Dla mnie- rewelacja!
Tylko okłada z tego wydania ⬇️ Dramat...
Ta rozebrana pani... Nie pasuje to, ani trochę do fabuły; ani do stylu, w jakim książka jest napisana; ani do autorki.. Takie okładki to do tanich romansów albo czasopism dla panów

Dla mnie- rewelacja!
Tylko okłada z tego wydania ⬇️ Dramat...
Ta rozebrana pani... Nie pasuje to, ani trochę do fabuły; ani do stylu, w jakim książka jest napisana; ani do autorki.. Takie okładki to do tanich romansów albo czasopism dla panów

Świetnie opisane czasy Warszawy lat 50 tych. Super humor, wartka akcja. Fajna pozycja na letnie popołudnie.

Świetnie opisane czasy Warszawy lat 50 tych. Super humor, wartka akcja. Fajna pozycja na letnie popołudnie.

Z humorem, o perypetiach mieszkaniowych pod koniec lat 50 -tych, a może też 60-tych. Świetnie uchwycona atmosfera tamtych lat, bo pisana ówcześnie , do tego dobre pióro.

Z humorem, o perypetiach mieszkaniowych pod koniec lat 50 -tych, a może też 60-tych. Świetnie uchwycona atmosfera tamtych lat, bo pisana ówcześnie , do tego dobre pióro.

20,02,99

20,02,99

Kolejna udana powieść Magdaleny Samozwaniec. Może nie zareagowałem na nią tak entuzjastycznie jak na poprzednie, ale jestem ogólnie usatysfakcjonowany. Wszystko dzięki znakomitemu poczuciu humoru autorki. Poza tym lubię jej styl – to lekkie pióra, ta inteligentna złośliwość, dystans, ironia i świetny zmysł obserwacji. Moim zdaniem tym powinna się cechować dobra satyra i właśnie takie są satyry Samozwaniec.

Co prawda rzecz się dzieje za czasów PRL, których siłą rzeczy z racji wieku nie znam i są mi obce (te wszystkie problemy mieszkaniowe, przydziały, te kolejki w sklepach i kartki) ale coś tam się jednak orientuję, a to z opowieści rodziców, a to z filmów i książek z tamtego okresu. Autorka podeszła do tych tematów z właściwą sobie pogodą ducha, opisała to wszystko w formie zabawnych anegdot. A do tego dołożyć należy perypetie uczuciowe, które z równym wdziękiem i równie dowcipnie przedstawia autorka, nierzadko z przekąsem i czarnym humorem.

Powieść ta może i nie wywołała we mnie takich salw śmiechu jak „Na ustach grzechu”, „Kartki z pamiętnika młodej mężatki” czy rewelacyjna „Maria i Magdalena” ale czytało się to lekko i przyjemnie. A poza tym muszę się powtórzyć po raz kolejny – ja po prostu do Magdaleny Samozwaniec mam słabość i raczej nic tego nie zmieni.

Kolejna udana powieść Magdaleny Samozwaniec. Może nie zareagowałem na nią tak entuzjastycznie jak na poprzednie, ale jestem ogólnie usatysfakcjonowany. Wszystko dzięki znakomitemu poczuciu humoru autorki. Poza tym lubię jej styl – to lekkie pióra, ta inteligentna złośliwość, dystans, ironia i świetny zmysł obserwacji. Moim zdaniem tym powinna się cechować dobra satyra i...

Czy pani wie, że mnie na przykład nigdy nie podobały się kobiety ładne, ale miłe i inteligentne ....

Czy pani wie, że mnie na przykład nigdy nie podobały się kobiety ładne, ale miłe i inteligentne ....

Dla mnie wspaniała. Humor, humor, humor!Jestem fanką M.Samozwaniec od lektury Marii i Magdaleny w dzieciństwie. Po tej autobiografii bezkrytycznie łykam wszystkie jej powieści. Polecam wszystkim.

