Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka dla inteligentych inaczej, a Bóg wie, że wielkich wymagań co do niej nie miałam. Nawet jak na zwykłe czytadło jest po prostu zła.
Są oczywiście sprawy drobne, jak fatalna narracja, czas akcji rozwleczony do imentu, ciągłe mylenie imion bohaterów, beznadziejne wstawki "tego samego marcowego dnia, trochę później" po milion razy, nie wiadomo właściwie po co, itd. I są sprawy grubszego kalibru.
1) Opowieść i bohaterowie o głębokości kropli wody na podłodze. Właściwie nie wiadomo, czemu w ogóle się w sobie zakochują, bo jedyne co widzimy, to w sumie ich atrakcyjność fizyczna. Tak naprawdę nie mamy szansy poznać ich bliżej z jakiejkolwiek innej strony. Najważniejszą sprawą jest seks, do tego stopnia, że koleżanki tytułowej Pauli oczekują od niej, że na pierwszej randce da się przelecieć facetowi, z którym czatowała w internecie! Sprawa utraty dziewictwa przez Paulę jest dla nich tak ważna, że postanawiają umożliwić jej to w urodziny, wynajmując dla niej i jej chłopaka pokój w hotelu.
2) Nieustanne drobiazgowe opisy wszystkiego - jak bohater/ka się ubiera, a raczej jak po czyimś boskim, seksownym ciele ześlizguje się dana część ubrania, bierze prysznic (z dokładnym opisem, którą część ciała właśnie myje, lecz z pominięciem bardzo intymnej części ciała, no brudas jeden, pupy nie umył!) pije kawę, dokonuje trudnych wyborów, co na siebie włożyć, takie rzeczy. Wiadomo, kolor swetra ważna rzecz, tak samo brać kurtkę, czy nie brać? Oto jest pytanie.
3) Bohaterowie wielokrotnie jeżdżą po alkoholu. Brak słów.
4) Alex pisarz. Niee, to jest tak potworny cringe, że pięści same się zaciskają. Pisarz, autor, romantyk. Tak romantyczny, że w swojej powieści rozważa "zafundowanie sceny erotycznej" swojej czternastoletniej bohaterce i dwudziestopięcioletniemu bohaterowi. Człowieku, czy ty jesteś normalny? Czy nie dzwoni ci w główce, że to jakaś chora fantazja, podchodząca pod pedofilię? Że łączenie dziecka, które chodzi do szkoły, w relację z dorosłym gościem, i do tego jeszcze erotyczną, jest obrzydliwe?
Do tego nasz "pisarz" autentycznie stawia swoją twórczość na poziomie... Tolkiena i Rowling! On poważnie rozważa, jak oni to zrobili, że ktoś się zainteresował ich twórczością! Hmm, no może, kolego, mieli do przekazania jakieś wartościowe treści na przykład, a nie takie pedofilskie grafomaństwo, jakie prezentujesz ty.
Gdyby to coś było fanfikiem, napisanym przez nastolatkę, ok, nie zdziwiłabym się. Natomiast to, że ten gniot wylągł się w głowie faceta po trzydziestce uważam za co najmniej niesmaczne.

Książka dla inteligentych inaczej, a Bóg wie, że wielkich wymagań co do niej nie miałam. Nawet jak na zwykłe czytadło jest po prostu zła.
Są oczywiście sprawy drobne, jak fatalna narracja, czas akcji rozwleczony do imentu, ciągłe mylenie imion bohaterów, beznadziejne wstawki "tego samego marcowego dnia, trochę później" po milion razy, nie wiadomo właściwie po co, itd. I są...

Historia dobra, ale zmieniłabym trzy rzeczy - narrację pierwszoosobową (bleh!), czas teraźniejszy narracji, i te beznadziejne opisy typu "zdejmuję prawy but, zdjemuję lewy but, zdejmuję prawą skarpetkę, zdejmuję lewą skarpetkę", naprawdę nie ma potrzeby drobiazgowo relacjonować czynności, które każdy z nas mniej więcej zna z życia codziennego.
Główna bohaterka była mi zupełnie obojętna, do momentu, kiedy to popisała się swoją olśniewającą zdolnością rozumowania, celowo śmiertelnie strzelając do przyjaciela, a do wroga tylko tak, żeby go zranić.

Historia dobra, ale zmieniłabym trzy rzeczy - narrację pierwszoosobową (bleh!), czas teraźniejszy narracji, i te beznadziejne opisy typu "zdejmuję prawy but, zdjemuję lewy but, zdejmuję prawą skarpetkę, zdejmuję lewą skarpetkę", naprawdę nie ma potrzeby drobiazgowo relacjonować czynności, które każdy z nas mniej więcej zna z życia codziennego.
Główna bohaterka była mi...

Główna opowieść dobra, ale o wiele za dużo nic niewnoszących wątków pobocznych, jak np. opisów ulic Paryża i architektury. Gdybym chciała znać takie szczegóły, to sięgnęłabym po jakiś przewodnik po Paryżu, a nie powieść.

Główna opowieść dobra, ale o wiele za dużo nic niewnoszących wątków pobocznych, jak np. opisów ulic Paryża i architektury. Gdybym chciała znać takie szczegóły, to sięgnęłabym po jakiś przewodnik po Paryżu, a nie powieść.