Anka Kowalska

Córka Jerzego Kowalskiego i Zofii Gębickiej. W czasie II wojny światowej przebywała w Sosnowcu (do 1940 r.) a potem na wsi pod Olkuszem. Po wojnie rozpoczęła naukę w II Liceum Ogólnokształcącym im. Emilii Plater w Sosnowcu, maturę zdała w 1950 w liceum w Będzinie. W 1955 ukończyła polonistykę na KUL-u. W czasie studiów debiutowała wierszami w "Słowie Powszechnym" (1953). Od 1955 r. zamieszkała w Warszawie i została dziennikarką. Pracowała początkowo jako korektorka, później redaktorka w piśmie "Kierunki", następnie w wydawnictwie PAX (od 1962). W latach 1960-1968 należała do Stowarzyszenia "Pax", z którego wystąpiła w ramach protestu przeciwko stanowisku stowarzyszenia wobec wydarzeń marcowych. W latach 60. publikowała poezję, prozę i recenzje we "Współczesności" (1960-1961) i miesięczniku "Życie i Myśl" (1968-1969). Od 1968 do 1983 r. była członkiem Związku Literatów Polskich. Od 1976 r. należała do KOR-u, gdzie prowadziła kartotekę radomską, redagowała Komunikat, była nieformalnym sekretarzem Komisji Redakcyjnej. Jej dziełem jest w dużej mierze tzw. "korkowiec" – suchy i precyzyjny język dokumentów KOR-u. Prowadziła także bank informacji o represjach. Działała w "Solidarności". Od 13 grudnia 1981 do 1 czerwca 1982 internowana. Trafiła do obozu w Gołdapi, później przeniesiono ją do Darłówka. Zwolniona z internowania, dzięki organizacji Lekarze Świata wyjechała na leczenie do Francji, skąd wróciła w 1983, po powrocie przeszła na emeryturę. W latach 70. i 80. XX w. współpracowała z pismami drugiego obiegu wydawniczego "Puls", "Zapis", "Biuletyn Informacyjny KOR", "Kultura Niezależna" "Krytyka" oraz z paryską "Kulturą" i "Zeszytami Historycznymi".

Powieść Pestka została przetłumaczona na pięć języków, a w 1995 na jej podstawie nakręcono film w reżyserii Krystyny Jandy.

W maju 2006 odznaczona przez Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.

Mieszkała w Warszawie.