Dla mnie wspaniała. Humor, humor, humor!Jestem fanką M.Samozwaniec od lektury Marii i Magdaleny w dzieciństwie. Po tej autobiografii bezkrytycznie łykam wszystkie jej powieści. Polecam wszystkim.

Książka zabawna i ironiczna (choć czasami niezbyt przemawiał do mnie ten humor, o dziwo). Ale koncept jest fajny, choć nienowy, a tło kulturowe, taki "swojski" galopujący PRL. Natomiast, jak chyba spora część satyr, nie najbardziej optymistyczna jak się zastanowić...

Książka zabawna i ironiczna (choć czasami niezbyt przemawiał do mnie ten humor, o dziwo). Ale koncept jest fajny, choć nienowy, a tło kulturowe, taki "swojski" galopujący PRL. Natomiast, jak chyba spora część satyr, nie najbardziej optymistyczna jak się zastanowić...

Autorka opisuje świat powojennej Warszawy z mieszkaniowymi problemami. Dokucza kobietom, ośmiesza je, za to o wiele łagodniej traktując mężczyzn. Fajnie jest czytając poznawać tło obyczajowe powieści, pewnych zwrotów, sytuacji, zwyczajów panujących w powojennej Warszawie. Samozwaniec ukazuje prawdziwą twarz stolicy, obnażając z humorem ludzkie grzeszki. Nie raz zaśmiałam się w głos. Choć książka napisana przeszło pół wieku temu, to myślę że nasze polskie społeczeństwo aż tak bardzo się nie zmieniło. Taka to warszawska satyra, którą czyta się bardzo przyjemnie.

Autorka opisuje świat powojennej Warszawy z mieszkaniowymi problemami. Dokucza kobietom, ośmiesza je, za to o wiele łagodniej traktując mężczyzn. Fajnie jest czytając poznawać tło obyczajowe powieści, pewnych zwrotów, sytuacji, zwyczajów panujących w powojennej Warszawie. Samozwaniec ukazuje prawdziwą twarz stolicy, obnażając z humorem ludzkie grzeszki. Nie raz zaśmiałam...

Kapitalnie przezabawna i urocza! Autorka z dużą dawką humoru i szczyptą ironii oddaje klimat powojennej Warszawy. Dancingi, problemy mieszkaniowe, sublokatorzy, mieszkania z łazienką i ubikacją na półpiętrze, bikiniarze, mimozowate panny marzące o złapaniu męża i ich przedsiębiorcze mamusie - w tym tle Xenia, główna bohaterka, próbuje odnaleźć swoje miejsce w świecie.

Xenia jest zupełnym przeciwieństwem omdlewających, szczebioczących kobietek, których nadrzędnym celem jest pozyskanie męża i założenie rodziny. Niezależna, z zawodu dziennikarka, mająca swoje zdanie i cięte poczucie humoru poszukuje swojego kąta, gdyż mieszkanie z ciotką, kuzynką i jej niesfornym synkiem Acusiem staje się nie do zniesienia. Niestety, w ówczesnych realiach młoda, bezdzietna panna ma spore problemy ze znalezieniem stancji (preferowani są mężczyźni, jako że nie kąpią się, nie gotują i nie robią prania, a poza tym są pożądani jako potencjalni kandydaci na mężów i zięciów). Przypadek i znaleziona legitymacja podsuwa Xeni szatański pomysł: będzie udawała mężczyznę i zdobędzie upragnione lokum. Ta farsa doprowadza do wielu zabawnych sytuacji, oraz do ciekawego zakończenia.

Ogromna dawna humoru na pochmurne dni.

Kapitalnie przezabawna i urocza! Autorka z dużą dawką humoru i szczyptą ironii oddaje klimat powojennej Warszawy. Dancingi, problemy mieszkaniowe, sublokatorzy, mieszkania z łazienką i ubikacją na półpiętrze, bikiniarze, mimozowate panny marzące o złapaniu męża i ich przedsiębiorcze mamusie - w tym tle Xenia, główna bohaterka, próbuje odnaleźć swoje miejsce w świecie....