Oj, wielkie rozczarowanie. Jak na mój gust stanowczo za dużo moralizatorstwa religijnego w tej opowieści. Dodatkowo zakwestionuję tu literacki talent Jo, powiedziałabym, że jej twórczość ociera mi się o grafomanię, choć dodam uczciwie, że być może jest to spowodowane przekładem.

Oj, wielkie rozczarowanie. Jak na mój gust stanowczo za dużo moralizatorstwa religijnego w tej opowieści. Dodatkowo zakwestionuję tu literacki talent Jo, powiedziałabym, że jej twórczość ociera mi się o grafomanię, choć dodam uczciwie, że być może jest to spowodowane przekładem.

Książka lekka i przyjemna. Po lekturze jestem świadom dlaczego ta pozycja miała taki wpływ na wielu młodych Amerykanów. Książka powinna jednak leżeć raczej na literaturze młodzieżowej, nie na półce z literaturą piękną/światową. Klimat nieco przypominał mi Dzieci z Bullerbyn, choć w trochę bardziej dojrzałym, budującym tonie.

Książka lekka i przyjemna. Po lekturze jestem świadom dlaczego ta pozycja miała taki wpływ na wielu młodych Amerykanów. Książka powinna jednak leżeć raczej na literaturze młodzieżowej, nie na półce z literaturą piękną/światową. Klimat nieco przypominał mi Dzieci z Bullerbyn, choć w trochę bardziej dojrzałym, budującym tonie.

“Małe kobietki” to powieść z XIX wieku, pokazująca rok z życia czterech sióstr i ich matki, oraz grona przyjaciół, podczas gdy ojciec bierze udział w wojnie domowej.

Książka jest nadzwyczaj ciepła, wesoła i optymistyczna. Życie “małych kobietek” składa się z pracy zarobkowej, pracy nad sobą, pomocy w domu, i w małej części z zabawy i nauki. Mamy to obraz, tłumacząc trochę na warunki polskie, podupadłej szlachty, która znajduje godność w trudnej sytuacji. Drobne sprawy życia codziennego oraz muzyka, książki i wyobraźnia wystarczają dziewczynkom żeby mieć życie pełne sensu i spełnienia.

Mi ta książka przypomina “Dzieci z Bullerbyn”, chociaż są różnice.

Na okładce wydawca napisał że autorka była feministką. Z dzisiejszym feminizm ta książka nie ma absolutnie nic wspólnego. Wartości przekazane w tej książce to praca, rodzina, Bóg i wiara we własne siły.

Polecam gorąco.

“Małe kobietki” to powieść z XIX wieku, pokazująca rok z życia czterech sióstr i ich matki, oraz grona przyjaciół, podczas gdy ojciec bierze udział w wojnie domowej.

Książka jest nadzwyczaj ciepła, wesoła i optymistyczna. Życie “małych kobietek” składa się z pracy zarobkowej, pracy nad sobą, pomocy w domu, i w małej części z zabawy i nauki. Mamy to obraz, tłumacząc trochę...

Książka, która zyskała popularność pod wpływem filmu i przez jednych jest bardzo lubiana przez innych krytykowana za moralizatorski ton. Dla mnie dużo przyjemniejsza w lekturze niż choćby Emma Jane Austen. Moralizatorski ton mi nie wadził, gdyż kładę ten styl na karb czas w jakich książka powstała. Sama historia jest prosta, ciepła, trochę nostalgiczna. Bohaterki ujmujące. Lekka lektura, którą na tyle dobrze wspominam, że planuję przeczytać Dobre żony, Małych mężczyzn, Chłopców Jo

Książka, która zyskała popularność pod wpływem filmu i przez jednych jest bardzo lubiana przez innych krytykowana za moralizatorski ton. Dla mnie dużo przyjemniejsza w lekturze niż choćby Emma Jane Austen. Moralizatorski ton mi nie wadził, gdyż kładę ten styl na karb czas w jakich książka powstała. Sama historia jest prosta, ciepła, trochę nostalgiczna. Bohaterki ujmujące....

7,5/10
W "Małych kobietkach" Louisa May Alcott poprzez fikcyjne wydarzenia i postaci opisała w pewnym stopniu życie swojej własnej rodziny, bazując na wspomnieniach z czasów nastoletnich. Fabuła jest złożona z drobnych epizodów zawierających mniej więcej rok z życia czterech sióstr March: starszych Meg i Jo oraz młodszych Beth i Amy, jednak to obdarzona porywczym temperamentem i talentem literackim Jo wysuwa wielokrotnie na pierwszy plan.

Siostry March były niegdyś bogate, ale teraz muszą uporać się z często uciążliwymi urokami skromnego życia, podczas gdy ich ojciec bierze udział w Wojnie Secesyjnej. Każda bohaterka obdarzona jest skrajnie innym charakterem, z których naturalnie wynikają różne sytuacje, które nie zawsze są tak zabawne, jak chciałyby tytułowe kobietki. Ich bliskim przyjacielem staje się dżentelmeński mimo młodego wieku panicz Laurie, bogaty sąsiad sióstr, wychowany przez samotnego dziadka. Razem nie tylko bawią się i przeżywają różne przygody, ale uczą się wzajemnego szacunku i ciągłego optymizmu.

