastąpi - wszak to klasyka. Bałem się nie tego, co...

Jedna z lepszych lektur szkolnych jakie przeczytałem. Dualizm znaczeniowy nazwy. Z jednej strony chodzi o głęboką Afrykę, gdzie rozgrywa się akcja. Z drugiej strony o ciemną stronę natury człowieka... W filmie Czas Apokalipsy jest pokazany podobny motyw (inspiracja Jądrem Ciemności),gdzie biały bohater (Marlon Brando) przybywszy w dalekie rejony dżungli podporządkowuje sobie dzikie plemię i staje się dla nich bogiem. Wykorzystuje swoją pozycję do całkowitej dominacji nad plemienną społecznością. Popada w obłęd przez który dopuszcza się najgorszych czynów takich jak rytualne zabójstwa, przyozdabianie obozu czaszkami itd.

Jedna z lepszych lektur szkolnych jakie przeczytałem. Dualizm znaczeniowy nazwy. Z jednej strony chodzi o głęboką Afrykę, gdzie rozgrywa się akcja. Z drugiej strony o ciemną stronę natury człowieka... W filmie Czas Apokalipsy jest pokazany podobny motyw (inspiracja Jądrem Ciemności),gdzie biały bohater (Marlon Brando) przybywszy w dalekie rejony dżungli podporządkowuje...

Trudno całkowicie pojąć przekaz Conrada - być może dlatego, że powinno się tę książkę poczuć, a nie pojmować. Zakończenie genialne. Zarzut można mieć jedynie do polskiego tłumaczenia.

Trudno całkowicie pojąć przekaz Conrada - być może dlatego, że powinno się tę książkę poczuć, a nie pojmować. Zakończenie genialne. Zarzut można mieć jedynie do polskiego tłumaczenia.

"Jądro ciemności" to niesamowicie intrygująca i przemyślana powieść napisana przez Josepha Conrada. Opowieść ta jest nie tylko literackim arcydziełem, ale również głęboką analizą ludzkiej natury, moralności i konsekwencji kolonializmu.

Akcja powieści toczy się w Kongu podczas okresu kolonialnego, a głównym bohaterem jest Charles Marlow, kapitan parowca, który zostaje zatrudniony, aby dowiedzieć się, co stało się z niejakim Kurzem, agentem handlowym kompanii kolonialnej. Marlow wyrusza na niebezpieczną podróż w głąb dzikich terytoriów Konga, a im głębiej penetruje dżunglę, tym bardziej ujawniają się jej mroczne tajemnice.

Powieść Conrada porusza wiele istotnych tematów, takich jak eksploatacja naturalnych zasobów Afryki, brutalność kolonizacji, degradacja ludzkiej natury w warunkach ekstremalnego izolacji oraz nieuchronna destrukcja wynikająca z nadmiernej władzy i chciwości. "Jądro ciemności" jest również opowieścią o osobistych dylematach moralnych Marlowa, który staje przed wyborem między wykonywaniem rozkazów swojego pracodawcy a słuchaniem własnego sumienia.

Styl narracji Conrada jest niezwykle sugestywny, a dżungla i rzeka Konga stanowią symboliczne tło, które odzwierciedla mroczną stronę ludzkiej duszy. Język powieści jest bogaty i metaforyczny, co nadaje jej głębi i wielowarstwowości.

"Jądro ciemności" to istotna lektura, która skłania do refleksji nad etycznymi, społecznymi i psychologicznymi aspektami kolonializmu i ludzkiej natury. Powieść ta wciąż pozostaje aktualna w kontekście globalnych problemów związanych z wyzyskiem i kształtowaniem obcych kultur. To literacki klasyk, który wciąż zachwyca swoją głębią i znaczeniem.

"Jądro ciemności" to niesamowicie intrygująca i przemyślana powieść napisana przez Josepha Conrada. Opowieść ta jest nie tylko literackim arcydziełem, ale również głęboką analizą ludzkiej natury, moralności i konsekwencji kolonializmu.

Akcja powieści toczy się w Kongu podczas okresu kolonialnego, a głównym bohaterem jest Charles Marlow, kapitan parowca, który zostaje...

Mały zawód. Liczyłem na trochę więcej, gdyż opowiadanie ma potencjał. Pewnie większość ludzi to wie, ale „Czas apokalipsy” Francisa Forda Coppoli jest adaptacją tego opowiadania przeniesioną w realia wojny wietnamskiej.

Mały zawód. Liczyłem na trochę więcej, gdyż opowiadanie ma potencjał. Pewnie większość ludzi to wie, ale „Czas apokalipsy” Francisa Forda Coppoli jest adaptacją tego opowiadania przeniesioną w realia wojny wietnamskiej.