Każdy rozdział "Małych kobietek" zwykle stanowi pouczającą lekcję dla jednej lub kilku sióstr, ale to moralizatorstwo w wykonaniu Alcott nie jest w żaden sposób infantylne. Jej styl jest bardzo płynny, miły i nadzwyczaj celny. Autorka rzadko ujawnia swoje zdanie na temat tego, co opisuje, a gdy jednak to czyni, wychodzi jej to bardzo naturalnie. Powieść jest utrzymana w niezwykle ciepłym, przyjemnym tonie - choć pierwsze rozdziały wydawały mi się dość nijakie, to już po kilku z nich zapomniałem, że czytam książkę dla młodzieży i z radością chłonąłem kolejne przygody i dzieliłem troski sióstr.

Chociaż jest to powieść oryginalnie skierowana do młodych panien, jest uniwersalną opowieścią o rodzinie, która trafi z pewnością do każdego czytelnika obdarowanego otwartym umysłem. Od "Małych kobietek" Louisy May Alcott zaczyna się amerykańska powieść realistyczna dla młodzieży, której przykładem będą także nieco późniejsze dzieła Marka Twaina. Również właśnie z tego powodu powieść Amerykanki stała się z miejsca światowym klasykiem. Przyjemna, ciepła i bardzo satysfakcjonująca lektura. Z pewnością kiedyś sięgnę po kontynuacje "Małych kobietek"

7,5/10
W "Małych kobietkach" Louisa May Alcott poprzez fikcyjne wydarzenia i postaci opisała w pewnym stopniu życie swojej własnej rodziny, bazując na wspomnieniach z czasów nastoletnich. Fabuła jest złożona z drobnych epizodów zawierających mniej więcej rok z życia czterech sióstr March: starszych Meg i Jo oraz młodszych Beth i Amy, jednak to obdarzona porywczym...

Wielki zapał z jakim usiadłam do tej książki stygł z każdą stroną. Ostatnie rozdziały przeczytałam "bo już niewiele zostało". Książka średnio przypadła mi do gustu. Nie zapałałam sympatią do postaci. Dużo umoralniającej gadki "bądź dobra dla siebie i innych" i "panuj nad sobą".

Wielki zapał z jakim usiadłam do tej książki stygł z każdą stroną. Ostatnie rozdziały przeczytałam "bo już niewiele zostało". Książka średnio przypadła mi do gustu. Nie zapałałam sympatią do postaci. Dużo umoralniającej gadki "bądź dobra dla siebie i innych" i "panuj nad sobą".

Książka szczególnie dla młodszego czytelnika.Historia w klimacie Dumy i Uprzedzenia-J.Austin.
Bardzo wartościowa książka.Pokazuje nam co w życiu ważne,o empatii.Zachęca do pozbycia się egoizmu,a więcej myśleć o innych....
Polecam również dorosłym-ja zapoznałam się z historią Małych Kobietek po 30 :)

Książka szczególnie dla młodszego czytelnika.Historia w klimacie Dumy i Uprzedzenia-J.Austin.
Bardzo wartościowa książka.Pokazuje nam co w życiu ważne,o empatii.Zachęca do pozbycia się egoizmu,a więcej myśleć o innych....
Polecam również dorosłym-ja zapoznałam się z historią Małych Kobietek po 30 :)

Ciekawa historia o rodzinnej miłości i tym co tak naprawdę jest ważne w życiu. Podejrzewam, że ta część największe wrażenie zrobi na nastoletniej widowni. Niemniej jednak z przyjemnością sięgnę po kontynuację serii.

Ciekawa historia o rodzinnej miłości i tym co tak naprawdę jest ważne w życiu. Podejrzewam, że ta część największe wrażenie zrobi na nastoletniej widowni. Niemniej jednak z przyjemnością sięgnę po kontynuację serii.

Gdybym czytała ją kilka lat temu, pewnie bym ją pokochała. Teraz nie wywarła na mnie większych uczuć, ale też nie była zła. Miło się jej słuchało jako audiobooka☺ Urocza, lekka historia - polecam!

Gdybym czytała ją kilka lat temu, pewnie bym ją pokochała. Teraz nie wywarła na mnie większych uczuć, ale też nie była zła. Miło się jej słuchało jako audiobooka☺ Urocza, lekka historia - polecam!

Wysłuchałam w audiobooku jedną z najprzyjemniejszych książek. Nawet nie wiedziałam kiedy się skończyła. Uwielbiam bohaterki i styl pisania.

Wysłuchałam w audiobooku jedną z najprzyjemniejszych książek. Nawet nie wiedziałam kiedy się skończyła. Uwielbiam bohaterki i styl pisania.